သႀကၤန္လ ရခိုင္ၿပိဳင္ေလာင္းပဲြ

သႀကၤန္လ ရခိုင္ၿပိဳင္ေလာင္းပဲြ
--------------------------------
ရခိုင္ျပည္တြင္ သႀကၤန္လ၌ ရီေလာင္းပြဲကိုလည္းေကာင္း၊ က်င္ပြဲ (ေခၚ) လက္ပန္းလံုးပြဲကိုလည္းေကာင္း၊ လွီၿပိဳင္ပဲြ (ေခၚ) ၿပိဳင္ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲကိုလည္းေကာင္း ရာသီပြဲမ်ားအျဖစ္က်င္းပေလ့ဟိသည္။ ဤေဆာင္းပါး၌ ၿပိဳင္ေလာင္းပြဲသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပပံုကို တင္ျပလိုပါသည္။

ၿပိဳင္ေလာင္းပြဲကို သႀကၤန္လတြင္က်င္းပေႀကာင္း စာဆိုဥကၠာပ်ံ ရႊန္းလိုက္ရတု၌

"ရကၡမွန္ဖူး၊ ေျမာက္ဦးရႊီျပည္သာ၌
မ်ားစြာသည္ ရႊီလီွေပါင္း
သိဂၤနဒီ နန္းေတာင္ဆီဝယ္
ရႊီလွီမင္းဆိပ္ေခ်ာင္း၌
တေသာင္းေသာင္းေပ်ာ္စဥ္တြင္
တူစံုရွုၾကည့္ခ်င္သည္ သႀကၤန္အခါတည္းေလ"

ဟု ရြီးဖြဲ႕ထားသည္ကိုတြိရသည္သာမက တန္းခိုးဆရာထြန္းႀကီးကလည္း -

"လွီပြဲသဘင္၊ ရီထဲတြင္၌ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူး၊ မင္းလြင္က်ဴးလွ်က္၊ တန္ခူးခါမွီ၊ လရာသီဝယ္၊ ေလာကီဘာသာ၊ ဓမၼတာျဖင္႔၊ နာဝါခ်င္းယွဥ္၊ ေလာင္းခ်င္းၿပိဳင္လွ်က္၊ ငါႏိုင္သူယႈံး၊ တျပံဳးျပံဳးႏွင့္၊ ဖက္ႏႈန္းလွီေလွာ္၊ ရီအေပၚ၌၊ ရႊင္ကာေပ်ာ္မြိ၊ လုပ္ႀကံမိေအာင္၊ လွီဖြဲ႕သံခ်ိဳ၊ ဆိုသူတျဖာ၊ ေလွာ္သူတဝ၊ ကသူအေပါင္း၊ တေသာင္းေသာင္းႏွင့္၊ ေမာင္းတဟီးဟီး၊ ခတ္တီးမညံ၊ ေအာင္လံဝီဝီ၊ ၿပိဳင္လွီၿပိဳင္ေလာင္း၊ ရီေခ်ာင္းမလပ္၊ ပရိသတ္မ်ား၊ ပြဲၾကည့္သားရို႕"

ဟူ၍ စပ္ဆိုထားခသည္။ ၿပိဳင္ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲကို သႀကၤန္ (သို႔မဟုတ္) သႀကၤန္လြန္၍ ကဆုန္ေညာင္ရီမသြန္းမီွကာလအတြင္း က်င္းပရျခင္း၏အေႀကာင္းမွာ လူထုပြဲလမ္းသဘင္အားျဖင့္ လူထုအားလပ္ခ်ိန္ကို ရြီးခ်ယ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ လူထုဆိုသည္မွာလည္း ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားသာလွ်င္ျဖစ္သျဖင့္ လယ္သမားအဖို႔ တလင္းပြဲစပါးေရာင္းၿပီးခ်ိန္ အားလပ္ခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဤၿပိဳင္ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲသည္ ဆင္းရဲသားမ်ား၏ပြဲလမ္းသဘင္ျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုေပါင္း၍ အားႀကိဳးမာန္တက္လုပ္ေဆာင္ရသည့္ အားကစပ္ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲတရပ္လည္းျဖစ္သည္။ စုေပါင္းညီညာ၊ ေအာင္ေၾကာင္းျဖာဆိုသည့္ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း ညီညြတ္ေရးကိုရွိရွုေသာ ပြဲလမ္းသဘင္ျဖစ္ေပသည္။

ၿပိဳင္ေလာင္းလ်ာ

ၿပိဳင္ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲ ကိုက်င္းပႏိုင္ရန္အတြက္ "ၿပိဳင္လီွ၊ ၿပိဳင္ေလာင္း" ေခၚသည့္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္မည့္ ေလာင္းေကာင္းရဟိေရးမွာ ပထမအေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္သကဲ့သို႔ ေလာင္းေကာင္းရေရးကို ရွိရွု၍ သစ္ပင္ခြတ္လွဲရန္ တရပ္လံုးတရြာလံုး အားပီးပါဝင္ေလ့ဟိသည္။ သန္သန္မာဟိေသာ ေယာက္်ားမ်ားကဦးေဆာင္ၿပီး ေတာသံုးေတာင္ ကုန္ေအာင္လားကာ သစ္ေကာင္းရွာရသည္။ သစ္ရွွာမထြက္မွီကပင္ ဓေလ႔အတိုင္း ေဗဒင္ဆရာႏွင့္ ရြာေက်ာင္းဆရာေတာ္ရို႕ ၾသဝါဒကိုိခံယူၿပီး ရက္ေကာင္းနိသာရီြးခ်ယ္၍ သစ္ခြတ္ရသည္။

လိုက္ပါရသည့္သူမ်ားအထဲတြင္ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့ေသာ၊ မသန္စြမ္းသူမ်ား မပါဝင္ရ။ အမ်ားအားျဖင့္ ဆယ့္ေျခာက္လံဟိသည့္ ၿပိဳင္ေလာင္းမ်ားကို ၿပိဳင္ပြဲ၌ အသံုးခ်ေလ့ဟိသျဖင္႔ အဆမတန္ အသက္ႀကီးသည့္သစ္ပင္မ်ားကို တြိေအာင္ရွာရသည္။ သစ္အေၾကာင္း ေကာင္းစြာနားလည္သည့္ဆရာမ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ၿပီး အနာအဆာမပါေသာ သစ္ကိုခြတ္ယူရသည္။ သစ္ပင္ခြတ္ကတည္းက သစ္ပင္လဲပံုကို နိမိတ္ေကာင္းယူေလ့ဟိသည္။ သစ္ပင္သည္ သစ္ငုတ္ႏွင့္ အနီးကပ္ဆံုးလဲလွ်င္ ေလာင္းေလွာ္၍လားမည့္ ေလာင္းမျဖစ္ဟုယူဆသည္။ သစ္ငုတ္ႏွင့္ ဝီးရာသို႔က်သည့္သစ္ကိုမွ ပိုၿပီးႏွစ္သက္သည္။ တခ်ိဳ႕ရြာမ်ားမွ ၿပိဳင္ေလာင္းမ်ားမွာဆိုလွ်င္ ေတာင္တလံုး၊ ႏွစ္လံုးကိုပင္ ေက်ာ္၍လွဲသည္ဟု အဆိုဟိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿပိဳင္ေလာင္းရွာထြက္ကတည္းက -

"သံုးေတာင္ေက်ာ္လို႔ လဲလတ္ေတ
ထူးကဲလွေရ ထိုနိမိတ္ေၾကာင့္
ေမာင္ရို႕ၿပိဳင္ေလာင္း ေလွာ္ေရခါ
လွ်င္ျမန္ရာမွာအတုမဟိ
နီလရထားပံုပမာ
ယုဇနာတာ လြန္ေျမာက္ေအာင္
တမဟုတ္ခ်င္း ေရာက္ႏိုင္ေရ
အမွန္ေျပာမည္ ျမင္းသိေႏၶာ
တိမ္ညြန္႔စားႏွင့္ႏိႈင္းစရာ
သံုးလူ႔ဆရာ ေလာင္းသိဒၶတ္က
ေလွးေတာ္တင္လို႔ ပစ္လႊတ္ရာ
ျမႇားတံပမာ အဟုန္ျပင္း
ဂဠဳန္မင္းလည္း မတုႏိုင္
ၿပိဳင္ဖို႔လာေရ လွီေတာ္သားရို႕
ဝီးကေယွာင္ယွားပါကတ္လီ
ဇာမထီ ဇာနီၿပိဳင္ေလာင္း"

ဟူ၍ မိမိ႐ို႕ၿပိဳင္ေလာင္းသည္ သစ္ခြတ္ကတည္းက ေတာင္သံုးလံုးေက်ာ္၍လဲသည့္ သစ္ေလာင္းလ်ာကို ျပဳလုပ္ထားေသာေလာင္းျဖစ္သျဖင့္ နီလရထားကဲ့သို႔ လွ်င္ျမန္လွသည္ဟု ၿပိဳင္ေလာင္းဂုဏ္ပုဒ္ကိုေဖာ္က်ဴးၿပီး တဘက္သားမခံခ်င္ေအာင္ သံက်ပ္ႀကီးထိုးထားျခင္းျဖစ္သည္။

ၿပိဳင္ေလာင္းပံုသ႑ာန္

ရခိုင္ျပည္တြင္ ရီလမ္းခရီးမ်ားလွသျဖင့္ ေလာင္းလွီကိုအသံုမ်ားသကဲ့သို႔ ရွိရခိုင္ဘုရင္မ်ားလက္ထက္က လွီအမ်ိဳးမ်ိဳးဟိခသည္။ ဘားမဲ့၊ သကၠဒါန္၊ ဂၽြတ္၊ ကရဝိတ္၊ ရိေတာ္စပ္တင္၊ ေလွာ္ကား ၊ လြန္းၾကင္၊ ျပာႆဒ္၊ ေဖာင္လွီ၊ ရႊီေလာင္း၊ ရႊီမီးေက်ာင္း၊ ရႊီၾကက္၊ ရႊီက်ီ၊ ရႊီစာမရီ စသည္ျဖင့္ျဖစ္သည္။

ယခုအမ်ားသံုးေလာင္းလွီ႐ို႕မွာ "ထြင္းေလာင္း၊ စပ္ေလာင္း" ဟူ၍ႏွစ္မ်ိဳးဟိသည္။ ယင္း႐ို႕ကိုို အသံုးခ်သည့္အတိုင္း ၿပိဳင္ေလာင္း၊ စီေလာင္း၊ ေလာင္းႀကီးလွီႀကီးဟူ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးေခၚသည္။ ၿပိဳင္ေလာင္းမွာ ထြင္းေလာင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ေလာင္းမွာ (၆) လံမွ (၁၆) လံထိ အရွည္ဟိသည္။ ဦး၊ ပဲ႔၊ ရီစားဟူ၍ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို စနစ္က်ေအာင္၊ အခ်ိဳးက်ေအာင္ လုပ္ရသည္။ ေလာင္းထြင္းၿပီးေသာအခါ မီးပြတ္တိုက္၊ ဆီေခ်ာတိုက္၊ မိုဟင္းေခါင္းႏွင့္တိုက္ အစဟိသည့္ တန္းဆာဆင္ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ရသည္။ (၁၆) လံရွည္ ၿပိဳင္ေလာင္းမွာ ဦးႏွင့္ပဲ့ကို တလံေလာက္စီ အရွည္ထားရသည္။ ဦးက သၿပီအိုးအျပင္ နဂါးရုပ္၊ ကိႏၷရာရုပ္၊ နယားရုပ္၊ ဟသၤာရုပ္၊ ပန္းကႏုတ္မ်ားကို ထုဆစ္တပ္ဆင္ထားသည္။ ဆီးျခယ္သပၸါယ္ထားသည္မွာ ၾကည့္၍အလြန္လွသည္။ ပဲ့ဆိုလွ်င္ "ျမာဒင္" ေခၚ တက္မခံုကို က်ီး၊ က်ား၊ ငွက္ရုပ္၊ ၾကာပန္းရုပ္မ်ားျဖင့္ မြမ္းမံထားသည္။ တက္မဆိုလွ်င္ "ျမာတံရွည္" ဟုေခၚေသာ တက္မကို အသံုးျပဳသည္။ ေလာင္းဝမ္းမွာဆိုလွ်င္ ေလာင္းေလွာ္သားမ်ားထိုင္ရန္ "ဒဂံု" တပ္ၿပီး "ပင္္းကန္'' မ်ားကို (၂) လံေလာက္တြင္ (၃) ခုေလာက္ တပ္ဆင္ထားရသည္။ ေလာင္းကို လူအမ်ားက ထမ္းခ်ထမ္းတင္ျပဳလုပ္ရသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေက်ာ္မတက္ရန္ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ထားသည္။

ေလာင္းေလွာ္သားမ်ား

ဆယ့္သွ်စ္ေယာက္စီးရသည့္ (၆) လံ ၿပိဳင္းေလာင္းမွာဆိုလွ်င္ ေနာက္ဆံုးက တက္မကိုတဦး၊ တက္မကိုင္ရွိက ပဲ့ေထာင္ႏွစ္ဦး၊ ရွိတြင္ ဦးစီဦးေပါက္ေခၚသည့္ ပန္းဆြဲတဦး၊ ဦးစီးေနာက္က "လိုင္ဆစ္ေတာင္ဖ်ံ" ေခၚသည့္ ဦးေထာင္စီးႏွစ္ဦး၊ က်န္ဆယ့္ႏွစ္ဦးမွာ တပင္းကန္ႏွစ္ေယာက္တတြဲစီ အေလွာ္သမား (၆) ဆိုင္းထိုင္ရသည္။ (၁၆) လံ ၿပိဳင္ေလာင္မွာဆိုလွ်င္ လူေလးဆယ္ေယာက္ တက္စီးရသည္။ ေလာင္းေလွွာ္သားမ်ားမွာ အဝတ္ဆင္တူ၊ ေဂါင္းေပါင္းစြန္ေထာင္၊ ရင္စည္း၊ စလြယ္သိုင္း၊ ရင္သိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ဝတ္ဆင္ရသည္။ ေလာင္းေလွာ္သူမ်ားသည္ ဦးစီးတက္ခ်သည္ကိုၾကည့္၍ တက္ညီေအာင္လိုက္ေလွာ္ရသည္။ ဦးစီးလုပ္သူက တက္ေလွာ္သည္ကို ႀကီးၾကပ္ရသကဲ့သို႔ ပဲ့ကိုင္ကလည္း ေလာင္းတည့္တည့္လာားေအာင္ တာဝန္ယူရသည္။

ဦးစီးလုပ္သူမွာ အလြန္ေတာ္ဖို႔လိုသည္။ ကိုယ့္ေလာင္းအလားအလာကိုၾကည့္ၿပီး တက္ခ်ရသည္။ ျပဳိင္ေလာင္းတာအထြက္ တက္ကိုရီျမႇဳပ္ၿပီး အရွည္ဆြဲေလွာ္ခတ္ကာ ပန္းအဝင္ တက္ကို သြက္သြက္ယင္ယင္ေလွာ္ရသည္။ တနည္းဆိုလွ်င္ ၿပိဳင္ေလာင္းယင္ဖို႔အင္အားမွာ ဦးစီး၏လႈပ္လွ်ားမႈအေပၚ၌ တည္သည္။ ၿပိဳင္ေလာင္းအသွ်ိန္ယူ၍ တာထြက္လာသည့္အခါ မတိမ္းမေစာင္းရန္ အေရႀကီးသည္။ တာအထြက္တြင္ ေလာင္းဦးစီးလုပ္သူက ေစာင္းလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ျပန္၍တည့္ေအာင္လုပ္ရသျဖင့္ အခ်ိန္ၾကာတတ္ၿပီး ေနာက္က်က်န္ရစ္မည္ကို စိုးရိမ္ရသည္။

ၿပိဳင္ေလာင္းေလွာ္၍ အင္တန္အသွ်ိန္ရလာသည့္အခါ အၿပီးျမန္၍မွန္လာသည့္အခါ တက္မကိုင္လုပ္သူက တက္မကို ရီထဲနစ္ရုံေလာက္ရာ ခ်ထားေလ့ဟိသည္။ ေတာ္သည့္ကၽြမ္းသည့္ တက္မကိုင္မ်ားဆိုလွ်င္ တက္မကိုရီေပၚေဖာ္၍ ယူလာတတ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္

"ကိုးစိပ္ကိုးလံ၊ ကိုးပင္းကန္
က်င္သန္တိရာ တက္ပ်ာစီးလို႔
မဟာေလာင္းႀကီးထြက္လို႔လာ
ဇမၺဴဒီပါ လက္ယာကၽြန္းမွာ
ထြန္းေရနီလ ပံုပမာ
သတင္းေၾကညာ နာမည္ႀကီး
ၿပိဳင္ေလာင္းဦးစီး "ဆရာေအာင္"
သူကရိွေဆာင္ လမ္းညႊန္ျပလို႔
ၿပိဳင္ေလာင္းဝမ္းမ ပင္းကန္မွာ
ရိွေနာက္ဘယ္ညာ နီရာစိေအာင္
လူစိတက္စိ ထိုင္ၿပီးသကာ
ဦးစီးဆရာ ခ်ေရတက္ႏွင့္
မပ်က္မကြက္ ညီညီညာ
ရီပန္းဖြားေအာင္ တက္ကိုစြဲလို႔
တဟုန္တည္းႏွင့္ ထြက္လီခါ
ၿပိဳင္ေလာင္းပဲ့မွာ "ဆရာထြန္း"က
ရပ္ေစာက္ထလို႔ ရိွကိုေမွ်ာ္
သူ႔လက္စြဲေတာ္ ထိုတက္မကို
ျမာဒင္ထက္က ေနာင္းေနာင္းကိုင္
မယိမ္းမယိုင္ လွီမေစာင္းေအာင္
ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ကိုင္လို႔လာ
ဇာသူတခါ ၿပိဳင္ဝ႔ံဖို႔လဲ
အပဲြပဲြ ႏႊဲလို႔လာ ယံႈးေရဆိုစြာ သူရို႕မသိ”

ဟူ၍ "က်င္သန္" ေခၚလူသန္မ်ားစီးေသာ မဟာေလာင္းႀကီးမွာ နာမည္ႀကီးသည့္ ဆရာေအာင္က ေလာင္းဦးစီး၊ ပဲ့ကိုင္မွာ နာမည္ေက်ာ္ဆရာထြန္းျဖစ္သည့္အေၾကာင္း၊ လူစိတက္စိေလွာ္လာသည့္ဤမဟာေလာင္းႀကီးကို ဇာသူၿပိဳင္ဝံ့ပါမည္နည္းဟု သံက်ပ္ထိုးထားျခင္းျဖစ္သည္။

ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပပံု

ၿပိဳင္ေလာင္းပြဲကို ရပ္ရြာအခ်င္းခ်င္း (သို႔မဟုတ္) ၿမိဳ႕နယ္ခရိုင္အလိုက္ က်င္းပေလ့ဟိသည္။ ရာသီပြဲအျဖစ္သာမက ဘုရားပြဲ၊ မင္းပြဲစိုးပြဲမ်ားႏွင့္တြဲဖက္၍လည္း က်င္းပသည္။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္မည္ဆိုလ်ွင္ မၿပိဳင္ခင္ကပင္ ရြာသွ်င္မ၊ ေခ်ာင္းသွ်င္မမ်ားကုိ ေလာင္းဦးခိုက္ၿပီး အတီးအမႈတ္၊ အဆိုအကမ်ားျဖင့္ ပ,သပူေဇာ္ေလ့ဟိသည္။ ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲကို ေခ်ာင္းမ်ား၌ က်င္းပေလ့ဟိၿပီး ဖ်ားရီကမ္းနဖူးျပည့္နီေသာ လဆန္းစ၊ လဆုတ္စအခါမ်ား၌ က်င္းပသည္။

ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲကို ျဖားတလတ္ေထာက္တက္ေသာ မိုးထက္သား (၁၀) ခ်က္တီး၊ (၁၁) ခ်က္တီးေလာက္ကအစျပဳၿပီး ျဖားက်ခ်ိန္ ညဇာ (၃-၄) ခ်က္တီးခန္႔ေလာက္တြင္ အဆံုးသတ္သည္။ ပြဲကို (၃) ရက္အထိ က်င္းပသည္။ ႏိုင္သူအား ေနာက္ဆံုးနိမွာ ေရႊေလာင္းႏွင့္ ေအာင္္ဆုေအာင္လံကို ခ်ီးျမွင့္သည္။ ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ားကို ဒိုင္လူႀကီးမ်ားအျဖစ္ ရြီးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေလ့ဟိသည္။ အျငင္းမပြားရေအာင္ အရပ္ရပ္ကၿပိဳင္လာသည့္ ေလာင္းဦးစီးမ်ားစုေပါင္းေဆြးေႏြးၿပီး စီစဥ္ရသည္။ ဆံုးျဖတ္ရသည္။

ၿပိဳင္ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲအတြက္ တာအထြက္အစကကပင္ အဆံုးပန္းဖူးတိုင္အကြာအဝီးကိုိ သတ္မွတ္ထားရသည္။ ၿပိဳင္သည့္အခါ ရိုးရာဓေလ့အတိုင္းဆိုလွ်င္ တာအညီထြက္ႏိုင္ရန္ သံတံုးကို စင္ျမင့္က ႀကိဳးႏွင့္ဆြဲၿပီး ရီကိုခ်၍ အခ်က္ပီးရသည္။ ယခုအခါ ေခတ္အေလွ်ာက္ ေသနတ္ပစ္ေဖာက္သည္။ ပန္းဖူးအဝင္မွာလည္း အႏိုင္အယွဳံးကို စက္ျဖတ္ပန္းဆြဲနည္းျဖင္႔ ဆံုးျဖတ္ေလ့ဟိသည္။

စက္ျဖတ္နည္းမွာ ေလာင္းဦးကဓားကိုစိုက္ထားလွ်က္ ပန္းဖူးက တားထားသည့္ႀကိဳးကို အလိုအေလ်ာက္ျဖတ္လားသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ပန္းဖူးမွာညြတ္က်လာပါသည္။ ပန္းဆြဲမွာ ဝါးလံုးကိုေဖာက္ၿပီး ႀကိမ္ႏြယ္တခုခုထိုးသြင္းထားသည္။ ယင္းကို ဦးစီးပန္းဆြဲအစ ေလာင္းသမားရို႕အထိ ဆြဲယူရပါသည္။ ဤသို႔ ပန္းဖူးကိုစီစဥ္ထားၿပီး အႏိုင္အယွံဳးဆံုးျဖတ္သည္။

ၿပိဳင္ေလာင္းသံက်ပ္ႀကီး
-------------------------------
ၿပိဳင္ေလာင္းနိမွာ ေခ်ာင္းကမ္းပါးတဘက္တခ်က္တြင္ ရပ္ရြာအလိုက္ မ႑ပ္မ်ားထိုးၿပီး ဧည့္ခံေကၽြးမြီးသည္။ ကမ္းေထာင္းအျပည့္ ပရိသတ္ စည္ကားလွသည္။ မိမိ႐ို႕ရပ္ရြာ၌ ရိွသမွ်ေလာင္းလွီမ်ားႏွင့္ ေခ်ာင္းရိုးတေလွ်ာက္ ျပည္႔က်ပ္နီေအာင္ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ မ်ားျပားလွသည္။ တခ်ိဳ႕မွာ နပ်ိဳးပင္မ်ားကိုေဖာင္လုပ္၍ ၾကည့္တတ္သည္။

ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲမစမီွ ကိုယ့္ရြာကိုယ့္ေလာင္းဂုဏ္ပုဒ္ကိုေဖာ္ထုတ္၍ သံက်ပ္ႀကီးမ်ား ထိုးေလ့ဟိသည္။ အိုးစည္ဗံုေမာင္းတီးမႈတ္ၿပီး သံက်ပ္ႀကီးမ်ားထိုးသည္မွာ အလြန္သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းသည္။ သံက်ပ္ႀကီးမ်ားကို "ၿပိဳင္ေလာင္း သံက်ပ္ႀကီးမ်ား" ဟု ေခၚတြင္လာလတ္သည္။ ၿပိဳင္ေလာင္းပဲြမ်ားမွာ သံက်ပ္ႀကီးမ်ားေပၚေပါက္လာသည့္ ေအာက္ၿခီရီေသာက္ျမစ္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ယူဆရသည္။

ၿပိဳင္ေလာင္းမၿပိဳင္မီွ "လွီစိုင္း" လည္းျပဳသည္။ ျမင္းစိုင္းသည့္သေဘာ ကမ္းေထာင္းတေလွ်ာက္ သံက်ပ္ႀကီးမ်ားထိုးကာ အသာအညင္ လူးလာေခါက္ျပန္ ကခုန္တီးမႈတ္ ေလွာ္ခတ္လားကတ္သည္မွာ ေပ်ာ္စရာပကတိျဖစ္သည္။ နားေထာင္၍ စိတ္ႄကြစီသည္။ ေလာင္းသမားအခ်င္းခ်င္း မိမိဂုဏ္ပုဒ္ေဖာ္၍ သံက်ပ္ထိုးသည္မ်ားကို အနည္းငယ္ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည္။ သံက်ပ္ကို ၿပိဳင္ေလာင္းသမားအခ်င္းခ်င္း ထိုးသည္သာမဟုတ္၊ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ကိုပါ ေစာင္းခ်ိတ္ထိုးေလ့ဟိသည္။

''ေဂါင္းေပါင္းထီထီး ဘႀကီးေလ
က်န္းခန္႔သာ မာပါယင့္လား
မိတၱာဟိလို႔ မီးစြာရာ
စိတ္ဆိုးမာန္ပါ မဟိပါကဲ႔။

ႏွခြမ္းဗက္လန္ ကန္ေတာ္ႀကီးႏွင့္
ၿပိဳင္ေလာင္းၾကည့္ဖို႔ လာလတ္ေတ
ေမာင္ရို႕ေလွာ္မည္ အားမငယ္ကဲ့။

ၿပိဳင္ေလာင္းေလွာ္လို႔ လက္ေမာင္းနာ
တခ်က္ဖ်စ္ပါ အိုမမရို႕။

မကၠလာကို ေဂါင္းမွာေဆာင္း
ကမ္းေထာင္းထက္က အရီးေလ
သမက္ေလာင္းေခ် ႏုိင္္စီေၾကာင္းကို
ဆုမြန္ေတာင္းဖို႔ ေကာင္းပါေရ။

ကညာပ်ိဳေခ် အုိမမရို႕
ကမ္းေထာင္းထက္က လူးက်မည္
ေစတနာႏွင့္ ေျပာခပါယင့္။ ” စသည္ျဖင့္ျဖစ္သည္။

လက္လံအလိုက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးအစီအစဥ္မ်ားကို လူႀကီးမ်ားက စီစဥ္ပီးရသည္။ အႏိုင္ရသည့္ ၿပိဳင္ေလာင္းမ်ားကို ေနာက္ဆံုးနိ၌ ေရႊေမာင္းေငြေမာင္းမ်ားႏွင့္ ေအာင္ဆုေအာင္လံ ခ်ီးျမွင့္သည္။ ေနာက္ဆံုး ဆုရသည့္ၿပိဳင္ေလာင္းဦးစီးက ေရႊေမာင္းကိုဆြဲ၍ လွီေတာ္သားမ်ားက ေအာင္လံကိုင္ၿပီး ေခ်ာင္းရိုးတေလွ်ာက္စံုဆန္စိုင္းလွ်က္ ကခုန္တီးမႈတ္သီဆိုကာ ပရိသတ္အားႏႈတ္ဆက္ေလ့ဟိသည္။

လူထုပြဲလမ္းသဘင္ လယ္သမားလုပ္သားမ်ား၏ ပြဲလမ္းသဘင္၊ စုေပါင္းညီညြတ္လုပ္ေဆာင္မွ ေအာင္သည့္ ပြဲလမ္းသဘင္ျဖစ္သည္။ ရခိုင္ၿပိဳင္ေလာင္းၿပိဳင္ပြဲကို ရိုးရာမပ်က္ အစဥ္အၿမဲက်င္းပႏိုင္စီရန္ ေတာင့္တေမွ်ာ္လင့္ကာျဖင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါသည္။

(အစံေမာင္)