ဗမာ့တပ္မေတာ္ (ႏွင့္) ငပိ ငပိ (ႏွင့္) ဗမာ့တပ္မေတာ္

ဗမာ့တပ္မေတာ္ (ႏွင့္) ငပိ ငပိ (ႏွင့္) ဗမာ့တပ္မေတာ္

နိျခင္းသား (၁၂) ခ်က္တီးခန္႔ေလာက္တြင္ျဖစ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္ပ်င္းပ်င္းရိရိႏွင့္ ၀တၳဳစာအုပ္တအုပ္ကို ဖတ္နီစဥ္တြင္ျဖစ္သည္။ ရြာေနာက္ဖက္မွ ၿခီသံျပင္းျပင္း ၿပီး၀င္လာသံမ်ားကိုၾကားလိုက္ရ၍ တခ်က္ေပ်ာၾကည့္လိုက္သည္။

ယာ - စစ္သားတိ။ ဗမာစစ္သားတိျဖစ္စြာကို ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ရသည္။ လွံစြပ္တပ္ထားေသာ ဂ်ီသရီးသနတ္မ်ားကိုေမာင္းထိုးကာ နီပူေတာက္ေတာက္ ရြာသို႔ ၿဗန္းစိကာရ ၿပီး၀င္လာကတ္သည္မ်ားကိုျမင္လိုက္ရ၍ အကၽြႏ္ုပ္လည္း ဖတ္လက္စ ၀တၳဳစာအုပ္ကို ဆက္မဖတ္ဘဲ ေဘးသို႔ခ်ကာ ၄င္းျမန္မာစစ္သားႀကီးမ်ားကို စပ္စုေသာစိတ္ႏွင့္ ေရွာက္ၾကည့္ေခ်ာင္းၾကည့္နီမိသည္။

မၾကာခင္ ၄င္းျမန္မာစစ္သားႀကီးမ်ားသည္ ရြာလယ္ေကာင္သို႔ ဖားျပဳတ္ေကေယွာင္ မ်က္ဆံျပဴးျပဴး လက္ၿခီကားရား စု႐ံုးေရာက္ဟိလာကတ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္ဟုထင္ရေသာ ျမန္မာစစ္သားႀကီး၏အမိန္႔ပီးသံေၾကာင့္လားမသိ က်န္စစ္သားမ်ားသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုေရပိုင္ စဖိုၾကပ္စင္၊ အိမ္ထက္အိမ္ေအာက္္၊ အိမ္ေၾကာက္မက်န္ တရြာလံုးကို ေျပာင္းေျပာင္းဆန္၍ မႊီေႏွာက္လိုက္ရွာကတ္ပါေတာ့သည္။

သူ႐ို႕၏မ်က္စိတိကား ဂဏာမၿငိမ္၊ က်ီးကန္းမ်က္စိေယွာင္ ေယာက္ယက္ခတ္လွ်က္ဟိ၏။ ငန္း႐ူးလိုက္နီေသာလူနာသည္ေယွာင္ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ မ်က္စိလည္နီကတ္သည္ကို အကၽြႏ္ုပ္ တန္းပ်င္းထက္က ၾကင္းၾကင္းလင္းလင္း တြိျမင္နီရပါ၏။

တခိ်ဳ႕စစ္သားမ်ားသည္ အိမ္ထဲသို႔ ၿပီး၀င္လားကတ္၏။ တခ်ိဳ႕စစ္သားမ်ားသည္ကား ရြာထဲမွ တြိသမွ်လူကိုဖမ္းကာ ရြာလယ္ေကာင္ တလင္းျပင္၌ စုၿပံဳထား၏။ တခ်ိဳ႕စစ္သားမ်ားသည္ကား ေဟာင္နီေသာခြီးမ်ားေနာက္သို႔လည္းေကာင္း၊ တခ်ိဳ႕စစ္သားမ်ားသည္ကား အုန္းပင္ထက္သို႔လည္းေကာင္း၊ တခ်ိဳ႕သည္ကား ၾကက္ၿခံထဲသို႔လည္းေကာင္း၊ တခ်ိဳ႕သည္ကား ၀က္ၿခံထဲသို႔လည္းေကာင္း အသီးသီး လိုက္ပါလားကတ္၏။

ထိုသို႔ စစ္သားမ်ားအလုပ္ယႈတ္နီခ်ိန္တြင္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ႀကီးသည္ နေခါင္း႐ံႈ႕လွ်က္ အိမ္ရွိသရက္ပင္ေအာက္တြင္ထိုင္နီေသာ ၀ါႀကီးမတလံုးကို အညာသားလီသံျဖင့္ အဖြားႀကီး မရွိဘူးလား မရွိဘူးလားစသည္ျဖင့္ ဒရဇတ္မီးျမန္းစစ္ဆီးနီသည္ကို တြိျမင္လိုက္ရပါသည္။

ထိုကဲ့သို႔ မဆမ၀ါႀကီးမအား လိုင္ေျခာင္းသံျဖင့္ ေအာ္ေငါက္စစ္ဆီးနီစဥ္တြင္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ႀကီးသည္ တန္းပ်င္းထက္တြင္ နီပူလွန္းထားေသာ ယင္ေကာင္မ်ား၀ိုင္းအံုနီေသာ ငပိဗန္းခံကို လွမ္းျမင္လိုက္သည္။ ဤတြင္ ငပိဇတ္လမ္းစပါေတာ့သည္။

ယခင္က မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕တြနီေသာ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ႀကီး၏မ်က္ႏွာသည္ ငပိဗန္းခံကိုျမင္သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းအေရာင္ေျပာင္းလားၿပီး ငပိဗန္းခံႀကီးကို အငန္းမရခုန္ဆဲြပါေတာ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ငပိဗိုလ္ႀကီးသည္ လက္သီးတဆုပ္စာခန္႔ဟိေသာ ငပိတံုးႀကီးတတံုးကိုယူ၍ သြားဖံုးျမဳတ္ေအာင္ အငန္းမရ မြားစားပါလီေတာ့သည္။

ထိုကဲ့သို႔ ငပိဗိုလ္ႀကီး ငပိမႊားၿပီး ဇိမ္တြိနီစဥ္တြင္ က်န္စစ္သားမ်ားသည္လည္း ငပိနံ႔ရ၍လားမသိ သူ႔ထက္ငါ အတင္းလု၍ ငပိစိမ္းခဲမ်ားကို တေပ်ာက္ေပ်ာက္ စားေသာက္ကတ္ပါေတာ့သည္။
ယင္ေကာင္အုပ္ႀကီးသည္လည္း စစ္သားမ်ား၏ေခါင္းေပၚတြင္ တ၀ီ၀ီ ၀ဲပ်ံလွ်က္ဟိသည္။
ငပိစစ္သားမ်ားသည္လည္း ငပိဗိုလ္ႀကီး၏အမိန္႔ကို မနာခံဘဲ သူ႔ထက္ငါယင္ ၀င္ဆဲြသျဖင့္ ငပိဗန္းခံႀကီးမွာ စစ္သားမ်ားအလယ္တြင္ ထိုေရာက္ေဒေရာက္ အေတာင္ေပါက္၍ ၀ိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ ဒူေ၀ေ၀ ေဘာ္လီေဘာျဖစ္နီပါေတာ့သည္။

တခ်ိဳ႕စစ္သားမ်ားသည္ ငပိခဲမ်ားကို တကၽြတ္ကၽြတ္စားေသာက္ယင္း ဗမာစကားျဖင့္ (ဒီငပိ တအားေကာင္းတယ္ကြ) ဆိုၿပီး ငပိခဲမ်ားကို ေၾကာပိုးခရင္းထဲသို႔ လက္ျပန္ထိုးသြင္းလိုက္၏။
တခ်ိဳ႕စစ္သားမ်ားသည္ကား (အဖြားႀကီး အဖြားႀကီး၊ ဒီငပိ ဘယ္ကရသလဲ) ဟု မီး၏။ တခ်ိဳ႕စစ္သားမ်ားသည္ကား ေခါင္းေပၚထက္က ယင္ေကာင္အုပ္ႀကီးကို စစ္သံခေမာက္ကို ခၽြတ္၍လည္းေကာင္း၊ ယူနီေဖာင္းကိုခၽြတ္၍လည္းေကာင္း ယပ္ခတ္ကာကြယ္ကာ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္ယႈတ္လွ်က္ဟိ၏။

ငပိစစ္သားမ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ ငပိစိမ္းခဲမ်ားကို တကၽြတ္ကၽြတ္ ပလုတ္ပေလာင္း စားေသာက္နီစဥ္တြင္ တဒဂၤ အျပင္ေလာကကိုမိလွ်က္ဟိရာ အနားသို႔ကပ္လွ်က္ ဒုတ္ျဖင့္ေခ်ာင္း႐ိုက္လွ်င္လည္း သတိရမည့္ပံုမေပၚ အလြန္အမင္း ငပိဆီယစ္လွ်က္ဟိ၏။

အကၽြႏ္ုပ္သည္လည္း ထိုကဲ့သို႔ ယင္ေကာင္အုပ္ႀကီးႏွင့္အတူ ဘတျပန္ က်ားတျပန္ က်င္ကိုင္လွ်က္ ငပိလုနီေသာ ငပိစစ္သားမ်ားႏွင့္ သူ႐ို႕အား ေၾကာင္တိေၾကာင္ေတာင္ ေဆာင့္ေျခာင္ထိုင္လွ်က္ ပြာၾကည့္နီေသာ ၀ါႀကီးမအားျမင္ရေသာအခါ ဗစၥကုတ္ ႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားတြင္ျမင္ရေသာ ပ်ားႏိႈက္စားေသာ လူ၀ံမိသားစုမ်ားကို စိတ္ထဲတြင္ လား၍ ျမင္ေယာင္မိကာ ယခင္ေၾကာက္စိတ္မ်ားမဟိေတာ့ဘဲ တခြိခြိႀကိတ္၍ ရယ္မိပါေတာ့သည္။

ငပိစစ္သားမ်ားသည္လည္း ငပိစားေသာက္ၿပီးေသာအခါ အနည္းငယ္ သမာဓိရလာၿပီး မ်က္ႏွာအေရာင္မ်ား ေျပာင္လက္လာ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔႐ို႕သည္ ငပိသွ်င္၀ါႀကီးမအား ေက်းဇူးတင္စကား တလံုးတခြန္းမေျပာဘဲ ၿခံထဲက ၾကက္မ်ားကို ၀ိုင္းဆဲြကတ္ျပန္၏။ ၀ါႀကီးမ၏ၾကက္မ်ားသည္လည္း စစ္သားမ်ား၏ေၾကာပိုးခရင္းထဲတြင္ ပက္လက္လန္လွ်က္ ၿခီေထာက္ေထာင္လွ်က္ တေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ ေဒါက္ေလွ်ာက္လိုက္ပါလားရပါသည္။

ငပိစား႐ံုသာမက ၾကက္မ်ားလည္းခိုးေသာအခါ ၀ါးႀကီးမသည္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျမန္မာစစ္သားႀကီးမ်ားႏွင့္ ရန္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

သို႔ေသာ္ ကာဘိုင္သနတ္ကို က်ည္ထိုးကာ ၀ါႀကီးမ၏နား၀တြင္ (ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကြ၊ ဘာမွတ္သလဲ) ေအာ္ေငါက္လိုက္သျဖင့္ ၀ါႀကီးမမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ ဆက္မေျပာ၀ံ့ဘဲ ဘုရားတနီလိုက္ရပါသည္။
မၾကာမွီ ျမန္မာစစ္သားမ်ားသည္ ငပိဗိုလ္ႀကီး၏ခရာမႈတ္အမိန္႔ပီးလိုက္သည့္အသံေၾကာင့္ ျပန္လည္စံု႐ံုးၿပီး ခရီးရွိဆက္ ထြက္ခြာလားကတ္သည္။

၀ါးႀကီးမလည္း (သူခိုးျပန္မွ က်င္ကြင္းျပ) ကာ ေဒါသပုန္ထလွ်က္ မိုးၿပိဳေအာင္ က်ိန္ဆဲကာ စစ္သားတေယာက္မိက်န္ခေသာ စစ္သံခေမာက္ကို ဒုတ္ပိုင္းတေခ်ာင္းျဖင့္ တဘုန္းဘုန္း ႐ိုက္ခြဲလွ်က္ က်န္ဟိခပါသည္။

အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕လည္း ၀ါးႀကီးမအား ရခိုင္ဘာသာစကားျဖင့္ (အေဘာင္မ အေဘာင္မ၊ စစ္သံခေမာက္ကို မခဲြကဲ့။ ငါ႐ို႕ကို ပီးပါ။ ႏြားေက်ာင္းခါေဆာင္းဖို႔) ဟု ေတာင္း၏။

၀ါႀကီးမလည္း စကားတခြန္းျပန္မေျပာဘဲ (ဟကၠရီက် ဗမာစစ္သားတိ။ ေနာက္တေခါက္ ရြာထဲသို႔ လာပတ္စီ။ ႏြားခ်ီးတိကို နီလွမ္းထားဖို႔။ စားကတ္ပတ္စီ) ဟု က်ိမ္ဆဲလိုက္ရာ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုသည္လည္း ၀ါႀကီးမစကားကိုၾကား၍ အူဆို႔ပါေအာင္ ရယ္ရပါသည္။

ေကာင္းေကာင္းမၾကာခင္ ၀ါႀကီးမလည္း မာန္ေျပလား၏။ ျမန္မာစစ္သားမ်ားေနာက္သို႔ ေဟာင္လွ်က္လိုက္ပါလားေသာ ရြာကခြီးမ်ားလည္း မ်က္နွာမသာမယာျဖင့္ ျပန္၀င္လာလတ္၏။  ထိုအခ်ိန္တြင္ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕အားလံုးသည္ အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕၏ရြာႏွင့္ တျပင္သန္း၊ ကာရီေဘာင္တဖက္ ကြမ္းသီးခင္းအလြန္တြင္တည္ဟိေသာ ေညာင္ေခ်ာင္းရြာမွ ခြီးမ်ား၏နမိတ္ဆိုးတခုကိုျမင္ရ၍ မိုးၿပိဳေအာင္ေဟာင္သံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရပါ၏။

၄င္းျမန္မာစစ္ဗိုလ္ႀကီးသည္ မင္းျပားမွထြက္လာေသာ ငပိေလာင္းတစင္းကို ဖမ္းလားသည္ဟု သိရပါသည္။ ငပိစစ္ဗိုလ္ႀကီးလည္း ရခိုင္ျပည္မွ ျပန္၍ ကရင္ရွိတန္းတြင္ လစန္႔ေကာင္လားသည္ဟု ၾကားသိရပါသည္။

ငပိစစ္ဗိုလ္ႀကီးလစန္႔ေကာင္လားေသာ္လည္း ၀ါႀကီးမတေယာက္ကား အခုထက္ထိ စိတ္ဆိုးမေျပႏိုင္သိမ့္။
ကြယ္လြန္သူ (AA ရဲေဖာ္ေဟာင္း) (ေမာင္စစ္) (ရမ္းၿဗဲ)

(UNDC) မဂၢဇင္းအမွတ္ (၃) တြင္ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေဖာ္ျပအပ္ေသာ ၀တၳဳတိုအား ရခိုင္ဘာသာျဖင့္ သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုပါသည္) ဘာသာျပန္ဆိုသူ (သာလွဧူး)(ေျမာက္ဧူး)