လူ

လူ
----

ႏြားကို
သနားစြာလည္းလူ
စားစြာလည္းလူ --။

လူ
သူမ်ားကို တရားျပပ်ာယ္
ကိုယ္တိုင္က်
ဘုရားတသူ --။

လူ
အညမညတရားကို လက္ကိုင္ထားပ်ာယ္
ပဋိပကၡႏွင့္ မိတ္ဖဲြ႕သူ --။

လူ
တရားသူႀကီးလုပ္ပ်ာယ္
လာဘ္စားသူ --။

လူ
ဘုရားတကာရာထူးႏွင့္
မယားတဏွာရူးသူ --။

လူ
ေအဆူ
အမွန္လူရာမနား --။

(သာလွဦး)

ျခံစည္းရိုးၾကားက ရင္ကဲြနာ

ျခံစည္းရိုးၾကားက ရင္ကဲြနာ (ျဖစ္ရပ္မွန္ ၀တၳဳတို)

ဆူဆူသည္ ခမီးမေခ်တေယာက္ျဖစ္သည္။ အသက္ (၁၇) ႏွစ္အရြယ္ တရြာလံုးတြင္ အလွဆံုးကြမ္းေတာင္ကိုင္ျဖစ္သည္။ အသက္ကလည္းငယ္ အသားကလည္းေဖြး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ သူမကို တရြာလံုးလူပ်ိဳမ်ားက ၀ိုင္းပိုးကတ္သည္။ သူမရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာမွာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ေျမာက္ပိုင္း တုိက္နယ္ကၽြန္းရြာျဖစ္ေသာ ႀကိမ္ေခ်ာင္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ဟိသည္။ ယင္းရြာတြင္ ရခိုင္၊ ခမီး၊ ဒိုင္းနက္၊ သက္လူမ်ိဳးအားလံုး ေရာႃပြမ္းနီထုိင္ၿပီး အိမ္ေခါင္ေပၚ (၁၂၀) ေက်ာ္ဟိသည္။ ရြာသားအားလံုး အဓိက လယ္လုပ္ကိုင္စားေသာက္သည္။ ဆူဆူမိဖမ်ားလည္း ေတာင္ယာလုပ္သည္။ ဆူဆူတြင္ သူ႔အထက္က ေအးမတေယာက္၊ ေမာင္တေယာက္ဟိသည္။ သူမ ေလးတန္းအထိ စာသင္ခၿပီး မူလတန္းၿပီးသည္ႏွင့္ စာဆက္မသင္ႏိုင္ဘဲ ေက်ာင္းထြက္လွ်က္ အိမ္မႈလုပ္ငန္းမ်ားကို ကူညီလုပ္ကိုင္နီသူျဖစ္သည္။

ဆူဆူရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာသည္ အင္တန္ေလာက္ေခ်ာင္က်လို႔ ဖက္ခြက္စစ္သားတိ တခါတရီေရာက္လာစြာကလြဲလို႔ ရက္ၾကာၾကာ တည္းခိုနီထိုင္ေလ့မဟိပါ။ ယင္းပိုင္ ဖက္ခြက္တိ အေရာက္အေပါက္နည္းလို႔ တရြာလံုးမွာ အလွဆံုးဆူဆူစြာ အပ်ိဳေဖာ္၀င္စမွာ ျမန္မာစက္ကြင္းထဲက လြတ္ကင္းနီခပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရမၼက္သားဖက္ခြက္စက္ကြင္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကာၾကာ မေယွာင္ႏိုင္လိုက္ပါ။

---------------
တနိ

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ေနာက္ဆံုးပါတ္ထဲက တနိျဖစ္သည္။ ယင္းနိမွာ ဘီအီးလို႔ေခၚေသာ စစ္ၿမီျပင္အင္ဂ်င္နီယာတပ္ရင္းက တပ္စုတစု ျခံစည္းရိုးစီမံကိန္းအတြက္ ဆူဆူရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာသို႔ ေရာက္ပါလတ္သည္။ ျမန္မာစစ္သားမ်ား၏ "အိမ္ႀကီးႀကီး၊ ရီတြင္းနီးနီး၊ ဖင္ႀကီးႀကီး" ဆိုေသာေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း အခ်က္သံုးခ်က္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဆူဆူရို႕အိမ္ေဘးနားက အိမ္ႀကီးတေဆာင္ကို သိမ္း၍စခန္းခ်သည္။ စခန္းခ်လို႔ ေကာင္းေကာင္းမၾကာလိုက္ ျမန္မာနည္းျမန္မာ့ဟန္အတိုင္း "အေမတို႔
အေဖတို႔ ေနေကာင္းၾကပါသလား" ဆိုၿပီးသနာ စစ္သားအုပ္စုတစု ဆူဆူရို႕အိမ္သို႔ ေပါက္ခ်လာလတ္သည္။ ဆူဆူကိုျမင္သည္ႏွင့္ စစ္သားတိစြာ အေၾကာင္းမဟိအေၾကာင္းရွာၿပီး ဆူဆူအမိႏွင့္အဖကို ရေရနည္းျဖင့္ ၀င္ေရာသည္။ ဆူဆူအမိအဖမ်ားကလည္း ေတာသူေတာင္သားတိျဖစ္လို႔ ေစတနာေကာင္းစြာကတဖက္၊ ဖက္ခြက္တိကိုေၾကာက္သည္ကတဖက္ အိမ္မွာဟိေရ ေျပာင္းဖူးအစ နပ်ိဳးသီးအဆံုး ဟိဟိသမွ်ကို ဖက္ခြက္တိကို ဧည့္ခံခြမ့္ေကၽြးရသည္။ ဖက္ခြက္တိကလည္း ျပန္ဖို႔မိပ်ာ ဆူဆူအိမ္မွာ ႏွာမႊမ္ၿပီးသနာ တပ်င္းတီးကတ္ပါသည္။ ေကၽြးသမွ်ကို ျမန္မာ့ပရိယာယ္ျဖင့္ "အားနာစရာႀကီး မလုပ္ပါနဲ႔၊ မလုပ္ပါနဲ႔" ဆိုပ်ာ မ်ိဳဆို႔ကတ္သည္မွာ အငတ္တိုင္းျပည္ကလာေသာလူမ်ား အတိုင္းျဖစ္သည္။ ဆူဆူတေယာက္ ထမင္းခ်က္ခန္းႏွင့္ အိမ္ရိွဒန္ခံ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ အစာခြမ့္ေကၽြးနီရခါ တဏွာစိတ္ျဖင့္ သူ႔မေနာက္ဖက္ကို ရႈစားေတာ္မူနီေသာ ျမန္မာစစ္သားတေယာက္ႏွင့္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိပါသည္။ ယင္းျမန္မာစစ္သား၏တဏွာအၾကည့္ကို အတြိအၾကံဳမဟိေသာ ဆူဆူအဖို႔ ဇာခံႏိုင္ဖို႔လဲ။ စစ္သားတိျပန္လားေသာခါ လက္ယားေရပိုင္ ခံစားရသည္။

----------------------
ေနာက္နိမိုးလင္းေသာအခါ ရြာထဲက မင္းကၽြန္ပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ ဆူဆူဘက္သို႔ုေပါက္ခ်လာၿပီး စာတေစာင္လာပီးသည္။ "နင္ရို႕အိမ္ကို ညကလာလည္ခေရ "တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္" ဘားကစာ။ ညကလာခေရ စစ္သားတိထဲက ဆရာေခ်ေက်ာ္သက္ကို နင္မွတ္မိေရမလား" ဆိုၿပီးလွ်င္ စာပီးၿပီး ထြက္လားခကတ္သည္။ စာကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ "သိပ္ခ်စ္မိသြားၿပီ ညီမေလးရယ္" ဆိုသည့္စကားႏွင့္ ဆူဆူကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္မိရင္ခုန္မိေၾကာင္း၊ ဆူဆူပိုင္လွေရ မမေခ်မ်ိဳး ရခိုင္မွာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္နီေရ (၅) ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ မတြိဖူး၊ မျမင္ဖူးေၾကာင္း၊ စာမ်က္နာ (၂) မ်က္နာေက်ာ္ ငါးသေလာက္ခၽြဲ ခၽြဲထားသည္။ စာကိုဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဆူဆူစိတ္တိ ငါးသေလာက္ၿမႇံဳးမိလားခရပါသည္။

------------------
ေနာက္တနိ ဆူဆူရို႕အိမ္ကို ေက်ာ္သက္က ေသနတ္ေခ်လြယ္ၿပီးသနာ ေရာက္လာသည္။ ဆူဆူကို ညကပီးခေရစာကိုရေရလားဟုမီးၿပီး အေျဖေတာင္းသည္။ ဆူဆူကလည္း ျမင္ျမင္ခ်င္း ရင္ခုန္ရသူျဖစ္လို႔ ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္သည္။ ယင္းနိကပင္ ေက်ာ္သက္စြာ လုပ္ငန္းခြင္ကျပန္လာတိုင္း သူ႔အခ်စ္ကိုသက္သီျပဖို႔ ဆူဆူဘားသို႔ တန္းေရာက္ပါလတ္သည္။

------------------------------
ေကာင္းေကာင္းမၾကာလိုက္ နယ္စပ္ျခံစည္းရိုးစီမံကိန္းအတြက္ ေရာက္လာေသာစစ္သားမ်ား ရြာထဲကနီ ျခံစည္းရိုးကာရံနီေသာယာယီစခန္းသို႔ ေျပာင္းရႊိလားခကတ္သည္။ ယင္းအထဲမွာ တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္လည္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္သည္ အားလပ္ရက္တိုင္း ဆူဆူရို႕ရြာသို႔လာေရာက္ၿပီး ဆူဆူႏွင့္ခ်ိန္းတိြသည္။ ယင္းပိုင္ ခ်ိန္းတိြနီသည္ကို ဆူဆူ၏ေမာင္က တနိျမင္လားေရခါ ဆူဆူကို ဆူဆဲသည္။ ယင္းပိုင္ ဆူဆဲစြာကို တရြာလံုးသားသိလားေရခါ ဆူဆူလည္းရွက္ၿပီး ေက်ာ္သက္ဘားသို႔ ခိုးရြာလိုက္ၿပီးသည္။ ဆူဆူ၏အပ်ိဳစင္ညသည္ ျမန္မာစစ္သားတေယာက္ႏွင့္ နယ္စပ္တနီရာက ယာယီတဲေခ်တလံုး ၾကယ္ေရာင္မေတာက္ေတ ညဥ့္အေမွာင္ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကုန္ဆံုးလားခရပါသည္။

-----------------
ေနာက္နိ မိုးလင္းသည္ႏွင့္ သူမေဘးနားတြင္ ခ်စ္သူေက်ာ္သက္မဟိသည္ကို ဆူဆူ သတိထားမိသည္။ ထထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဆူဆူအဖသယ္ႏွင့္ အမိသယ္အသံကို တဲအျပင္ဖက္က ၾကားရသည္။

"သမီးေခ် ထြက္လာလတ္။ အိမ္ျပန္ကတ္မည္"

ဆူဆူလည္း အသံၾကားသည္ႏွင့္ တဲအျပင္သို႔ထြက္လာလတ္သည္။

"ဘာဘာ အခု အကၽြန္ ကိုေက်ာ္သက္မယားျဖစ္နီပါယာ။ အပ်ိဳလည္းျပန္မျဖစ္ပါယာ။ သမီးရို႕ကို မခြဲပါကဲ့"

ဆူဆူသည္ သူ႔အဖၿခီရင္းကို ဦးတိုက္ေတာင္းပန္သည္။

ဆူဆူအဖက ဆူဆူကို ရင္ကဲြၿပီး "ဘုေခ်ရို႕ကို ဘာဘာမခြဲပါေ၀။ ေယေကလည္း အဘုေခ် သူ႔ကို လက္ထပ္လို႔မရ။ တပ္က ခြင့္မျပဳလတ္။၊ “ကိုယ့္သမီးကို ကိုယ္ျပန္ေခၚပါ” ဆိုလို႔ ဘာဘာရို႕ ျပန္လာေခၚစြာ။ ေက်ာ္သက္မွာ မယားႏွင့္ အေခ်ႏွစ္ေယာက္ဟိလို႔ တပ္ကခြင့္မျပဳနုိင္လတ္"

--------------
သူမအဖ စကားအဆံုးမွာ ဆူဆူႏွလံုးသား ေတာင္ၿပိဳေယွာင္ ၿပိဴက်လားရပါသည္။ ဆူဆူက ကိုေက်ာ္သက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးတေအာင့္ေခ်တိြခ်င္ေၾကာင္းေျပာေသာ္လည္း တပ္အရာဟိက ေက်ာ္သက္ကိုဖမ္းလို႔ ႀကိမ္ေခ်ာင္းသို႔ပို႔လိုက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုသည္။ ဆူဆူရို႕ သားမိသားဖသံုးေယာက္ အရွက္တကဲြအက်ိဳးနည္း ရြာသို႔ျပန္လာကတ္ရသည္။ သို႔ေသာ္ တျခားတဲတလံုးက ေခ်ာင္းၾကည့္နီေသာ ေက်ာ္သက္ကိုကား သူရို႕မတိြျမင္ႏိုင္ခပါ။

ဘုန္းစည္သူ
(6/15/2009)

(ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခေရ ေမလအတြင္းက ရန္ေအာင္ျမင္ကၽြန္းရြာတြင္ အဂယင့္ျဖစ္ပ်က္ခေသာအျဖစ္အပ်က္ကို " ဘုန္းစည္သူ" က နရဥၥရာ၀ပ္ဆိုက္၌ ရီြးဖြဲ႕ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာပိုင္ေယွာင္ရြီးထားသည္ကို ရခိုင္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုထားသည္။)

ျခံစည္းရိုးၾကားက ရင္ကဲြနာ (Version 2)

ျခံစည္းရိုးၾကားက ရင္ကဲြနာ (ျဖစ္ရပ္မွန္ ၀တၳဳတို)(Version 2) (စကားေျပာပံုစံ)

ဆူဆူဆိုစြာက ခမီးမေခ်တေယာက္ျဖစ္ပါေရ။ အသက္ (၁၇) ႏွစ္အရြယ္ တရြာလံုးမွာ အလွဆံုးကြမ္းေတာင္ကိုင္မေခ်ပါ။ အသက္ကလည္းငယ္ အသားကလည္းေဖြး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ သူမကို တရြာလံုးလူပ်ိဳေခ်တိ ၀ိုင္းပိုးကတ္ပါေရ။ သူမရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာစြာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ေျမာက္ပိုင္း တုိက္နယ္ကၽြန္းရြာျဖစ္ေတ ႀကိမ္ေခ်ာင္းနန္႔ မလွမ္းမကမ္းမွာဟိပါေရ။ ယင္းရြာမွာ ရခိုင္၊ ခမီး၊ ဒိုင္းနက္၊ သက္လူမ်ိဳးတိ ေရာႃပြမ္းနီထုိင္ကတ္ၿပီးေက အိမ္ေခါင္ေပၚ (၁၂၀) ေက်ာ္ဟိပါေရ။ ရြာသားတိအားလံုး အဓိက လယ္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ကတ္ပါေရ။ ဆူဆူမိဖတိကလည္း ေတာင္ယာလုပ္ပါေရ။ ဆူဆူမွာ သူ႔အထက္က ေအးမတေယာက္၊ ေမာင္တေယာက္ဟိပါေရ။ သူမ စာေလးတန္းအထိ စာသင္ခၿပီးေက မူလတန္းၿပီးစြာနန္႔ စာဆက္မသင္ႏိုင္ဘဲ ေက်ာင္းထြက္လို႔ အိမ္မႈလုပ္ငန္းတိကို ကူညီလုပ္ကိုင္နီသူျဖစ္ပါေရ။

ဆူဆူရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာေရ အင္တန္ေလာက္ေခ်ာင္က်လို႔ ဖက္ခြက္စစ္သားတိ တခါတရီေရာက္လာစြာကလြဲလို႔ ရက္ၾကာၾကာ တည္းခိုနီထိုင္ေလ့မဟိပါ။ ယင္းပိုင္ ဖက္ခြက္တိ အေရာက္အေပါက္နည္းလို႔ တရြာလံုးမွာအလွဆံုးဆူဆူစြာ အပ်ိဳေဖာ္၀င္စမွာ ျမန္မာစက္ကြင္းထဲက လြတ္နီခပါေရ။ ေယေကလည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ ရမၼက္သားဖက္ခြက္စက္ကြင္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကာၾကာ မေယွာင္ႏိုင္လိုက္ပါ။

---------------
တနိ

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ေနာက္ဆံုးပါတ္ထဲက တနိျဖစ္ပါေရ။ ယင္းနိမွာ ဘီအီးလို႔ေခၚေရ စစ္ၿမီျပင္အင္ဂ်င္နီယာတပ္ရင္းက တပ္စုတစု ျခံစည္းရိုးစီမံကိန္းအတြက္ ဆူဆူရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာကို ေရာက္လာပါေရ။ ျမန္မာစစ္သားမ်ား၏ "အိမ္ႀကီးႀကီး၊ ရီတြင္းနီးနီး၊ ဖင္ႀကီးႀကီး" ဆိုေရ ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း အခ်က္သံုးခ်က္နန္႔ျပည့္စံုေရ ဆူဆူရို႕အိမ္ေဘးနားက အိမ္ႀကီးတေဆာင္ကို သိမ္းလို႔စခန္းခ်ကတ္ပါေရ။ စခန္းခ်လို႔ ေကာင္းေကာင္းမၾကာလိုက္ ျမန္မာနည္းျမန္မာ့ဟန္အတိုင္း "အေမတို႔
အေဖတို႔ ေနေကာင္းၾကပါသလား" ဆိုၿပီးသနာ စစ္သားအုပ္စုတစု ဆူဆူရို႕အိမ္သို႔ ေပါက္ခ်လာလတ္ပါေရ။ ဆူဆူကိုျမင္စြာနန္႔ စစ္သားတိစြာ အေၾကာင္းမဟိအေၾကာင္းရွာၿပီးေက ဆူဆူအမိနန္႔အဖကို ရေရနည္းနန္႔ ၀င္ေရာကတ္ပါေရ။ ဆူဆူအမိအဖတိကလည္း ေတာသူေတာင္သားတိျဖစ္လို႔ ေစတနာေကာင္းစြာကတဖက္၊ ဖက္ခြက္တိကိုေၾကာက္သည္ကတဖက္ အိမ္မွာဟိေရ ေျပာင္းဖူးအစ နပ်ိဳးသီးအဆံုး ဟိဟိသမွ်ကို ဖက္ခြက္တိကို ဧည့္ခံခြမ့္ေကၽြးရပါေရ။ စစ္သားတိကလည္း ျပန္ဖို႔မိပ်ာ ဆူဆူအိမ္မွာ ႏွာမႊမ္ၿပီးသနာ တပ်င္းတီးကတ္ပါေရ။ ေကၽြးသမွ်ကို ျမန္မာ့ပရိယာယ္နန္႔ "အားနာစရာႀကီး မလုပ္ပါနဲ႔၊ မလုပ္ပါနဲ႔" ဆိုပ်ာ ဆို႔ကတ္စြာ အငတ္တိုင္းျပည္ကလာေရလူတိ အတိုင္းပါ။ ဆူဆူတေယာက္ ထမင္းခ်က္ခန္းနန္႔ အိမ္ရိွဒန္ခံ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ အစာခြမ့္ေကၽြးနီရခါ တဏွာစိတ္ျဖင့္ သူ႔မေနာက္ဖက္ကို ရႈစားေတာ္မူနီေသာ ျမန္မာစစ္သားတေယာက္နန္႔ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိပါေရ။ ယင္းျမန္မာစစ္သား၏တဏွာအၾကည့္ကို အတြိအၾကံဳမဟိေရ ဆူဆူအဖို႔ ဇာပိုင္ခံႏိုင္ဖို႔လဲ။ စစ္သားတိျပန္လားေရခါ လက္ယားပိုင္တြိေရ။

----------------------
ေနာက္နိမိုးလင္းခါ ရြာထဲက မင္းကၽြန္ပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ ဆူဆူဘက္သို႔ုေပါက္ခ်လာၿပီးေက စာတေစာင္လာပီးပါေရ။ "နင္ရို႕အိမ္ကို ညကလာလည္ခေရ "တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္" ဘားကစာ။ ညကလာခေရ စစ္သားတိထဲက ဆရာေခ်ေက်ာ္သက္ကို နင္မွတ္မိေရမလား" ဆိုၿပီးေက စာပီးၿပီးသနာ ထြက္လားခကတ္ေတ။ စာကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္ခါ "သိပ္ခ်စ္မိသြားၿပီ ညီမေလးရယ္" ဆိုေရစကားနန္႔ ဆူဆူကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္မိရင္ခုန္မိေၾကာင္း၊ ဆူဆူပိုင္လွေရ မမေခ်မ်ိဳး ရခိုင္မွာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္နီေရ (၅) ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ မတြိဖူး မျမင္ဖူးေၾကာင္း၊ စာမ်က္နာ (၂) မ်က္နာေက်ာ္ ငါးသေလာက္ခၽြဲ ခၽြဲထားပါေရ။ စာကိုဖတ္ၿပီးစြာနန္႔ ဆူဆူစိတ္တိ ငါးသေလာက္ၿမႇံဳးမိလားခရပါေရ။

------------------
ေနာက္တနိ ဆူဆူရို႕အိမ္ကို ေက်ာ္သက္က ေသနတ္ေခ်လြယ္ၿပီးသနာ ေရာက္လာပါေရ။ ဆူဆူကို ညကပီးခေရစာကိုရလားလို႔မီးၿပီး အေျဖေတာင္းပါေရ။ ဆူဆူကလည္း ျမင္ျမင္ခ်င္း ရင္ခုန္ရသူျဖစ္လို႔ ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္ေတ။ ယင္းနိကပင္ ေက်ာ္သက္စြာ လုပ္ငန္းခြင္ကျပန္လာတိုင္း သူ႔အခ်စ္ကိုသက္သီျပဖို႔ ဆူဆူဘားသို႔ တန္းေရာက္ပါလတ္ေတ။

------------------------------
ေကာင္းေကာင္းမၾကာလိုက္ နယ္စပ္ျခံစည္းရိုးစီမံကိန္းအတြက္ ေရာက္လာကတ္ေတစစ္သားတိစြာ ရြာထဲကနီ ျခံစည္းရိုးကာေရ ယာယီစခန္းသို႔ ေျပာင္းရႊိလားခကတ္ပါေရ။ ယင္းအထဲမွာ တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္လည္းပါေရ။ ေယေကလည္း တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္စြာ အားလပ္ရက္တိုင္း ဆူဆူရို႕ရြာသို႔လာေရာက္ၿပီး ဆူဆူနန္႔ ခ်ိန္းတိြပါေရ။ ယင္းပိုင္ ခ်ိန္းတိြနီစြာကို ဆူဆူ႔ေမာင္က တနိျမင္လားေရခါ ဆူဆူကို ဆူဆဲပါေရ။ ယင္းပိုင္ ဆူဆဲစြာကို တရြာလံုးကသိလားေရခါ ဆူဆူလည္းရွက္ၿပီး ေက်ာ္သက္ဘားသို႔ ခိုးရြာလိုက္ၿပီးပါေရ။ ဆူဆူ၏အပ်ိဳစင္ညစြာ ျမန္မာစစ္သားတေယာက္နန္႔ နယ္စပ္တနီရာက ယာယီတဲေခ်တလံုး ၾကယ္ေရာင္မေတာက္ေတ ညဥ့္အေမွာင္ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကုန္ဆံုးလားခပါေရ။

-----------------
ေနာက္နိ မိုးလင္းစြာနန္႔ သူမေဘးနားမွာ ခ်စ္သူေက်ာ္သက္မဟိစြာကို သတိထားမိပါေရ။ ထထိုင္လိုက္စြာနန္႔ ဆူဆူအဖသယ္နန္႔ အမိသယ္အသံကို တဲအျပင္ဖက္က ၾကားရပါေရ။

"သမီးေခ် ထြက္လာလတ္။ အိမ္ျပန္ကတ္မည္"

ဆူဆူလည္း အသံကိုၾကားစြာနန္႔ တဲအျပင္သို႔ထြက္လာလတ္ေတ။

"ဘာဘာ အခု အကၽြန္ ကိုေက်ာ္သက္မယားျဖစ္နီပါယာ။ အပ်ိဳလည္းျပန္မျဖစ္ပါယာ။ သမီးရို႕ကို မခြဲပါကဲ့"

ဆူဆူေရ သူ႔အဖၿခီကို ဦးတိုက္ေတာင္းပန္ပါေရ။

ဆူဆူအဖက ဆူဆူကို ရင္ကဲြၿပီးေက "ဘုေခ်ရို႕ကို ဘာဘာမခြဲပါေ၀။ ေယေကလည္း ဘုေခ် သူ႔ကို လက္ထပ္လို႔မရ။ တပ္က ခြင့္မျပဳလတ္။၊ “ကိုယ့္သမီးကို ကိုယ္ျပန္ေခၚပါ” ဆိုလို႔ ဘာဘာရို႕ ျပန္လာေခၚစြာပါ။ ေက်ာ္သက္မွာ မယားနန္႔ အေခ်ႏွစ္ေယာက္ဟိလို႔ တပ္ကခြင့္မျပဳနုိင္လတ္"

--------------
သူမအဖ စကားအဆံုးမွာ ဆူဆူႏွလံုးသား ေတာင္ၿပိဳေယွာင္ ၿပိဴက်လားပါေရ။ ဆူဆူက ကိုေက်ာ္သက္နန္႔ ေနာက္ဆံုးတေအာင့္ေခ်တိြခ်င္ေၾကာင္းေျပာေသာ္လည္း တပ္အရာဟိက ေက်ာ္သက္ကိုဖမ္းလို႔ ႀကိမ္ေခ်ာင္းသို႔ပိို႔ိလိုက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါေရ။ ဆူဆူရို႕ သားမိသားဖသံုးေယာက္ အရွက္တကဲြအက်ိဳးနည္း ရြာျပန္လာလတ္ကတ္ရပါေရ။ သို႔ေသာ္ တျခားတဲတလံုးက ေခ်ာင္းၾကည့္နီေရေက်ာ္သက္ကိုကား သူရို႕မတိြျမင္ႏိုင္ခပါ။

ဘုန္းစည္သူ
(6/15/2009)

(ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခေရ ေမလအတြင္းက ရန္ေအာင္ျမင္ကၽြန္းရြာတြင္ အဂယင့္ျဖစ္ပ်က္ခေသာအျဖစ္အပ်က္ကို " ဘုန္းစည္သူ" က နရဥၥရာ၀ပ္ဆိုက္၌ ရီြးဖြဲ႕ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာပိုင္ေယွာင္ရြီးထားသည္ကို ရခိုင္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုထားပါသည္။)

မွန္ (နန္႔) မွားျခင္း

မွန္ (နန္႔) မွားျခင္း
----------------
မိုးေသာက္ ေစာေစာစီးစီး
ရီမိုးခ်ိဳးအၿပီးမွာ
စိတ္သန္႔လူသန္႔
ခန္႔ခန္႔ ျငားျငား
ဟန္ပန္သေသာနန္႔
လူမ်ားဆင္ထားေရ
“ မွန္ ” တခ်ပ္ကို
ယံုၾကည္မွဳ ပံုအပ္လို႔
ေကာက္ၾကည့္လိုက္ေတခါ --။

ငါ့ရုပ္သြင္ျပင္ ငါျမင္
မွတ္လို႔ပင္မရ
ေတာက္ခ်ီးက်ပနာ
စိတ္ညစ္လားခရေရ --။

ဟား ဟား ဟား … ေဟာ
ေလာဂ်ိတ္ ပံုသ႑ာန္
“ မွန္ ” ….
မညီညာေရ ျပင္ညီတခု
အဖုအထစ္တိနန္႔
ကထစ္ကရစ္ျဖစ္နီလို႔
ငါ၏ပကတိရုုပ္သြင္
သိျမင္ရစြာက….
“ မွား ” နီေရ အရိပ္ထင္းလို႔
မင္း “ မွန္ ” စြာ
ဧကန္ “ မွား ” နီ စြာရာ မနားေယ --။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ (ေလာဂ်ိတ္ကို Logic ဟု ဖတ္ပါ)

(ေမာင္ေက်ာ္လွ)

မိုးထက္မဂၤလာ

မိုးထက္မဂၤလာ
---------------
အိုလူရို႕
ထကတ္ဖိ
မိုးလင္းပ်ာ --။

ေရွာက္ပနီငွက္ေခ်
နီဆာလႈံလို႔
အကိုင္းဖ်ားမွာ
နားနီပ်ာ --။

စာေခ်တရြီ
ညီညီညြတ္ညြတ္
တသုတ္ၿပီး တသုတ္
တအုပ္ၿပီး တအုပ္
လွည့္ပ်ံလားခပ်ာ --။

အလယ္တရိုး
၀က္မတိုးရေအာင္
ၿခံထိုးလို႔ ကာကြယ္ရဖို႔ --။

က်ီးက်လို႔ မပ်က္ရေအာင္
မီးထလို႔ ေဖာ္ကတ္ရဖို႔ --။

ရြာဦးေက်ာင္းက
ခတက္ေခါက္ပ်ာ
မေခ်လားလို႔ ဆြမ္းပို႔ခီ --။

ေမာင္ေခ် ပ်ိဳးႀကဲ
အကိုႀကီး လယ္ထြန္
အကိုလတ္ ငါးရွာလားကတ္လီ --။

မႀကီးဆန္ဖြတ္
အမိဆန္ျပာ
အဘာ ေတာသို႔လားပတ္စီ --။

တက္ညီလက္ညီ
ရီႀကိဳင္ျမျမ
ဂစၧပနဒီ
ႏွင္း၀ီ၀ီမွာ --။

(သာလွဦး)

ခြီးခ်ီးနတ္

ခြီးခ်ီးနတ္ရာဇဝင္
-----------
လြန္ခေရ ႏွစ္ေပါင္းခုႏွစ္ဆယ္ေလာက္က ရခိုင္ျပည္ကလူတိ ဗမာျပည္ကိုခရီးလားေရခါ ရိုးေတာင္ကို ၿခီက်င္လားကတ္ပါေရလတ္။ ယင္းခါက ကားလမ္းမဟိပါသိမ့္။ ခရီးလားဖို႔ လူသံုးေယာက္ေလးေယာက္စုၿပီးေက စီလားကတ္ပါေရ။ ရိုးေတာင္မွာလည္း က်ားက
ကေကာင္းေပါေရဆိုပါကားယင္းခါ။ ေယခါ ခရီးလားလူတိစြာ က်ားရန္ကိုေၾကာက္ရစြာတေၾကာင္း၊ အေရာင္းအဝယ္ေကာင္းဖို႔တေၾကာင္း ခရီးမလားခင္ ရြာဦးကနတ္၊ လမ္းမွာတြြိေရ တြိသမွ်နတ္တိအားလံုးကို ပသကတ္ပါေရလတ္။ နတ္အေႏွာင့္အယွက္ပီးေက မေအာင္ျမင္လို႔ယူဆထားကတ္ပါေရ။

တရက္ခါ ခရီးလားေရလူတစုမွာ ခြီးတေကာင္ပါလာပါေရဆိုကား။ ရိုးေတာင္ထက္မွာ အေမာေျပအနားယူၿပီးေက ပါလာေရအစားအေသာက္ေခ်တိကိုစား၊ ရီေခ်ေသာက္ကတ္ေတခါ ခြီးကလူအနားမွာပင္ ခ်ီးစိုက္ပါေရလတ္။ ေယခါ ခီြးသွ်င္က ထမင္းဆုပ္ကိုစားနီးယင္းကနီ ခြီးကို ဟိုင္းခြီးဆိုၿပီးေက ေယာင္လို႔လက္ထဲကထမင္းဆုပ္နန္႔ ပစ္မိပါေရ။ ထမင္းဆုပ္က ခြီးကိုမက်ဘဲနန္႔ ခြီးခ်ီးထက္မွာ လားတင္နီပါေရလတ္။ ေယၿပီးေက ေအသူရို႕တိလားခကတ္ၿပီးေက ေနာက္တဖြဲ႕ခရီးလားလို႔လာကတ္ပါေရလတ္။ ေအအဖြဲ႕ေတာ့ခါ တခါလည္းသင့္ ေအလမ္းမွာလားဖူးေရလူတိမပါ။ ရွိကလူတိလားခေရလမ္းကိုၾကည့္ၿပီးေက ေနာက္ကနီေမွ်ာင္လိုက္လာေရ။

ေယခါ လားယင္းလာယင္းနန္႔ ခြီးခ်ီးထက္မွာ ထမင္းဆုပ္တခုကိုလားတြိပါေရလတ္။ ေယခါ တေယာက္ကေျပာေရ “အေဝရို႕ ေအမွာ အသွ်င္မကို ပသရဖို႔သိမ့္ေတ” လို႔ေျပာပါဆိုကား။ တေယာက္ကေျပာေက ေနာက္လူတိကလည္း ပါလာေရမုန္႔ပဲသေရစာတိနန္႔ ခြီးခ်ီးမွာတင္ၿပီးေက “ဖီးကင္းပါစီ၊ ေအာင္ျမင္ပါစီ၊ လားေရလမ္းမွာ ခလုတ္မတိုက္၊ စူးမထိေအာင္ေစာင့္ေယွာက္ပါ” ဆိုပနာဆုေတာင္းကတ္ရာမဟုတ္လားေယ။

သူရို႕ခရီးလားခါနီးမွာ အယင္လားဖူးေရလူက မွာလိုက္စြာကို “လမ္းမွာနတ္တင္ထားစြာတိြေက နတ္ရာတင္လီ။ မဟုတ္ေက က်ားကိုက္လိမ့္မယ္" ဆိုခါ ရွိကလူတိလုပ္လားခစြာကိုၾကည့္ၿပီးေက ေနာက္ကလာေရလူတိက လုပ္ကတ္စြာပါေယ။
ယင္းပိုင္နန္႔ အရာတဖြဲ႔လာျပန္ခါလည္း ခြီးခ်ီးနားကိုေရာက္ျပန္ေက “အေဝးပါေစာ္ကိုတင္ဖိေတ” လို႔ဆိုေက တျဖည္းျဖည္းနန္႔ လားသမွ်လူတိနတ္တင္ယင္း ရိုးေတာင္မွာ “ခြီးခ်ီးနတ္” ဆိုပနာ နာမည္ႀကီးပါလတ္ေတ။ တရက္ခါ ၾကက္ေရာင္းဖို႔လားေရလူတေယာက္ လမ္းမွာနီမေကာင္းျဖစ္လို႔ ခြီးခ်ီးနတ္မွာ ၾကက္တေကာင္လိုင္လီွးၿပီး ပ,သေက ေကာင္းလားခလို႔ ယင္းနိကစပနာ နတ္ကအဆင့္ျမင့္ၿပီးေက ယင္းလမ္းကျဖတ္စြာနန္႔ မုန္ေခ်ပဲေခ်နန္႔မရဘဲ ၾကတ္တစ္ေကာင္ လိုင္လွီးပီးရပါသိမ့္ေရလတ္။ ေအပိုင္နန္႔ အရာေနာက္ဆံုးမွာ “ခြီးခ်ီးနတ္” ဆိုေက အားလံုးသီေအာင္ေၾကာက္ကတ္ပါဆိုဝါး။

အခုလည္း ရွိကလူကိုအေၾကာင္းျပဳလို႔ တင္မွန္းမသိ တင္ပ,လာကတ္စြာ (AMP) လည္းသင့္ “ခြီးခ်ီးနတ္” ျဖစ္လားယာထင္ပါေရကား။

(ငစည္ေမာင္)