Tuesday, December 29, 2009

ယခီး (ႏွင့္) ဗခ်ီး (၂)


ယခီး (ႏွင့္) ဗခ်ီး (၂)
----------------------
မ်န္မာမ်ားလည္း နားလည္ေအာင္
မ်န္မာတိလည္း နားလည္ေအာင္
ဆရာ့၏စာ ေမာင္မ်န္မာ
ေယာင္လို႔ေတာင္က မဖတ္ပါ --။

မ်န္မာဖတ္ဖို႔ မ်န္မာဖတ္ဖို႔
ဆရာ့ရို႕ေဆာင္းပါး ေမာင္မ်န္မာက
မဖတ္ပါကား --။

ဆရာငျပာ ၀မ္းရီဆာ
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ျပန္လို႔လာ
ေဒါကီးလို႔လာ --။

မ်န္မာေအာက္ခ်ီး ေမာင္ဗခ်ီး
ငါ့ကို “ယခီး” လို႔ေခၚေရ --။

(သာလွဦး)

Thursday, October 1, 2009

ရရခိုင္သား ၀ေအာင္စား

ရရခိုင္သား ၀ေအာင္စား
============


မ်န္မာလက္ေအာက္ က်ေရာက္ေသာေၾကာင့္
ရခိုင္သားမွာ ကိုယ္၏စာကို
မ်န္မာစကားျဖင့္ ရြီးပါသည္ --။

အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ က်ေရာက္ေသာေၾကာင့္
ရခိုင္သားမွာ ကိုယ္၏စာကို
မ်န္မာစကားျဖင့္ ရြီးပါသည္ --။

ပ်ည္ေထာင္စုေအာက္ ငါးပါးေမွာက္၍
ရခိုင္သားမွာ ကိုယ္၏စာကို
မ်န္မာစကားျဖင့္ ရြီးပါသည္ --။

ရခိုင္သဒၵါ အဘိဓါန္ကို
ရခိုင္သားမွာ
မ်န္မာစကားျဖင့္ ရြီးပါသည္ --။

ဆရာဆရာ ၀မ္းရီဆာ
ထီးေပ်ာက္နန္းေပ်ာက္ တိုင္းျပည္ေပ်ာက္လို႔
လူမ်ိဳးပါေပ်ာက္ခါမွ
ရခိုင္သားမွာ ရခိုင္စာကို
ရခိုင္စကားျဖင့္ ရြီးပါဖို႔လား --။

(ထိုးကန္းေခ်)

Tuesday, September 29, 2009

သဇင္


သဇင္
====
ပန္းေဂၚသဇင္
နန္းေတာ္၀င္ --။

ဘ၀င္လီဟပ္
အညႇာကြ်တ္ --။

သဇင္ပိုးထိုး
အညႇာက်ိဳး --။

ပိုးထိုးသဇင္
ဖုန္းဆိုးေတာကို
တိုးလို႔၀င္ --။

သဇင္ပန္းေျခာက္
အနံ႔ေပ်ာက္
ဖုန္းဆိုးဘားမွာ
ငါးပါးေမွာက္ --။

Wednesday, September 16, 2009

လင္းဋ (သို႔မဟုတ္) လဒ


လင္းဋ (သို႔မဟုတ္) လဒ
=================
အခါတပါးတြင္ အလြန္သန္မာျဖတ္လတ္ေသာ ၀ံလက္ငွက္တေကာင္သည္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္နား ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားကို မင္းမူက်က္စားလွ်က္ဟိသည္။ သူသည္မ်က္စိအျမင္လည္း အလြန္ေကာင္းသည္။ ပင္လယ္ရီျပင္ေအာက္ (၁၂) ေတာင္အနက္ကို ေဖာက္ထြင္းျမင္ႏိုင္စြမ္းဟိသည္။ ငါးႀကီးငါးငယ္ ငါးလိပ္ေက်ာက္ ငါးလက္ခြာ တေကာင္မက်န္ သူ၏စူးခၽြန္ေသာ ၿခီလက္သဲျဖင့္ ကုတ္ယူဖမ္းယူႏိုင္စြမ္းဟိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူအား ရီျပင္၊ ၿမီျပင္၊ လီျပင္ သံုးခြင္ပိုင္စိုး ၀ံလက္မ်ိဳးဟု တင္စားေခၚေ၀ၚသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ အလြန္ေျမာက္ႄကြဂုဏ္ယူသည္။ ငါ့ပိုင္လူ ေအကမၻာမွာ မဟိ။

အခါတပါး သူသည္ စ်ာန္၀င္၍ လီျပင္အာကာေကာင္းခင္၌ လီဟုန္စီး၀ဲပ်ံနီဆိုက္ သူမင္းမူက်က္စားရာ ေက်ာက္ေဆာင္အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္ ေတာနက္ထဲတြင္ အလြန္လွပေသာ ဥေဒါင္းတေကာင္ကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဖူးတြိရလိုက္သည္။ ဥေဒါင္းမင္းသည္ နီျခည္ေအာက္တြင္ သူ၏အမႊီးအေတာင္မ်ားကို ျဖန္႔ကားလွ်က္ ကျမဴးနီဆိုက္ျဖစ္သည္။ ၿပိဳးျပက္ေသာေရာင္ျခည္ နီ၀ါေသာရႊီအဆင္းျဖင့္ ကတၱီပါေကာ္ေဇာျဖန္႔ၾကက္ထားသကဲ့သို႔ ေတာက္ပေသာဇာျခည္ဇာကြက္မ်ားျဖင့္ အလြန္လွပတင့္တယ္သည္ျဖစ္၍ သူ႕စိတ္ကူးထဲတြင္ ဥေဒါင္းမင္းကဲ့သို႔ လွပေသာအမႊီးအေတာင္မ်ားပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာသည္။

(ငါ့မွာ သံလွ်က္ကဲ့သို႔ ထက္ျမက္ေသာ ၿခီသဲလက္သဲတိလည္းဟိဗ်ာ။ ပတၱျမားကဲ့သို႔ စူးရွေတာက္ပေသာ မ်က္လံုးအစံုလည္းဟိဗ်ာ။ ကမၻာၿမီျပင္ ေတာ္ငလွ်င္ သိမ့္သိမ့္တုန္စီေလာက္ေသာ ျပင္းျပေသာ ေတာင္ဖံတစံုလည္းဟိဗ်ာ။ ငါ့အမႊီးအမွ်င္မ်ားသည္ရာ ဥေဒါင္းမင္းကဲ့သို႔ ေရာင္စံုဇာကြက္မ်ားျဖင့္ ၿပိဳးျပက္ေတာက္ပ လွပသည္ဟိေသာ္ အစာေလာက္ေကာင္းလိုက္မည္နည္း။ ေအကမၻာမွာ ငါ့ပိုင္ေယွာင္ သတၱ၀ါဟိခန္႔သိမ့္လား။)


သို႔ေသာ္ ၀ံလက္မင္းသည္ သူ႔အမႊီးအမွ်င္မ်ား အေရာင္ေတာက္ပလာေအာင္ ပေဇာင္လုပ္ရခန္႔နည္း အႀကံအိုက္လွ်က္ဟိသည္။ ငါးသတၱ၀ါမ်ားထဲတြင္ ၀မ္းေဖာင္းေဖာင္းျဖင့္ ပက်င္းသတၱ၀ါမ်ားသည္ အလြန္ပညာဟိသည္ဟုၾကားဖူးသည္။ သူ႔အားမီးျမန္းစံုစမ္းၾကည့္မွျဖစ္မည္ဟု အႀကံရသည္။ သို႔ျဖင့္ သူသည္ သွ်စ္မိုင္အကြာ ျဖားရီတက္တြင္ ေပါေလာမ်ိဳးနီေသာ ပက်င္းတေကာင္အား တဟုန္တည္းျဖင့္ခ်ီကုတ္လိုက္သည္။

(ေဟ ပက်င္း သင္သည္ အသက္ရွင္သည္ကို အလိုဟိခန္႔၏ေလာ။ သင္သည္ အသင္ရွင္ျခင္းကို အလိုဟိခန္႔ျဖစ္သည္ဆိုပါက ငါ့အားမွန္ရာကို သံေတာ္ဦးျမတ္ေလွ်ာက္တင္ေလာ့။ ငါ့အမႊီးအမွ်င္မ်ား အေရာင္ေတာက္ပလာေအာင္ ပဇာလုပ္ရခန္႔နည္း။)

(အို ေက်းဇူးႀကီးလွစြာေသာ အသက္သခင္၀ံလက္မင္းဘုရား။ အသွ်င့္၏အမႊီးအမွ်င္မ်ား ေရာင္စံုၿပိဳးျပက္ေတာက္ပသည္ကို အလိုဟိေတာ္မူပါက ပင္လယ္ထဲသို႔ မိုးထက္တႀကိမ္၊ နိျခင္းတႀကိမ္ ညဇာတႀကိမ္ တနိသံုးႀကိမ္ ဒိုင္ပင္ထိုးေတာ္မူပါဘုရား။ ရက္မ်ားမၾကာ အသွ်င္၏အမႊီးအမွ်င္မ်ားသည္ ပင္လယ္ေငြဇာျခည္လႊာမ်ားကဲ့သို႔ ၿပိဳးျပက္ေတာက္ပလာမည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္ဘုရား။)

(ပညာဟိ ပီသပါေပ၏ အိုအသင္ပက်င္း။ သင္သည္ သင္၏ဥပဓိရုပ္ရည္ရူပက ႀကန္အင္လကၡဏာႏွင့္အညီ သူေတာ္သူျမတ္ျဖစ္ေပ၏။ သင့္အသက္ကို ငါခ်မ္းသာပီးမည္။ ဤနိဤရက္မွစ၍ သင့္အသားစားျခင္းကို ငါေယွာင္ၾကည္မည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၀ံလက္ငွက္သည္ ပက်င္းသားကို မစားျခင္းျဖစ္သည္။)

ပညာဟိပက်င္း၏အႀကံကိုရယူၿပီးေနာက္ ၀ံလက္မင္းသည္ တနိသံုးႀကိမ္ ပင္လယ္ထဲသို႔ မပ်က္မကြက္ဒိုင္ပင္ထိုးသည္။ အာကာတိမ္စြန္ဖ်ားသို႔ ေတာင္ဖံကို တဟုန္ခ်င္းရိုက္ခတ္ပ်ံတက္ၿပီး ပင္လယ္ျပင္သို႔ မိုးႀကိဳးပစ္သကဲ့သို႔ ဒိုင္ပင္ထိုးခ်လိုက္သည္။ အသွ်ိန္အဟုန္သည္ ျပင္းထန္လွသည္ျဖစ္၍ လိႈင္းလံုးႀကီးမ်ားေက်ာက္ေဆာင္သဲေသာင္ျပင္သို႔ တဘုန္းဘုန္းတအုံုးအံုး ရိုက္ခတ္ျမည္ဟီးလားသည္။ ရက္မ်ားမၾကာ ၀ံလက္မင္း၏နဖူးလိုင္ဖင္းက အမႊီးမွ်င္မ်ားအားလံုး ကၽြတ္ထြက္ကုန္သည္။ အအီးပက္၍ ႏွာစီးေျခာင္းဆိုးသနပတ္လိုက္သည္။ အင္အားမ်ားလည္း ခ်ိနည္းလာသည္။ မ်က္စိလည္းမႈန္လာသည္။ ငါးအစာမ်ားကိုလည္း အယင္ပိုင္ေယွာင္ ထိုးကုတ္ဖမ္းယူႏိုင္ျခင္းမဟိေတာ့။ ကုတ္ရာတျခား ျခစ္ရာတျခားျဖစ္ကုန္သည္။ အစာဖမ္းမရေသာအခါ ေသာင္ျပင္ကမ္းစပ္က ခြီးသီပုတ္ေကာင္မ်ားကိုရာ စားကိန္းႀကံဳသည္။ ခြီးပုတ္ႏြားပုတ္မ်ားကိုစားယင္းေသာက္ယင္း အမ်ားမၾကာ ၀ံလက္မင္းသည္ ဥေဒါင္းမင္းျဖစ္မလာဘဲ (လဒမ်ိဳး) ျဖစ္လားရလီပါေတာ့သည္။

လူအမ်ားက လဒမ်ားလည္း မိုးထိေအာင္ပ်ံႏိုင္သျဖင့္ ၀ံလက္ငွက္ႏွင့္ထင္မွတ္မွားတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လဒမ်ားမွာ လဒအက်င့္ကိုက်င့္၍ လဒစိတ္ဟိသူမ်ားျဖစ္သည္။

(သာလွဦး)

ပိတကာသီးေခတ္ႏွင့္ ပညာဟိေမာင္ပန္းသီး


ပိတကာသီးေခတ္ႏွင့္ ပညာဟိေမာင္ပန္းသီး
===========================
အခါတပါးတြင္ ရခိုင္ျပည္တြင္ အလြန္နာမည္ေက်ာ္ၾကားေသာ ပညာဟိတဦးဟိသည္။ သူ၏ကေလာင္နာမည္မွာ (ေမာင္ပန္းသီး) ျဖစ္သည္။ သူသည္မ်ိဳးရိုးစိုင္ဆက္ခ်မ္းသာေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ မႊီးဖြားလူသူတဦးျဖစ္သည္။ လက္မႊီးမီးမေလာင္ ၿခီမႊီးမီးမေလာင္ျပဳစုႀကီးျပင္းလာသူတဦးလည္းျဖစ္သည္။ အရပ္လည္း (၆) ေပေက်ာ္ရွည္ေသာ အာဃေယာက္က်ားလည္းျဖစ္သည္။ ေယာက္က်ားပီသသည္ကတေၾကာင္း၊ မိဘမ်ိဳးရိုးစိုင္ဆက္ခ်မ္းသာသည္ကတေၾကာင္း၊ ဥပတိရုပ္ေကာင္းၿပီး ခန္႔ျငားထည္၀ါက်က္သေရဟိသည္ကတေၾကာင္း၊ ဘက္ေပါင္းစံုျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ သူ႔အားမိမၼမ်ား အလြန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။

သို႔ေသာ္သူသည္ အလြန္စာရိတၱေကာင္းမြန္သူတဦးျဖစ္သည္။ မိမၼလံုး၀မလိုက္စား။ အေသာက္စကားကင္းသည္။ သူတပါးအားကူညီရိုင္းပင္းတတ္သည္။ ၾကင္နာသနားတတ္သည္။ အငယ္ကပင္ သူ႔ေက်ာင္းနီဖက္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္မ၀ယ္ႏိုင္၊ လြယ္အိပ္ေက်ာက္သင္ပုန္းမ၀ယ္ႏိုင္ ထိုအခါမ်ားတြင္ သူက မုန္႔ဖိုးထဲကေငြကို ပီးကမ္းစြန္႔ႀကဲေလ့ဟိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူအားသူငယ္ခ်င္းမ်ားက အေခ်ကပင္ (သူေတာ္ေခ်) ဟု ခ်စ္၍ေတာ့၍ေခၚၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အက်င့္စာရိတၱႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ကား ခိုင္မာျပတ္သားသည္။ ႏွမ္းတစိသားလည္းအေလွ်ာ့မပီးတတ္။ ႏွစ္သစ္ကူးသႀကၤန္ရက္မ်ားတြင္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားေသာက္စားေပ်ာ္ပါးရန္ဖိတ္ေခၚေသာအခါ သူကခါးခါးသီးသီးျငင္းဆန္တတ္တသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူအားခ်စ္လည္းခ်စ္သည္ မုန္းလည္းမုန္းသည္။ ခ်စ္ရသည့္အေၾကာင္းရင္းက သူရို႔ဒုကၡေရာက္ေသာအခါ သူက နိမဆိုင္းညမဆိုင္း ကူညီတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မုန္းရသည့္အေၾကာင္းက ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးအႀကံမ်ားကို လက္မခံေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ၀ါတြင္း၀ါဆို အခါႀကီးရက္ႀကီးသႀကၤန္ရက္မ်ားတြင္လွ်င္မဟုတ္ ၀ါတြင္းကာလ လျပည့္လကြယ္တရက္မပ်က္ဥပုသ္ေစာင့္သည္။ ၀ါကၽြတ္လြန္ေသာ္လည္း ဘုရားေက်ာင္းကန္လားၿမဲလားကာ ဆရာသမားမ်ားအား ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ေလ့ဟိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူသည္ အေခ်ကပင္ (ဘုရားတကာေက်ာင္းတကာ) ဟူေသာဘဲြ႔နာမကို ပါရမီဘ၀ကံအေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ ပိုင္ဆိုင္ထားသူတဦးလည္းျဖစ္သည္။

သူသည္စာအလြန္ေတာ္သူတဦးလည္းျဖစ္သည္။ စာလည္းအလြန္ႀကိဳးစားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အတန္းတိုင္းတြင္ပထမအၿမဲတမ္းရသည္။ အားကစားလည္းအလြန္ထူးခၽြန္သည္။ စြယ္စံုရပါရမီသွ်င္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာဆရာမမ်ားက သူ႔အားအလြန္ခ်စ္ခင္အားကိုးသည္။ ၿမိဳ႔မ်က္ႏွာပန္းအျဖစ္တင္စားၾကသည္။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းလူရည္ခၽြန္အရြီးခံရၿပီး ငပလီ၊ ေရႊ၀ါက်ိဳင္စသျဖင့္ ျမန္မာျပည္အႏွမ့္ လူရည္ခၽြန္စခန္းမ်ားကိုလည္းေရာက္ဖူးသည္။ ဆယ္တန္းတြင္ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ဂုဏ္ထူး (၄) ဘာသာျဖင့္ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ေအာင္ျမင္သည္။ ဆယ္တန္းကို (၄) ဘာသာဂုဏ္ထူးျဖင့္ေအာင္ျမင္သူမွာ သူရို႔ၿမိဳ႕သမိုင္းတြင္ သူသာလွ်င္ပထမဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္သည္။ က်န္ႏွစ္မ်ားတြင္ ဂုဏ္ထူး (၁) ဘာသာ (၂) ဘာသာျဖင့္ေအာင္ျမင္သူ မဟိသေလာက္ျဖစ္သည္။ ဆီးတကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ရေသာ္လည္း ဆရာ၀န္ဘ၀ကိုစြန္႔ၿပီး သူ၀ါသနာပါရာ ျမန္မာစာအဓိကျဖင့္ တန္းျမင့္မဟာ၀ိဇၨာဘဲြ႔ကို ထူးခၽြန္စြာဆြတ္ခူးေအာင္ျမင္ခသည္။ တကၠသိုလ္ေနာက္ဆံုးႏွစ္တြင္ သူ၏ဖူးစာပါရမီသွ်င္ႏွင့္တြိဆံုၿပီး အိမ္ေထာင္က်သည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ျမန္မာစာဌာနတြင္ နည္းျပဆရာအျဖစ္စတင္အမႈထမ္း၍ သူ၏ထူးကဲေသာအရည္အခ်င္းေၾကာင့္ ႏွစ္မ်ားမၾကာသူသည္ ျမန္မာစာဌာနတြင္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါေမာကၡတဦးျဖစ္လာသည္။ အသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင့္ ပါေမာကၡျဖစ္လာသူဟူ၍ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သမိုင္းတြင္ ပညာဟိေမာင္ပန္းသီးတဦးတည္းသာလွ်င္ဟိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရခိုင္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ရန္ကုန္တကၠသိုလ္စာပီေလာကတြင္ ေမာင္ပန္းသီး၏နာမအသွ်ိန္အ၀ါေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပန္းအလြန္ပြင့္လန္းၾကသည္။ ဂုဏ္ယူေျမာက္ႄကြၾကသည္။

ပညာဟိေမာင္ပန္းသီးသည္ အလြန္မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ထက္သန္သူလည္းျဖစ္သည္။ သူ႔တပည့္သားသမီးမ်ားအား (အမ်ိဳးသီလ၊ ႏွစ္ဌာနကို၊ ျပည့္၀မ႑ိဳင္၊ ေစာင့္စြမ္းႏိုင္၍၊ ရကၡိဳင္၀ံသ၊ ဘဲြ႔မည္လွျဖင့္၊ အႏြတၱသညာ၊ ေခၚအပ္စြာတည့္။) ဟူေသာ သူ၏လက္သံုးအသွ်င္နာဂိႏၵေမာ္ကြန္းလကၤာျဖင့္ ဆိုဆံုးမေလ့ဟိသည္။ သို႔ေသာ္ လကၤာတပုဒ္လံုးကိုကား သူတခါမွမဖတ္ဖူးေပ။ ျမင္လည္းမျမင္ဖူးေပ။ အသွ်င္နာဂိႏၵကား ေလးၿမိဳ႔ေခတ္စာဆိုလား၊ ေျမာက္ဦးေခတ္စာဆိုလား အတိအက်မသိ။ တခါတြင္ ေလးၿမိဳ႔ေခတ္က၊ တခါတြင္၊ ေျမာက္ဦးေခတ္က၊ တခါတြင္ ေ၀သလီေခတ္ကစသည္ျဖင့္ ေယာင္သၽႊီးလုပ္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္သူသည္ နဖူးေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ မွင္အလြန္ေကာင္းသျဖင့္ တပည့္သားသမီးမ်ားက သူေျပာတိုင္း အားကိုးယံုၾကည္သည္။ ဆရာႀကီးေဖေမာင္တင္ရြီးေသာျမန္မာစာပီသမိုင္းကို အစအဆံုးမၾကည့္ဘဲ ႏႈတ္က်က္ရြတ္ျပႏိုင္သူအျဖစ္ ေလးစားဂုဏ္ယူသည္။

ေမာင္ပန္းသီးမွာ ယခုအခါအသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ၿပီး ပညာေရးေလာကမွ အနားယူလားၿပီးျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းဟိ သူ၏သမီးႀကီးအိမ္တြင္ခ်မ္းသားစြာနီထိုင္လွ်က္ဟိသည္။ သမီးႀကီးတြင္ သားႀကီးတေယာက္၊ သမီးတေယာက္ထြန္းကားသည္။ သူ၏ၿမီးမ်ားက သူ႔အား (အဖိုးသွ်င္၊ အဖိုးသွ်င္) ဟုေခၚလွ်င္ သူသည္အလြန္၀မ္းေျမာက္ပီတိျဖစ္ရသည္။ သူ႔ၿမီးမ်ားအား ပညာအမႊီလက္ဆင့္ကမ္းပီးရသည္ကို ၀မ္းသာမဆံုးျဖစ္သည္။ (၅) ႏွစ္အရြယ္ၿမီးထြီးေခ်မွာ သူငယ္တန္းဖတ္စာသစ္ကို တလံုးမက်န္အဖိုးသွ်င္ရွိတြင္ အလြတ္ရြတ္ျပႏိုင္သည္။ မပီတြတ္တြတ္ပီတြတ္တြတ္ အဖိုးသွ်င္အား နားမလည္သည္မ်ားကိုလည္း မိန္းျမန္းေလ့ဟိသည္။ တခါတရီတြင္ လံုး၀အဓိပၸါယ္မဟိေသာမိန္းခြန္းမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း အဖိုးသွ်င္က စိတ္ရွည္လက္ရွည္ယွင္းျပတတ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ (အဖိုးသွ်င္ ေဘာ္လံုးဇာျဖစ္လံုးေရလဲ) စသည္ျဖင့္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ (ေဘာ္လံုးျဖစ္လို႔ လံုးေရပုေခ်) ဟု အသခၤတဥာဏ္ျဖင့္ မဆိုင္းမတြက္ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖႏိုင္သည္။

ၿမီးအႀကီးသူမွာ ေလးတန္းေအာင္ၿပီးျဖစ္သည္။ အဖိုးသွ်င္အိမ္တြင္ ရခိုင္ပညာဟိမ်ားလာေရာက္၍ စာအေၾကာင္းပီအေၾကာင္း၊ သမိုင္းေၾကာင္း၊ ဓည၀တီအေၾကာင္း၊ ေ၀သာလီအေၾကာင္း၊ သု၀ဏၰေဒ၀ီအေၾကာင္း၊ မင္းထီးမင္းဘာအေၾကာင္း၊ စသည့္အေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားကို အာေဘာင္အာရင္းသံမ်ားျဖင့္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္သည္မ်ားကို စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေလ့ဟိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္အသက္ငယ္ပင္ငယ္ေသာ္ျငားလည္း ရခိုင္သမိုင္းေၾကာင္းကို ရင္းႏွီးအကၽြမ္း၀င္သည္။ (ရခိုင္အစ မာရယုက၊ ဘီစီ (၃၃၂၅) တြင္ ရခိုင္သမိုင္းစတင္သည္။ ရခိုင္သားသည္ (အာရီယံႏြယ္မ်ိဳးျဖစ္သည္၊) အစဟိသည္ျဖင့္ သူ၏ေက်ာင္းနီဖက္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေဖာက္သည္ခ်ေျပာျပႏိုင္သည္။

တရက္နိတြင္ သူသည္အဖိုးသွ်င္အား မိန္းခြန္းတခုမိန္းလတ္သည္။ (အဖိုးသွ်င္ (ရခိုင္မွာစာမဟိ) ဆိုစြာဟုတ္ေတလား။ ေက်ာင္းကဆရာမက ယင္းပိုင္ေယွာင္ေျပာပါေရ)။ ထိုအခါ ပညာဟိေမာင္ပန္းသီးက သူ႔ၿမီးအား မာန္ပါပါျဖင့္ (အေ၀း အခုမင္းဖတ္နီေရ ျမန္မာစာက ရခိုင္စာခ်င့္။ မင္းအစာကိုေျပာေရလဲ) ဟု ေအာ္ေငါက္လိုက္သည္။ ေယခါ သူ႔ၿမီးက (ေယေကအဖိုးသွ်င္ (သေဘၤာသီး) ကို (ပိတကားသီး) လို႔ ေမာင္ေမာင္ရို႔ ရခိုင္မွာေခၚပါေရမနား၊ ေအမွာက (သေဘၤာသီး) လို႔ရာ ရြီးထားပါေရ။) ဟုဆိုသည္။ ထိုအခါ အဖိုးသွ်င္က (အေ၀း ယင္းသူရို႔တိ ခိုးထားစြာ ခိုးထားစြာ) ဟုေအာ္သည္။

တရက္နိတြင္ ၿမီးအႀကီးသူ ျမန္မာစကားပံုမ်ားကို အလြတ္က်က္မွတ္နီသည္။ ထိုတြင္ (ပညာဟိ သတိျဖစ္ခဲ) ဟူေသာစကားပံုကို နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္နီသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဖိုးသွ်င္အား (အဖိုးသွ်င္ ပညာဟိ သတိျဖစ္ျဖစ္ခဲ) ဆိုစြာ ပဇာကိုေျပာစြာပါလဲ။) ဟုမိန္းလိုက္သည္။ ထိုအခါ အဖိုးသွ်င္က သူ႔ကိုယ္သူလက္ညွိဳးထိုးလွ်က္ (အေ၀းၿမီးေခ် ငါ့ကိုၾကည့္ ငါ့ကိုၾကည့္၊ ပညာဟိဆိုစြာ (အိုပင္အိုေကလည္း သတိမမိ) ဆိုစြာကိုေျပာစြာ) ဟု ေျဖသည္။ ယင္းကာလ ငါးႏွစ္အရြယ္ၿမီးထြီးအပုေခ်က (ဟ ဟာဟ ရယ္လိုက္ရ) ဟု စာဖတ္သံႏွင့္လားတိုက္ဆိုင္နီသည္။ ထိုအခါ ပညာဟိေမာင္ပန္းသီးက သူ႔အားအယြဲ႕တိုက္သည္အထင္ျဖင့္ (ေဟးေကာင္မေခ် မဖတ္ကဲ့၊ တန္႔တန္႔) ဟု ဟန္႔တားလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သူသည္ရွက္ရွက္ျဖင့္ (ေအခုေခတ္ အဂယင့္ ပိတကာသီးေခတ္အမွန္။ အႀကီးကေအာက္က အငယ္ကအထက္က) ဟု ဘုေျပာၿပီးလွ်င္ ဘုရားခန္းထဲသို႔ ပုတီးစိတ္ရန္လွမ္း၀င္လိုက္သည္။

ဤတြင္ အကၽြန္႔၀တၳဳလည္းဆံုးပါလီ၏။ မဆံုးသိမ့္ေက က်န္ေရလူတိဆက္ေျပာပါလီ။

(သာလွဦး)

ပြပြေရာင္တိ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္

ပြပြေရာင္တိ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္
===============

မင္း႐ို႕တိ
အေျခာက္တိုက္
ဘ၀င္ကိုင္နီလို႔
ရညိႇကပ္ ၾကာအိုက်
ေက်ာက္ခဲတလံုး
သမိုင္းဆိုစြာ
ေဂ်ာင္ထိုးနီရေရ...။

အစိုနံနီေရ
မင္း႐ို႕
ဘ၀င္ပုတ္တိေၾကာင့္
ရင္းတန္းထိုးနီေရ
ဆားငန္ျမစ္ထဲက
င႐ို႕အဖိုးတေယာက္
သီေအာင္ထိ
ၿခီေထာက္မွာ
က်ဴပ္မစင္လီခ...။

ေလာက္က်နီေရ
မင္း႐ို႕တိ
ဟကၠရီက်
အေတြးအေခၚတိေၾကာင့္
ထင္းႃခြီနီေရ
င႐ို႕အေဘာင္အဖိုး႐ို႕ဘ၀စြာ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို
သီေအာင္ထိ မေရာက္ခ...။

မင္း႐ို႕တိ
စုတ္ပီစုတ္ပ
ညီညြတ္ေရးေၾကာင့္
ဥာဏ္ေကာင္းေရ
အဖအေခ်တိ
ေအာက္က်ေနာက္က်နန္႔
စာမတတ္ ပီမတတ္
ဘ၀ဆံုးလီကတ္ရယင့္...။

တကိုယ္ေကာင္းဆန္ေရ
မင္း႐ို႕တိ
လုပ္ရပ္ေၾကာင့္
အဖတေယာက္
ဆင္းရဲတြင္းနက္ပနာ
ကမၻာေပၚမွာ
မ်က္ႏွာငယ္နီရေရ...။

ဇာမွာလဲ
မင္း႐ို႕တိ အတတ္ပညာ
ဇာမွာလဲ
မင္း႐ို႕တိ အသိပညာ
ဇာမွာလဲ
မင္း႐ို႕တိ သနားၾကင္နာမူ
ဇာမွာလဲ
မင္း႐ို႕တိ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္
ဇာမွာလဲ
မင္း႐ို႕တိ ညီညြတ္ေရး
ဇာမွာလဲ
ဇာေဂ်ာင္မွာလဲ...။

လီထက္မွာလား
မင္း မယားတိ ဘက္မွာလား
မင္း အမ်ိဳးတိ ဘက္မွာလား
ဆက္ၿပီးေက မလိမ္ကဲ့ဖိ
ပြပြေရာင္
ထမင္းဆံုးတိ တြင္းဆံုးတိ...။

ႂကြတ္စူး(ရမ္းၿဗဲကြ်န္း)

Tuesday, September 15, 2009

ပန္းျမတ္သဇင္


ပန္းျမတ္သဇင္
=========
ပန္းျမတ္သဇင္ ပန္းသဇင္
သဇင္ေပၚစ
ႏွင္း၀ီ၀ီေက နတ္ေတာ္လ --။

ၿပိဳင္းေတာင္ေက်ာ္လမ္း
ခေမာင္းပင္မွာ သဇင္ပန္း --။

ဆြတ္ခီဆြတ္ခီ
မယ္ႏွမမွာ သဇင္ပန္းကုိ
ပန္ရစီ --။

ႏွမပန္ခ်င္
ပ်ဳိတုိင္းႀကိဳက္ေတ ပန္းသဇင္
မယ္ၾကင္ေမာင္ေ၀ တက္လို႔ဆြတ္ေက
ရခေရ --။

ပန္းပြင့္သဇင္
မယ့္ေဂါင္းထက္မွာ လွလုိ႔ပင္ --။

တ၀က္ကုိပန္ တတန္ေနာင္က်ဳိး
ျမတ္စိေႏၲေလ ေညာင္ရည္အုိးမွာ
အျပည့္ထုိး --။

ေမာင္ႏွင့္ႏွမ
သဇင္ပန္းကုိ အရင္းတည္
ေမာင္မယ္ႏွစ္၀
အခါတန္ သႀကၤန္လမွာ
ေပါင္းရပါစီ
ဆံေတာ္ရွင္ေလ ေစတီရင္းမွာ
ဆုေတာင္းလီေလ ဆုေတာင္းလီ --။

(ရွာေဖြတင္ျပသူ ခိုင္ေဇယ်)

မွတ္ခ်က္။ ။ (ရွင္) ကို (Rhun) ဟု အသံထြက္ဖတ္ပါ။

မိုးသထအာရုဏ္


မိုးသထအာရုဏ္
==========
ညဥ္႔သန္းေခါင္ေလ အေမွာင္လြန္ေျမာက္
အာရုဏ္ေရာက္လို႔ ခတက္ေခါက္ေက
စိတ္ေရာက္ရည္မွန္း သဒၶါဆြမ္းကို
လွဴဒါန္းဖို႔ေလ ခ်က္လတ္ေတ --။

ၿဂိဳးငွက္လူပ်ိဳ ေတးျခင္းဆိုလို႔
စိမ္းညိဳရြက္ႏု ႏွင္းထု၀ီ၀ီ
လီေခ်သြတ္သြတ္ တိုက္ကာခတ္ေက
ရင္ဖတ္အီးေရ ခ်မ္းလတ္ေတ --။

အာရုဏ္ပ်ိဳးလို႔ မိုးသထမွာ
ႏိုးထအားမာန္ ၿဗိန္းေစာင္းသံေလ
ေတာင္ယံကိုဟပ္ ဂလိုင္ထပ္ပ်ာယ္
ရိုက္ခတ္ျမည္ဟိန္း စည္ေတာ္ႀကိမ္းေက
ၾကက္သိမ္းထေရ အားရေရ --။

ေရာင္နီသန္းေက ဆြမ္းပန္းရီခ်မ္း
လႈဒါန္းမွ်၀ီ မိတၱာၿမီမွာ
ပီတိႏိႈးေဆာ္ သာထုေခၚမိ
မွန္းေမွ်ာ္နိဗၺာန္ သံစည္သံလည္း
မာန္စြယ္ႏွိမ့္ခ် ၿငိမ္းခ်မ္းစြ --။

ေမာင္နန္းလွ (ေျမာက္ဦး)

ဦးရာဇ္ေတာ္ကို ဖူးပါခလိုက္


ဦးရာဇ္ေတာ္ကို ဖူးပါခလိုက္
=================
(၁)
ရကၡပူရီ တိုင္းဌာနီမွာ
ဇာတီပုထုိး အမ်ဳိးမ်ဳိးလွ်င္
ျပည့္ၿဖိဳးစုံညီ ဟိပါလီျငား
အမ်ားလူသွ်င္ ဦးထိပ္တင္ေက
သွ်င္ပင္ဦးရာဇ္ ဓါတ္ေတာ္စစ္ကုိ
ေတာင္ထိပ္ခ်ာမွာ မဟာမင္းေကာင္း
ဖေလာင္းရာဇာ တည္ခပါေက
ျမင္သာေလးရပ္

လြန္ထင္ေပၚေက သပၸါယ္လတ္လို႔
႐ုိၫြတ္ဦးတင္ မသီခင္လွ်င္
အယင္လာလုိ႔ ဖူးပါခလိုက္ --။

(၂)
ေတာင္ထိပ္ခ်ာက ၾကည့္ပါလီတုိင္း
မႈိင္းမိႈင္း၀ီ၀ီ လီလည္းျဖဴးျဖဴး
လိႈင္းအူျမဴးလို႔ ၀မ္းႏူးစဖြယ္
ျမစ္ပင္လယ္ႏွင့္ ႀကီးငယ္လွီေလာင္း
ေသာင္းေသာင္းညံညံ
ဘဲဟသၤာမွာ ၀ဲကာပ်ံလို႕
တေၾကာ္ေၾကာ္ ေခၚသံလည္းက်ဴး
ၾကည္ႏူးစရာ အသံနားမွာ ၾကားရပါေသာ္
သာယာၿငိမ့္ေညာင္း နာေပ်ာ္ေကာင္းေရ
သာယာအီးေလ သာစြေလ
သာယာစြေလ သာစြေလ --။

(၃)
ေတာင္ထိပ္ခ်ာက ၾကည့္ပါလီတုိင္း
မႈိင္းမႈိင္းၫို႔ၫုိ႔ မုိ႔မုိ႔ေတာေတာင္
ျပင္လယ္ေကာင္ႏွင့္ ေခ်ာင္းေျမာင္၀န္း၀ိုက္
မိုးေမွာင္သန္းေက အဆန္းတၾကယ္ လြမ္းဖြယ္ျဖစ္လို႔
ႏွစ္သက္ၾကည္လင္ ျမင္ရပါေသာ္ 

ရင္မွာအီးခ်မ္း စိတ္လည္း၀မ္းသာ သာဓုေခၚေရ
သာယာအီးေလ သာစြေလ
သာယာစြေလ သာစြေလ --။

(ဓညဦး)

Sunday, September 13, 2009

ေစာင့္လီမ်ိဳးႏြယ္


ေစာင့္လီမ်ိဳးႏြယ္
-----------
ေအာ္ ငါ့၏ခ်စ္သီြး ရခိုင္သူ ရခိုင္သားရို႕ နွလံုးသားမွာ စာတင္မွတ္လို႔ အတုယူဖို႔ ငါ့သီြးငါ့သားရို႕ကုိ အဖိုးပံုျပင္တပုဒ္ ထုတ္ကာျပလို႔ ေျပာျပမယ္ေ၀ နားစိုက္ေထာင္ကတ္ ငါ့ခ်စ္သီြးရို႕။

ထုိးလြန္လီခကာ ျပည္ဗာရာမွာ ျဗဟၼာဒတ္မင္း မင္းျပဳစုိးစံအုပ္ခ်ဳပ္လို႔ နီေရလတ္ေ၀ ငါ့ခ်စ္သြီးရုိ႕။ ယင္းအခ်ိန္္မွာ စိႏၲာမယံ ဘုရားေလာင္းလည္း ေတာေတာင္အုပ္စုိး ျခေသၤ့ျဖစ္၍ ဟိမ၀ႏၲာ ရီႊဂူသာမွာ နီေရလတ္။ ထုိျခေသၤ့မွာ နွမတေကာင္ ညီေျခာက္ေကာင္ဟု သြီးရင္းခ်စ္လည္း ဟိေရလတ္။ ျခေသၤ့အုပ္စုိး ရႊီဂူနား၀ယ္ ေငြေတာင္ထြဋ္သာ ဖန္ဂူမွာကား တိရိစၦန္ျဖစ္ျငား မ်ိဳးမစစ္သား ခဲ၀ါယုတ္လည္း နီေရလတ္ေ၀။ မ်ိဳးျမတ္သခင္ ္ျခေသၤ့ရို႕ကား သဲခ်စ္နွမ ညီမေခ်အား ဂူ၀ယ္ထားကာ အစာရွာထြက္၍ ျပန္လာေသာခါ ညီမငယ္အတြက္ ၀မ္းစာျဖည့္ဖို႔ စားေကာင္းမ်ိဳးစံု ယူေဆာင္လာခါ ေကြ်းကတ္ေတလတ္။

တနိေသာခါ မ်ိဳးမစစ္သား ခဲ၀ါယုတ္သည္ကား ျခေသၤ့မကုိ ျမင္ေသာခါ၀ယ္ ခ်စ္ခင္နွစ္သက္ ျဖစ္မိေရလတ္။ ထုိေၾကာင့္သာပင္ အစ္ကုိ ခုနွစ္ေကာင္ ျခေသၤ့မင္းရို႕ အစာရွာထြက္ခ်ိန္ အခြင့္သာကုိ ေစာင့္ယူလတ္၍ မ်ိဳးျမတ္ကိ္န္းရာ ရႊီဂူသာသို႔ လားလတ္ၿပီးေက ျခေသၤ့မအား...

“အသဲနက္နဲ ဘ၀အပ္၍ ခ်စ္ခင္ရေသာ ေအာ္နွမငယ္။ အသွ်င္မလည္း ၿခီေလးေခ်ာင္ဟိ သတၱ၀ါမ်ိဳး ျဖစ္ဘိလတ္၏။ အကြ်န္သည္လည္း သွ်င္မပိုင္ယာ ၿခီေလးေခ်ာင္းဟိ သတၱ၀ါမ်ိဳး ျဖစ္ဘိလတ္၏ ။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ နတ္မွ်မက ရုပ္သြင္တင့္ဘိ သွ်င္မသည္ကား အကြ်ႏ္ုပ္အား ႀကိဳက္ေတာ္မူခါ ခ်စ္ခြင့္သာပန္း ပီးလတ္ပါ သွ်င္မ။ အကြ်န္ တူနွစ္ကုိယ္ ရီႊရည္ဆင္း၍ အၾကင္လင္မယား အျဖစ္ေဆာင္ကာ နီကတ္ပါအံ့ အို ခ်စ္ေသာႏွမ ဘ၀သွ်င္။ တူနွစ္ကုိယ္ေပါင္း သာယာအိမ္ေထာင္ တည္ေဆာက္ကတ္ေမ အို ခ်စ္နွမေခ် အိမ္မက္သွ်င္" လို႔ ခ်စ္ခြင့္ပန္ခါ ေျပာေရလတ္ေ၀ ေအာ္ ခ်စ္သြီးရုိ႕။

ေအာ္ ငါ့ခ်စ္သီြးရို႕

ျခေသၤ့မကား မ်ိဳးမစစ္သား ခဲ၀ါစကား ၾကားလတ္ေတခါ နွလံုးမသာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပင္ ရွက္ေၾကာက္လတ္၍ ဤကဲ့သို႔ပင္ ၾကံမိေရလတ္။ "ေဒခဲ၀ါကား ၿခီေလးေခ်ာင္းဟိ သားေကာင္ရို႕တြင္ အယုတ္ည့ံဆံုး မ်ိဳးမစစ္၍ စက္ဆုပ္ဖြယ္ပင္ ဟိေခ်၏တည္း။ ငါ့ရို႕သည္ကား မ်ိဳးျမတ္သားႏြယ္ မင္းမ်ိုဳးသွ်င္ဟု ေလာကသားတိုင္း သမုတ္အပ္ေသာ စံ၀င္သူမ်ား ျဖစ္ေခ်ဘိ၏ ။ ေဒခဲ၀ါကား ငါနန္႔မထိုက္ စကားကိုရာ ဆိုလာဘိ၏။ ငါသည္သာကား မ်ိဳးမစစ္သား ခဲ၀ါစကား ၾကားခါမွ်ပင္ ရွက္လွေခ်၏။ အသက္ရွင္လွ်က္ ငါမနီယာ ကုိယ့္ကုိယ္စေတး သတ္သီလတ္၍ ငါ့အမ်ိဳးအား ငါေစာင့္မည္ဟု ၾကံစည္ေရလတ္ေ၀ ငါ့ခ်စ္သီြးရုိ႕"

ထိုေနာက္မွာကား ကုိယ့္ကုိကုိယ္ထိမ္း တခါဆင္ျခင္ စုိင္းစားျပန္ေက ယုတ္ညံ့စကား ခဲ၀ါယုတ္ေၾကာင့္ ေဒအၾကံကား မသင့္လွေပ။ ငါ၏အစ္ကုိ ေမာင္ရုိ႕လာမွ ျဖစ္အင္သနစ္ အစံုလွစ္၍ ေျပာျပၿပီးမွ ငါသီမယ္ဟု ဆံုးျဖတ္ၿပီးခါ အစ္ကုိအလာ ေစာင့္နီေရလတ္။ ခဲ၀ါယုတ္လည္း ျခေသၤ့မငယ္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာမွ တုံ႔ျပန္စကား မၾကားေသာခါ နွလံုးမသာ စိတ္မရႊင္ပဲ ဖန္ဂူသို႔ယာ ျပန္လားၿပီးခါ အိပ္နီေရလတ္ အုိ ခ်စ္သီြးရို႕။

ထုိခ်ိန္ခါ၀ယ္ အစ္ကုိငယ္ကား နွမအတြက္ အစာခ်ီလွ်က္ ေတာမွျပန္လာ ၀မ္းသာစြာျဖင့္ အစာေကာင္းအား ၀မ္းစာျဖည့္ဖို႔ ပီးေရလတ္ေ၀။ ထိုေသာခါ၀ယ္ နွမငယ္က "ေအာ္ အစ္ကုိငယ္ ငါသည္မူကား ဇာအစာမွ် မစားလိုပါ။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ရာ သတ္သီဖို႔ယာ ေအာ္ အစ္ကုိငယ္" ဟုေျပာေရလတ္ေ၀။ အစ္ကုိငယ္ကား နွမစကား ၾကားေသာခါ၀ယ္ "ေအာ္ ငါ့၏ခ်စ္သီြး ငါ့နွမငယ္ စြာအေၾကာင္းေၾကာင့္ သီခ်င္လဲေ၀။ ငါ့ကုိေျပာျပ ယွင္းျပအံုးေ၀ နွမေခ်" လို႔ ျပန္မီးလိုက္ေတလတ္ေ၀။ ယင္းခ်ိန္ခါ၀ယ္ ျခေသၤ့ညီမ နွမေခ်လည္း ခဲ၀ါဆိုလာ စကားျဖာကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပ သိစီေရလတ္။ ညီမစကား ၾကားေသာခါ၀ယ္ ျခေသၤ့ငယ္မွာ ျပင္းစြာေဒါသ ေျခာင္းေျခာင္းထြက္၍ မစူးစမ္းဘဲ ခဲ၀ါဟိရာ အရပ္သို႔ယာ ၿပီးလားေရလတ္။ ဖန္ဂူထဲမွ အိပ္နီေသာသူ ခဲ၀ါယုတ္ကုိ ျမင္ေသာခါကား ဟင္းလင္းျပင္ထဲ တလင္းထဲ၀ယ္ အိပ္နီေရဟု ထင္မွားမွတ္၍ ကုိက္သတ္ေမဟု အခ်ိန္ျပင္းျပင္း တဟုန္ထိုးျဖင့္ ၿပီး၀င္ေသာခါ ဖန္ဂူမွာေဆာင့္ ရင္ကုိထိ၍ ရင္ကြဲခါပင္ ေတာင္ၿခီရင္းသုိ႔ လြင့္စိုင္ေမ်ာပါး က်လတ္၍သာ သီရလီ၏ အို ခ်စ္သီြးရုိ႕။

က်န္ရစ္ငါးေကာင္ အစ္ကုိငယ္ရုိ႕ ထိုအတိုင္းပင္ ဖန္ဂူနွင့္ေဆာင့္ ရင္ကုိထိ၍ ရင္ကဲြကာပင္ ေတာင္ၿခီသို႕က် လြင့္စိုင္ေမ်ာလို႔ သီကတ္ရေရ ငါ့ခ်စ္သီြးရုိ႕။ ေနာက္ဆံုးမွာကား အႀကီးျဖစ္သူ ရာဇာျခေသၤ့ ျပန္လာေသာခါ နွမငယ္လည္း ခဲ၀ါစကား ယင္းအတိုင္းသာ အေၾကာင္းစံုေလွ်ာက္ ေျပာျပလတ္၏။ ျခေသၤ့မင္းကား ညီမငယ္အား "ေအာ္ ခ်စ္နွမငယ္ မ်ိုဳးမစစ္သား ယင္းခဲ၀ါကား စြာမွာနီလဲ" လို႔ မီးလိုက္ေတလတ္။ နွမေခ်လည္း "ေအာ္ အစ္ကိုရာဇာ ေငြေတာင္ထိပ္သာ ဟင္းလင္းျပင္မွာ အိပ္နီစြာကုိ မျမင္လား" လို႔ လက္ညႇိဳးညႊန္ထိုး ျပေရလတ္။

ထိုေသာခါ၀ယ္ ျခေသၤ့မင္းကား "ဤ ခဲ၀ါသည္ ဟင္းလင္းျပင္ထဲ အိပ္ဖို႔မထင္။ ဖန္ဂူမွာယာ အိပ္နီစြာပင္ ျဖစ္ရမည္" ဟု စိတ္မွာစဲြထင္ ၾကံစည္ၿပီး၍ ေတာင္ၿခီရင္းသုိ႔ ဆင္းေရလတ္ေ၀။ ေတာင္ၿခီရင္းသို႔ ေရာက္ေသာခါ၀ယ္ ဇီ၀ိန္ကင္းခ်ဳပ္ အသက္ေပ်ာက္၍ သီပဲြ၀င္လတ္ ညီငယ္ရို႕ကုိ တိြလီေသာ္ကား "ငါ့၏ခ်စ္သီြး ညီငယ္ရုိ႕ကား စူးစမ္းဆင္ျခင္ ပညာညာဏ္မဲ့ မိုက္မဲေၾကာင့္သာ ဖန္ဂူကိုမျမင္ မသိလီဘဲ ရင္ျဖင့္တိုက္ကာ သီကုန္ကတ္” ဟု ဆင္ျခင္ၿပီးကာ “ပါးစတြင္းသို႔ ထိုးသြင္းအပ္ေရ ပူေသာအစာ အာဟာရကား ပါးစကုိရာ ပူေလာင္စီသို႔ ယင္းကဲ့သို႔ပင္ ညာဏ္ပညာကင္း မစူးစမ္းပဲ ဆင္ျခင္နည္းမႈ ျပဳလုပ္လတ္ေတ ကိစၥသည္ကား ျပဳလုပ္သူအား ပူေလာင္စီသည္ မွန္စြာမလဲြ မုခ်သာတည္း" ဟု ေျပာဆိုၿပီးကာ ငါ့ညီရုိ႕ကား လိမၼာမႈကင္း ဆင္ျခင္နည္း၍ သီကတ္ရ၏။ ငါသည္မူကား ငါ့ညီရို႕ပိုင္ မျပဳလီပဲ မ်ိဳးမစစ္သား ခဲ၀ါယုတ္အား ဖန္ဂူထဲ၀ယ္ အိပ္လွ်က္ပင္ နွလံုးကဲြကာ သီဆံုးစီအံ့" ၾကံဳး၀ါးေရလတ္ ငါ့ခ်စ္သီြးရုိ႕။ ထုိသို႔ၿပီးခါ ခဲ၀ါတက္ရာ ဆင္းသက္ရာဟု လမ္းကုိမွတ္၍ ထိုလမ္းသုိ႔ရာ ရွိရႈၿပီး၍ သံုးႀကိမ္စြက္စြက္ ေဟာက္ေရလတ္။ ျခေသၤ့ေဟာက္သံ မိုးေကာင္းခင္ထိ ပဲ့တင္ထပ္လို႔ ၿမိဳင္လီေသာေၾကာင့္ ဖန္ဂူမွာေအာင္း ခဲ၀ါစုတ္လည္း အိပ္လွ်က္ပင္ နွလံုးကဲြအက္ သီလီေရလတ္ ေအာ္ ခ်စ္သီြးရုိ႕။

ရာဇာျခင္ေသၤ့ မင္းမဟာလည္း ခဲ၀ါသီမွန္း သိေသာခါ၀ယ္ ညီငယ္သီြးခ်စ္ ေျခာက္ေကာင္ရုိ႕အား စုကာေပါင္းလို႔ ေတာအုပ္ၿမိဳင္သာ နန္းရိပ္သာ၀ယ္ ၿမီျမႇဳပ္သၿဂိဳဟ္ ျပဳလီေရလတ္ေ၀။ ထိုၿပီးေသာခါ ႏွမဟိရာ ရႊီဂူသာသုိ႔ ျပန္ကာနွင္း၍ ႏွမေခ်အား ခဲ၀ါနွင့္ညီ ေျခာက္ေကာင္ရုိ႕မွာ သီဆံုးလားေၾကာင္းေျပာျပေရလတ္။ ျခေသၤ့နွမ ညီမေခ်လည္း ခဲ၀ါသီမွန္း သိေသာခါ၀ယ္ စိတ္မွာရႊင္လန္း သက္သာရ၍ ရီႊဂူ၌ပင္ အသက္ထက္ဆံုးနီလားေရလတ္ ခ်စ္သီြးရုိ႕။

ေအာ္ခ်စ္သီြးရုိ႕ အဖိုးေျပာလတ္ ပံုျပင္ေဟာင္းလည္း ေဒနီရာမွာပင္ ဆံုးယာေ၀။(တဒုကနိပတ္ သိဂၤါလဇာတ္)

(သွ်င္အရိယာ၀ံသ)

Saturday, September 12, 2009

အဘာေလး မြန္းေရ


အဘာေလး မြန္းေရ
-------------
ဟုတ္က့ဲ ခင္ဗ်ား
အေမ ယခိုင္
အေဖ မ်န္မာပါ
က်ဴပ္ ယခို္င္ပ်ည္ဂ်ီးကို
ခ်စ္ပါေဒ...။

(အီးေယာင္ေလး)

ဟုတ္က့ဲ ခ်ိန္႔
အေမ ယခိုင္
အေဖ ယခိုင္...ပါ
ယန္ကုန္မွာ က်ီးဒါပါ
ယခိုင္လိုေဒါ့ မေပ်ာတက္ဗူး
ယခိုင္ပ်ည္ကို
မေယာက္ဖူးဗူး...။

(ဘားဘာေလး)

ဟုတ္ပါယင့္
အမိ ရခိုင္
အဖ ရခိုင္ပါ
အေခ်ကပင္
မ်န္မာစာ သင္လာစြာပါ
ရခိုင္ပိုင္ရီြးဖို႔စြာ ရွက္ပါေရ
ရီြးဖို႔လည္း မတတ္ပါ...။

(သီဖိယေက)

ဟုတ္က့ဲ
အမိ ယခိုင္
အဖ ယခိုင္ပါ
ယခိုင္ျပည္ သံတြဲကပါ
ယခိုင္အစစ္ေတြလို႔ေတာ့
မေယး မေပ်ာတတ္ပါ...။

(သီကတ္ရာလူရို.)

ဟုတ္ပါေရ
စစ္ေတြကပါ
အမိရခိုင္ အဖရခိုင္ပါ
ရခိုင္ျပည္နယ္ကပါ
အဂု စစ္ေတြမွာ
တိုက္တိအျမင့္ႀကီးေဆာက္
ရထားလမ္းတိေဖာက္
ကေကာင္းတိုးတက္နီပါယာ...။

အေ၀းႄကြတ္စူး စ်ီးကိုၿပီးဖိ
မြန္းေရလူရို. ငါ အဂယင့္ မြန္းေရ...။

ႄကြတ္စူး (ရမ္းၿဗဲကၽြန္း)

ေထာ... ၾကည့္လိုက္


ေထာ... ၾကည့္လိုက္
--------------
ေထာ... ၾကည့္
ရန္ကုန္ေရာက္
ရခိုင္သမေခ်တေယာက္
မ်န္မာေခ်တေယာက္နန္႔
ေဂ်ာင့္ၾကားတိုင္းေရာက္...။

ေထာ....ၾကည့္
စင္ကာပူေရာက္
ရခိုင္သမေခ်တေယာက္
မ်န္မာေခ်တိနန္႔
ဆီးေဆာက္ကေရာက္...။

ေထာ.....ၾကည့္
နယူးေယာ့ခ္ေရာက္
ရခိုင္သမတေယာက္
ေဘာက္သာဆိုးနန္.
ေလွာ္လီစည္းေဖာက္...။

ေထာ...ၾကည့္
ျပည္ပေရာက္
ရခိုင္ေခါင္းေဆာင္တေယာက္
မ်န္မာတိနန္႔
ေရႊလမ္းေငြလမ္းေဖာက္...။

ေထာ.....ၾကည့္
ရခိုင္အမ်ိဳးသားရီးလုပ္ေတ
ရခိုင္သားတေယာက္
မ်န္မာမနန္႔
ဟိဟိဟားဟားေဟာက္...။

ႄကြတ္စူး(ရမ္းျဗဲကြ်န္း)

ဟကၠရီက်


ဟကၠရီက်
--------
က်ားေတာ့ေက က်ားပါရာ
ေယေကလည္း စကၠဴက်ား..။

ႃမြီေတာ့ေက ႃမြီပါရာ
ေယေကလည္း ရီႃမြီ...။

ပန္းေတာ့ေက ပန္းပါရာ
ေယေကလည္း စကၠဴပန္း...။

ငွက္ေတာ့ေက ငွက္ပါရာ
ေယေကလည္း လင္း႗...။

ရခိုင္သားေတာ့ေက ရခိုင္သားပါရာ
ေယေကလည္း ရခိုင္စာကို မရြီးတတ္...။

ရီမကူးတတ္ေတ ငါးပိုင္
ကိုယ့္ဦးေႏွာဏ္ႏွလုံးသားထဲက
ကိုယ့္စြမ္းကိုယ္စကိုမိ
အစိုင္အလာကို သတိမျပဳ
ကိုယ့္အမင္ဘာသာစကားကို ဥပကၡာျပဳပနာ
ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ္ေဖ်ာက္ေတ
ဖက္ခြက္သားက်ေခ်တိ...။

(ခိုင္ေအာင္ေအာင္)

Monday, September 7, 2009

ႏိုးထခ်ိန္


ႏိုးထခ်ိန္
------
ပုပ္သိုးေျခာက္ကပ္
ပူျပင္းမြန္းက်ပ္ေတ
ညဆိုးတိက
စိမ္းသစ္လတ္ဆတ္ေတ
အိမ္မက္ကို
ဖန္တီးပီးတတ္ေတ...။

ခံယူတတ္ေက
အက်ပ္အတည္းဆိုစြာ
အခြင့္အလမ္းတမ်ိဳးရာ...။

ရာသီလီျပင္းထဲမွာ
လြတ္လပ္ျခင္းရနံ႔တိ
ကပ္ၿငိပါလာတတ္စြာက
သဘာ၀တရား၏ရုိးသားမွဳ...။

ေခတ္မ်က္ႏွာစာကိုခ်ယ္သ
သမိုင္းလိုအပ္ခ်က္ကိုျဖည့္ပီးဖို႔
ဦးေႏွာဏ္တန္းခါးတိ
ဖြင့္ထားကတ္မည္...။

ႏွစ္ႏွစ္ရာေက်ာ္က
လက္က်န္အလွနန္႔
အိပ္ေမာက်နီေရ
ရကိၡတရုိ႕ျပည္
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာ
ႏိုးထခ်ိန္တန္ပ်ာယ္...။

ခိုင္ေအာင္ေအာင္
၀၇၊၀၇၊၂၀၀၉

လမ္းသစ္ထြင္ဖို႔


လမ္းသစ္ထြင္ဖို႔
----------
ဒုကၡလမ္းမထက္မွာ
အားနည္းခ်က္အျဖာျဖာနန္႔
ငါရို ့တိ လားနီကတ္ရေရ...။

မုန္တိုင္းကၾကမ္း
လီသရမ္းလို႔
ပန္းဖူးကေပ်ာက္
တေယာက္တေပါက္
ခရီးမေရာက္စြာၾကာနီပ်ာယ္...။

သမိုင္းအနာ
ရင္မွာမေပ်ာက္
ဇာပင္ေရာက္ေရာက္
ရုိးေတာင္ေအာက္က
လျခမ္းၿမီ
ငါရို႕ခ်စ္ေတ ရခိုင္ျပည္
ျပန္လည္ထြန္းပ
ရွင္သန္ရမည္...။

ရခိုင္အမွန္
ႏြံမွာမနစ္
အားစိုက္လုံ႔လ
ျပန္ႏိုးထဖို႔
အသိကိုေဆာင္
အေမွာင္ကိုယွင္း
ပညာအလင္းနန္႔
ဘ၀ရင္းပနာ
လမ္းသစ္ခင္းကတ္မည္...။

ခိုင္ေအာင္ေအာင္
၁၇၊၀၇၊၂၀၀၉

လမ္းေခ်ာ္နီေရ အိမ္မက္


လမ္းေခ်ာ္နီေရ အိမ္မက္
----------------
အားနည္းခ်က္တိနန္႔
သြီးအီးနီေရ အမ်ိဳးခ်စ္ျခင္း
အေၾကာက္တရားလမ္းမထက္မွာ
ပန္းဖူးမဟိလားနီယင့္...။

ၾကယ္တိႄကြီက်နီေရ အာကာျပင္မွာ
၀ံလက္ရို ့ေတာင္ဖံခတ္သံ
မၾကားရစြာၾကာနီပ်ာယ္...။

ဆင္ျခင္တုံတရား
ျခစားနိန္ေရ ရပ္၀န္းမွာ
ပဋိပကၡမုန္တိုင္းတိတိုက္နီစြာ
အဆန္းကမဟုတ္...။

တန္းခါးတိအားလုံးဖြင့္ပီးထားခါမွ
ပြင့္လင္းျခင္းကို မႀကိဳက္ေတလူ
လမ္းေခ်ာ္နီလီရဖို႔စြာပ်ာယ္ေယ...။

အ၀ီးကို လွမ္းၾကည့္မျမင္ပဲနန္႔
အနာဂါတ္တရားလာေဟာျပနီေက
ၿမီစာျမက္ပင္ေခ်ျဖစ္လားရစြာက
အခ်ိန္ဆိုေရ ခဲ၀ါေခ်ေကာင္ပ...။

စိမ္းစိုနီေရ ေတာအုပ္ႀကီးကို
ျဖတ္လားနီရေကလည္း
ရင္ဖတ္ထဲမွာ ကႏၱာရႀကီးက
အပူမီးတိေတာက္လို႔...။

အန္မတု၀ံ့မွဳ အာမခံ၀ံ့မွဳ
လြတ္လပ္ျခင္း၏အႏွစ္သာရကို မခံစားတတ္မွဳ
မ်ိဳးရိုးဗီဇ၏ဂုဏ္သိကၡာကို နားမလည္မွဳ
ေဒပိုင္ တြင္းနက္ႀကီးတိထဲမွာ
ဇာႏွစ္ခါလူးက်သီနီကတ္ဖို႔လဲ မသိလိုက္ပ်ာယ္...။

ခိုင္ေအာင္ေအာင္
၂၀၊၀၇၊၂၀၀၉

Saturday, August 29, 2009

စင္းႃပြန္းသီး


စင္းႃပြန္းသီး
---------

စင္းႃပြန္းသီးဆိုသည္မွာ ဓျပဳတ္သီးအငယ္စားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အရြယ္အစားမွာ မ်ားစြာကြာျခားေသာ္ျငားလည္း ပံုသ႑န္မွာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ အရသာမွာလည္း အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ ဓျပဳတ္သီးကို တခ်ိဳ႕ရခိုင္မ်ားက သျပဳသီးဟုေခၚသည္။ ဓျပဳတ္သီးကို မ်ားေသာအားျဖင့္ သွ်င္ျပဳပဲြအလႈပဲြမ်ားတြင္ ဟင္းရည္အျဖစ္ခ်က္ျပဳတ္ေလ့ဟိသည္။ ဓျပဳတ္သီးကို ႏွစ္ျခမ္းသံုးျခမ္းျခမ္းၿပီး ၀က္သားႏွင့္ဟင္းရည္ႀကိဳလွ်င္ အလြန္အရသာေကာင္းမြန္သည္။ ဓျပဳတ္သီးဟင္းရည္ကို မႀကိဳက္မႏွစ္သက္ေသာရခိုင္သားမ်ားဟိမည္မထင္။ အရသာမွာ ခ်ဥ္ၿပီးရွားနီသျဖင့္ တခြက္ေသာက္လွ်င္ ႏွစ္ခြက္ေသာက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သည္။ ဓျပဳတ္သီးဖတ္ကို၀ါးရသည္မွာလည္း အရသာတမ်ိဳးျဖစ္သည္။ စင္းႃပြန္းသီးကို အိမ္မ်ားတြင္ ဟင္းရည္ေသာက္ေသာ္၄င္းေကာင္း ဟင္းအျဖစ္ေသာ္၄င္း ငပိႏိုင္ႏိုင္ႏွင့္ သို႔မဟုတ္ ငပိၾကဴၾကဴႏွင့္ ခ်က္စားေလ့ဟိသည္။ စင္းႃပြန္းသီးဟင္းရည္မွာ ဓျပဳတ္သီးဟင္းရည္အရသာအတိုင္း အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စင္းႃပြန္းသီးကို သွ်င္ျပဳပဲြမ်ားတြင္ ဟင္းရည္ေသာက္ခ်က္ေလ့မဟိ။ အရြယ္အစားငယ္သျဖင့္ သွ်င္ျပဳပဲြတပဲြေလာက္ငမႈမဟိေသာေၾကာင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟင္းအျဖစ္ ငပိၾကဴၾကဴႏွင့္ လိုက္ပဲြေလာင္းပဲြ အရံဟင္းအျဖစ္ခ်က္ျပဳတ္ေလ့ဟိသည္။ ရခိုင္သွ်င္ျပဳပဲြမ်ားတြင္ သေဘၤာထိုးေျခာက္ႏွင့္ ခရမ္းသီးခ်က္၊ ငရုပ္သီးစပ္စပ္ သွ်င္ျပဳပဲြသည္ ၀က္သားသွ်င္ျပဳပဲြထက္ မ်က္ႏွာပန္းလွသည္။ အခုအခါ သေဘၤာထိုးေျခာက္မွာ ယွားပါးပစၥည္းျဖစ္လားၿပီးျဖစ္သည္။ ရခိုင္မႈန္႔တီမ်ားမွာလည္း သေဘၤာထိုးေျခာက္ႏွင့္မခ်က္ႏိုင္ဘဲ ငါးရံ့ငါးေျခာက္မ်ားႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္ရသျဖင့္ အရသာမွာ ရခိုင္မႈန္႔တီစစ္စစ္အရသာကို မမွီပါ။ ပဒေကာမပါေသာ ရခိုင္မႈန္႔တီကိုေသာက္ရေရပိုင္ သေဘၤာထိုးမပါေသာ ရခိုင္မႈန္႔တီမွာလည္း စံမမွီေသာရခိုင္မႈန္႔တီရာျဖစ္ပါသည္။ ရခိုင္ပင္လယ္ျပင္၌ ငါးယွားပါးလာရျခင္းမွာ ဖက္ခြက္မ်ားက ရသေလာက္ျခစ္ယူနီျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ စင္းႃပြန္းသီး၊ ဓျပဳတ္သီးဟင္းရည္၊ ပဒေကာ၊ သေဘၤာထိုးစေသာ ငါး၊ ဟင္းမ်ားမွာ ရခိုင္သားမ်ား၏သွ်ာတြိအာတြိနာမည္ႀကီးအစားအစာမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ေတာတြင္းတြင္ ပဒေကာရွာလွ်င္ တို႔စားစားေသာ ဖာလာဖူးအပင္ႏွင့္မွားတတ္ပါသည္။ ဖာလာပင္ႏွင့္ ပဒေကာပင္မွာ သ႑န္အားျဖင့္တူေသာ္လည္း ဖာလာပင္မွာ အရြက္အနည္းငယ္ၾကမ္းၿပီး ပဒေကာပင္မွာ အေရာင္အနည္းငယ္စိမ္းရင့္ၿပီး ထူထူေခ်ာေခ်ာျဖစ္သည္။ ဖာလာဖူးသည္လည္း အလြန္႔တို႔စား၍ေကာင္းေသာ တို႔စားတမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ငရုပ္သီးငပိေပါက္ေပါက္ေခ်ႏွင့္ တို႔စားစားရလွ်င္ နဖူးက ေခြ်းေပါက္ေပါက္က်ေအာင္အထိစား၍ ေကာင္းပါသည္။

အကၽြႏ္ုပ္ရို႕နီေသာ စခန္းကို ၀ါးခတ္ေခ်ာင္း (၀ံလက္စခန္း) ဟုေခၚပါသည္။ ဗိုလ္ရာဇာပထမဆံုးကမ္းတက္ေသာစခန္းမွာ ၀ါးခတ္ေခ်ာင္း ၀ံလက္စခန္းမွျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ရာဇာႏွင့္အတူ ဗိုလ္ေက်ာ္ႏု၊ (ဗိုလ္ေစာဒကၡ) နာမည္မိလားသည္မွ ျပန္အတြက္ေပၚ၍ ျဖည့္စြက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ နာမည္မွာ အထူးအဆန္းျဖစ္၍ မွတ္ရခက္သည္။ အခုအခါ နလႏၵာ၌ဘုန္းႀကီး၀တ္လားၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ရာဇာႏွင့္အတူပါလာစဥ္၌ပင္ အသက္အရြယ္မွာ ငါးဆယ္နီးပါးခန္႔ဟိနီၿပီးျဖစ္သည္။ ကရင္ရွိတန္းစစ္မ်က္ႏွာ၌ ေတာက္ေလွ်ာက္တိုက္ပဲြ၀င္လာေသာ ၀ါရင့္ေတာ္လွန္ေရးသမားတဦးျဖစ္သည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး စကားမ်ားမ်ားမေျပာ၊ စကားေျပာလွ်င္လည္း ညင္ညင္သာသာေျပာတတ္သည္။ ပထမဆံုး ဘဂၤလားကမ္းတက္စဥ္တြင္ ဗိုလ္ရာဇာမပါ။ ဗိုလ္ရာဇာက ေနာက္မွ စပီးဘုတ္ႏွင့္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ရာဇာရို႕ ပထမဆံုးကမ္းတက္သည္မွာ ဖရံုကာကၽြန္းသံုးကၽြန္းထဲက အဂၤရားခ်ိဳင္ကၽြန္းျဖစ္သည္။ သူရို႕ဦးတည္လာသည္မွာ ၀ါးခတ္ေခ်ာင္းစခန္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လမ္းမသိသျဖင့္ ဖရံုကာကၽြန္းကို ၀ါးခတ္ေခ်ာင္းစခန္းခ်ရာကၽြန္းအထင္ျဖင့္ ကမ္းတက္မိျခင္းျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ရာဇာက ရဲေဘာ္မ်ားအားကမ္းတင္ထားခၿပီး ထိုင္းဌာနခ်ဳပ္သို႔ျပန္လားသည္။ ရဲေဘာ္အင္အား (၆၀) ခန္႔မွာ ေခ်ာင္းအလီလီ ေျမာင္းအလီလီကိုကိုျဖတ္ၿပီးမွ ဘဂၤလားနယ္စပ္သို႔ၿခီခ်မိျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖက္ခြက္မ်ားရခိုင္ျပည္ထဲ၌ ယင္းေလာက္ထိမဟိပါသိမ့္။ အနည္းအက်န္းရာဟိသိမ့္ေသာေၾကာင့္၄င္း၊ ဖက္ခြက္မ်ားမထင္မွတ္ဘဲ ရုတ္တရက္ဘြင္းဘြင္းႀကီးေပၚလာသျဖင့္ ဖက္ခြက္မ်ားမွာ ၿခီမကိုင္လက္မကိုင္မိျဖစ္သည္ကတေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ရာဇာတပ္ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ္သနတ္မ်ားမွာလည္း ေနာက္ဆံုးေပၚစက္သနတ္မ်ားျဖစ္သည္တေၾကာင္း ဖက္ခြက္မ်ားေနာက္ေယာင္ခံလိုက္သည္ကလဲြလို႔ အနားသို႔မကပ္၀ံ။ သို႔ေသာ္ ဖက္ခြက္မ်ားမွာ လူအုပ္စုေကာင္းသျဖင့္ ဖက္ခြက္မ်ား၀ိုင္း၀န္းျခင္းမခံရေအာင္ ဗိုလ္ရာဇာတပ္ကို အုပ္စုႏွစ္အုပ္စုခဲြရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ကတ္သည္။ ဗိုလ္မႈးၾကာျဖဴေအာင္ဦးေဆာင္ေသာအုပ္စုမွာ ဖက္ခြက္မ်ား၀ိုင္း၀န္းခံရျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္လာသည္။ က်န္အုပ္စုမွာ ဖက္ခြက္မ်ား၀ိုင္း၀န္းခံရၿပီး လက္နက္ခ်လားသည္။ ယင္းေလာက္ ေကာင္းေပရ လက္နက္မ်ားျဖင့္ လက္နက္ခ်သည္ဆိုသည္မွာ မယံုႏိုင္စရာျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ရခိုင္သားသတၱိကို အနည္းငယ္သံသယျဖစ္မိသည္က အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္မႈးၾကာျဖဴေအာင္ဦးေဆာင္ေသာအဖဲြ႔ထဲက သက္ရွိထင္ရွားဟိနီသူမ်ားမွာ ခိုင္သန္းေမာင္ (ကေနဒါ)၊ အေခ်ႏွစ္ေယာက္။ မမေခ်တေယာက္၊ ေယာက္က်ားေခ်တေယာက္။ ဇနီးမယာသည္က လွႏုျဖဴ၊ ဆရာမဲမယား၏ညီမ၊ ေျမာက္ဦးဇာတိျဖစ္သည္။ ေနာက္တေယာက္က ေအာင္ေရႊသိန္း (ေခၚ) ေမာင္စက္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ရာဇာကမ္းတက္စဥ္က ဗိုလ္ေအာင္ေရႊသိန္းအျဖစ္နာမည္ႀကီးသည္။ အခု နယူးေဒလီ၌ ႏိုင္ငံေရးအပူလိႈင္းကိုမခံႏိုင္ဘဲ ရူးလားၿပီးျဖစ္သည္။ ေနာက္တေယာက္ရူးၿပီးသီလားသူတဦးလည္းဟိသည္။ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ျဖစ္၍ အကၽြႏ္ုပ္ရို႕က ကိုယ္ေတာ္ဟုေခၚသည္။ ထိုသူက ဗိုလ္ရာဇာတပ္ႏွင့္မဆိုင္ (၈၈) အေရးအခင္းတြင္ ေက်ာက္ေတာ္ဖက္မွ ထြက္ၿပီးလာသူျဖစ္သည္။ ေအာင္ေရႊသိန္းမွာ ရမ္းၿဗဲဇာတိျဖစ္သည္။ ေနာက္တေယာက္က ကိုယ္ေတာ္ရိုးလင္း။ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ျဖစ္ၿပီး နာမည္မွာ ရိုးလင္းျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စာအသင့္အတင့္ေကာင္းမြန္သျဖင့္ အိႏၵိယသို႔ ဗိုလ္ရာဇာစီစဥ္မႈျဖင့္ (AA) ပထမဆံုးပညာေတာ္သင္အလႊတ္ခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္။ ယခု အိႏၵိယ အူရူနာခ်ာ ကခ်င္ဗုဒၶဘာသာျပည္နယ္မွ ဗုဒၶဘာသာကခ်င္မတေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်လားၿပီးျဖစ္သည္။ ဗိုလ္မႈးၾကာျဖဴေအာင္ကို ဗိုလ္ရာဇာက ဟာရဘင္းမွ အပ်ိဳႀကီးေငြစိန္ႏွင့္ပီးစပ္သည္။ လြန္ခေရ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္အယင္က သြီးတိုးဆီးခ်ိဳျဖင့္ ကြယ္လြန္လားၿပီးျဖစ္သည္။ (၈၈) အေရးအခင္းတြင္ အင္းစိန္ေထာင္ေဖာက္ေသာအခါ တသက္တကၽြန္းက်ခံထားရာက ထြက္ၿပီးလြတ္ေျမာက္လာသူျဖစ္သည္။ ကရင္စီမံကိန္းျဖင့္ ရန္ကုန္လႊတ္ေတာ္ကိုေဖာက္ခဲြဖ်က္ဆီးရန္အလာတြင္ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားျဖင့္အဖမ္းခံထားရၿပီး တသက္တကၽြန္းက်ခံထားရသူျဖစ္သည္။ အဆိုေတာ္ဖိုးခ်ိဳႏွင့္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ တခန္းတည္းနီခရသည္ဟုဆိုသည္။ (၈၈) အေရးအခင္းျဖစ္ၿပီး ထိုင္းဖက္ကိုထြက္ၿပီးယင္း ကရင္တပ္စခန္းတြင္ ဗိုလ္ရာဇာႏွင့္တြိဆံုၿပီး (AA) ကို စတင္ထူေထာင္သူျဖစ္သည္။ အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းျဖစ္သည္။ သူလည္းဘုန္းႀကီးလူတြက္ျဖစ္သည္။ ဘုန္းႀကီးဘ၀ႏွင့္ သူအိမ္ေထာင္က်ရာ ဟာရဘင္းရြာ၌လည္း ေတာ္လွန္ေရးမလုပ္ခင္ ေက်ာင္းထိုင္ဖူးသည္ဟုဆိုသည္။ မည္သည့္ေက်ာင္းျဖစ္သည္ကိုကား ေျပာျပသည္ကို အတိအက်မမွတ္မိပါယာ။

မွတ္မိသည္မွာ ဗိုလ္ရာဇာရို႕စခန္းခ်သည္မွာ ၀ါးခတ္ေခ်ာင္းဒိုင္းနက္ရြာ ေတာင္ဖက္ ေတာင္ကုန္းျမင့္ျမင့္တြင္ျဖစ္သည္။ ယခင္ ခိုင္နီလင္း (ALP) ဒုဥကၠဌ (ယခုထိုင္း) ခိုင္မိုးလင္းႏွင့္ ALP ကို စတင္ရာတြင္ပါ၀င္သူ စခန္းခ်ခရာ ေတာင္ကုန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ထိုေတာင္ကုန္းတြင္ ခိုင္နီလင္းထိုင္းသို႔မလားခင္ ကိုမိုးေသာက္ ပုဏၰားကၽြန္း၊ စစ္ေတြဇာတိႏွင့္ အတူနီခသည္။ ကုလားထိုင္လုပ္၍ ရပ္တည္ခသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တီဘီေရာဂါခံစားနီခရသည္။ အကၽြႏ္ုပ္ရို႕ ဗိုလ္ရာဇာစခန္းသို႔လားလည္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အကၽြန္ရို႔လားလည္းသည့္စခန္းေအာက္ ေျမာင္ထဲက ဂ်ီေဟာက္သံကိုၾကားရသည္။ အဘိုးေမာင္ဟန္ (ယခင္ ACP) ဥကၠဌေဟာင္းက ရဲေဘာ္တေယာက္ဘားက သနတ္တလက္ေတာင္းၿပီး ေျမာင္ထဲသို႔ဆင္းလားသည္။ ငါးမိနိမၾကာလိုက္ ေပါက္သံတခ်က္ၾကားရသည္။ ညဇာသား အကၽြႏ္ုပ္ရို႔၀ံလက္စခန္းအတြက္ တ၀ီစာရသည္။ အကၽြႏ္ုပ္စားဖူးသည္ထဲမွာ ၄င္းဂ်ီသားေလာက္စား၍ေကာင္းေသာအသား တခါလည္းမစားဖူးပါ။ ဟင္းခ်ိဳမႈန္႔မထည့္ဘဲ ဘေဇာင္ခ်ိဳေရကားမသိ။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ျဖစ္၍လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။

အကၽြန္ုပ္ေျပာခ်င္သည္မွာ အကၽြႏ္ုပ္ရို႕စခန္းခ်သည့္ ၀ံလက္စခန္းမွာ ဒိုင္းနက္ရြာအေနာက္ဖက္တြင္ျဖစ္သည္။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ဖက္ျဖစ္သည္။ စခန္းခ်သည့္ေတာင္ကုန္းအေနာက္ဖက္တြင္ ေတာင္တန္းႀကီးတခုဟိသည္။ စခန္းေအာက္တြင္ ႏြီခါသားဆိုလွ်င္ ရြာသားမ်ားကန္းဘိုင္ဆည္သျဖင့္ ရီခ်ိဳးရသည္မွာ ကေကာင္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသည္။ အကၽြႏ္ုပ္ရို႔စခန္းကို ကၽြန္းသစ္မ်ားျဖင့္ေဆာက္လုပ္ပါသည္။ ႏွစ္ႏွစ္သား သံုးႏွစ္သားကၽြန္းပင္မ်ားျဖင့္ေဆာက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သစ္လံုးမ်ားကိုႏွစ္ျခမ္းစိတ္ၿပီး ထရံကာသည္။ သို႔ေသာ္ ထရံအားလံုးမၿပီး တခ်ိဳ႕တ၀က္ရာကာရံႏိုင္သည္။ ဘဂၤလားတြင္အုန္းယွားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စခန္းကိုအံုးမိုးရန္ခက္သျဖင့္ ကန္းက်င္ရြက္ကို အုန္းပ်စ္ပ်စ္ၿပီးမိုးရသည္။ တထြာေလာက္ရာရွည္သျဖင့္ မိုးရသည္မွာခက္သည္။ မိုးယိုရန္လြယ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္ရို႕လည္း ကန္းက်င္ရြက္မပ်စ္တတ္၍ ရြာက၀ယ္မိုးရသည္ကမ်ားသည္။ BRC က Project ရသျဖင့္ ၾကက္ႏွင့္ဘဲမြီးျဖဴေရးလုပ္သည္။ အစ္ကိုႀကီးေမာင္ခ်စ္ (ဘဂၤလားဗုဒၶဘာသာရခိုင္အသင္းႀကီး) ကို စတင္တည္ေထာင္သူဥကၠဌ၊ အ၀ကၽြန္းဇာတိ၊ ဆရာမျမရာဇာလင္း၏လင္ (အိမ္သွ်င္) ၏ညီျဖစ္သူ (နာမည္မိနီသည္) မြီးျမဴေရးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆင္းက ကူညီသျဖင့္ Project ေအာင္ျမင္သည္။ ၾကက္ႏွင့္ဘဲ၌ျဖစ္တတ္ေသာ လိုင္လိမ္ႏွင့္ဆီးျဖဴေရာဂါကာကြယ္ဆီးကို အလြယ္တကူ၀ယ္ယူရႏိုင္သျဖင့္ မြီးျမဴေရးေအာင္ျမင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ တပါတ္တပါတ္လွ်င္ ဘဲႏွင့္ၾကက္ဥ ခရင္းလိုက္ရသည္။ ဖေလာင္းခ်ိတ္သို႔တက္၍ေရာင္းရသျဖင့္ ၀င္ေငြေကာင္းသည္။ စခန္းတြင္အယင္က ညိတိုင္ ခ်ဥ္ေပါင္ႏွင့္ နပ်ိဳးႀကိဳးနီရာက ဘဲႏွင့္ၾကက္ဥႀကိဳးလာရသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးအဆင့္ျမင့္လာသည္။ တခ်ိဳ႔က ဘဲဥကို က်မန္႔အံုၿပီးမီးဖုတ္စားသည္။ စား၍ေကာင္းသည္။ စခန္းတြင္း၌အတူနီခေသာရဲေဘာ္မ်ားမွာ ရဲေဘာ္ေမာင္ေက်ာ္ယိုင္ (ေျမာက္ဦး)၊ သိန္းမင္း (ေပါက္ေတာ)၊ ထြန္းစံ (စစ္ေတြ)၊ စိုင္းခေမာက္ (ယခုထိုင္း) (စစ္ေတြ)။ စိုင္းထီးဆိုင္ေတးျခင္းမ်ားကို ပိုင္ႏို္င္ကၽြမ္းက်င္ေသာေၾကာင့္ စိုင္းခေမာက္ဟု (NUPA) နာမည္ပီးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ကရာေတးသိန္းေမာင္မွာ အဖဲြ႔၀င္စစ္စစ္မဟုတ္၊ မွီခိုကပ္ခိုျဖစ္သည္။ ယခု ဗိုလ္မင္းေထာင္တြင္ ေက်ာင္းေထာင္လွ်က္ ေဒသခံမ်ားအက်ိဳးကို တဖက္တလမ္းက အေထာက္အကူျပဳႏိုင္သူျဖစ္သည္။ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္သည္။ အေသာက္အစားကင္းသည္။ မိမၼမလိုက္စား။ အားနည္းခ်က္မွာ ျမန္မာေရႊယင္ေက်ာ္မိႈင္းမိခံထားရသူျဖစ္သည္။ စစ္ေတြက တေယာက္နာမည္မိနီသည္။ အတြက္ေပၚလွ်င္ျဖည့္စြက္ပီးပါသည္။ မၾကာခင္က အေမရိကန္သို႔ေရာက္ဟိလာၿပီး အနာမက်န္းမႈေၾကာင့္ ကြယ္လြန္လားသူ သန္းထြန္းျဖစ္သည္။ ရေသ့ေတာင္မွ ကိုရန္ေအာင္၊ ဥာဏ္ထြန္းေခ်၊ ခိုင္ျပည္သိန္း (နာမည္ရင္း ထြန္းထြန္း) (မြီးျမဴေရးတာ၀န္ခံ) (ေျမာက္ဦး)၊ စံသာေအာင္ (ေျမာက္ဦး)၊ ခိုင္ဆန္းေအာင္ (ေပါက္ေတာ)၊ ခိုင္ျမတ္ေက်ာ္ (ေစတီျပင္)၊ မုန္တိုင္း (စစ္ေတြ)၊ ျမတ္ေက်ာ္က စခန္းမႈး၊ စံသာေအာင္က ဒုစခန္းမႈး။ ခိုင္ဆန္းေအာင္က ဥကၠဌ၊ ထိုင္းႏွင့္ႏိုင္ငံျခားသို႔အလားမ်ားသည္။

ဗိုလ္ရာဇာတပ္မ်ား ျပည္ထဲကျဖတ္၍ ဘဂၤလားသို႔ေရာက္လာေသာအခါ ခိုင္ျမတ္ေက်ာ္ႏွင့္ ထြန္းစံရို႕က အယင္လားႀကိဳသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အကၽြႏ္ုပ္ရို႕အား ပါတီတခုကပီးေသာ ဒုတိယကမၻာစစ္သံုးမီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္သနတ္ (၅) လက္ကို လားယူသည္ႏွင့္ႀကံဳႀကိဳက္သျဖင့္ သူရို႕ကလမ္းျပ၍ အကၽြႏ္ုပ္ရို႕စခန္း ၀ါးခတ္ေခ်ာင္းသို႔တပ္ခ်ရန္ ေခၚေဆာင္လာချခင္းျဖစ္သည္။ အကၽြႏ္ုပ္ရို႕စခန္း ေတာင္ကုန္းနားတြင္ ရြာက ဒိုင္းနက္ရြာသားမ်ားေတာင္ယာလုပ္သည္။ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကိုခုတ္လွဲ၍ စပါးစိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွမ်ိဳးမိသည္ကအမွန္။ သို႔ေသာ္ ၀မ္းေရးထက္ ဇာအေရးလည္းမခက္။ ေတာင္ယာခြတ္ဖို႔ လူဆယ္ေယာက္ဖက္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကိုခြတ္လွဲၿပီး မီးလွ်ိဳ႕ပစ္သည္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ျမင္ဖူးသည္။ ၿမိဳေတာင္သို႔ခရီးလားစဥ္ကျဖစ္သည္။ ဆင္တေကာင္ ေကာင္းေကာင္းတက္အိပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ႀကီးသည္။ အကၽြႏ္ုပ္ရို႕စခန္းတ၀ိုက္တြင္ ကန္းက်င္ပင္မ်ားစြာဟိသည္။ အေခ်ခါ ကန္းက်င္သားႏွင့္ ကန္းက်င္ပ်ိဳင္ကိုၾကားဖူးသည္။ ေျမာက္ဦးသွ်စ္ေသာင္းဘုရားလိႈင္ဂူတြင္ ေက်ာက္တြင္းခြက္ငယ္မ်ားမွာ ကန္းက်င္ဆီျဖင့္ မီးထြန္းရန္ ထြင္းထုထားျဖင္းျဖစ္သည္ဟု လူႀကီးသူမမ်ားေျပာသည္ ၾကားဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ကန္းက်င္ပင္ကိုကားမျမင္ဖူး။ ေတာထဲေရာက္မွ ျမင္ဖူးသည္။ ေပ (၃၀၀) ေလာက္ျမင့္သည္။ အေမရိကန္က Project Maje က Edit T. Marante လာလည္ေသာအခါ ရြာက ဒိုင္းနက္လူမ်ိဳးမ်ားေတာင္ယာစိုက္ထားသည္ကို မိမိရို႕စိုက္ပ်ိဳးထားဟန္ျပဳ၍ ဓါတ္ပံုရိုက္ခံခသည္ကို ျပန္စဥ္းစားလွ်င္ ရယ္ခ်င္သည္။ ထိုအခ်ိန္က မိမိ၏အသက္မွာ (၂၃) (၂၄) ႏွစ္ခန္႔ျဖစ္သည္။ ေျပာခ်င္သည္မွာ မိမိရို႕စခန္းေတာင္ကုန္းအေနာက္ဖက္ျခမ္း ေခ်ာေဇာင္းတြင္ စင္းႃပြန္းပင္ႀကီးတပင္ဟိသည္။ အဖိုးေမာင္ဟန္ ဂ်ီပစ္သည့္ေျမာင္တေလွ်ာက္တြင္ ဓျပဳတ္ပင္ သံုးေလးပင္ဟိသည္။ ဓျပဳတ္ပင္ႏွင့္ စင္းႃပြန္းပင္မွာ ခဲြမရေအာင္တူသည္။ အပင္ကိုျမင္၍ ခဲြျခမ္းရန္ခက္ခဲသည္။ အသီးကိုျမင္မွ သိသည္။ စခန္းေဇာင္းနားက စင္းႃပြန္းပင္မွာ လူသံုးေယာက္ဖက္ခန္႔ဟိသည္။ ရာသီကိုက မမွတ္မိလိုက္ပါယာ။ ေဆာင္ဦးေပါက္လား ႏြီဦးေပါက္လားမသိ။ စင္းႃပြန္းသီးတိ တပင္လံုး ပန္းပြင့္ေရပိုင္ ပြင့္နီပါသည္။ အကၽြႏ္ုပ္ရို႔ စခန္းကလူမ်ားမွာ စပ်စ္သီးကိုေမွ်ာ္စပ္ေသာခြီးပိုင္ျဖစ္နီသည္။ မစားရဘဲလွ်ာရည္ယိုလွ်က္ဟိသည္။ ဇာပိုင္လုပ္ေကေကာင္းဖို႔လည္းဂု။ ေဂါင္းစားနီသည္။ အပင္မွာ လံုး၀ိုင္းရပ္ေစာက္ ေပ (၂၀) ခန္႔ အကိုင္းအခက္မဟိ။ လက္ခက်ည္းတက္၍မရ။ ၀ါးႏွင့္လွမ္းဆြတ္ဖို႔လည္းမမွီ။ စားခ်င္သည္မွာလည္း လွ်ာရည္ယိုနီသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မတတ္သာေက အားလံုးသေဘာတူ ေပါက္ဆိန္ႏွင့္ေပါက္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ရက္ႏွင့္ တမြန္းတည့္ ေပါက္ဆိန္ႏွင့္ေပါက္ရသည္။ အဓိက အားလာႀကီးမ်ားမွာ ကိုရန္ေအာင္ (ဆီးမႈး) ႏွင့္ သိန္းမင္းျဖစ္သည္။ ႏွစ္ရက္တမြန္းတည့္ ညဇာသားေရာက္မွ စင္းႃပြန္းပင္ႀကီးဘုန္းဘုန္းလဲသည္။ အကိုင္းအခက္မ်ားၿပိဳသံမွာ မိုးႀကိဳးပစ္သံ၊ ေတာ္ငလွ်င္ၿပိဳကဲြသည္ထက္ က်ယ္သည္။ စင္းျပြန္းသီးမ်ားႄကြီက်သည္မွာ အာကာထက္က မိုးေက်ာက္ခဲမ်ားက်သည္အတိုင္းျဖစ္သည္။ ႄကြီက်သည့္အသီးမ်ားကို အယင္ေကာက္သည္။ ေတာင္းခရင္းႏွင့္ ေလးငါးေတာင္းရသည္။ က်န္အသီးမ်ားကို ဤအတိုင္းအပင္ထက္၌တဲြေလာင္ဟိနီစီသည္။ အယင္ညွိဳးေျခာက္မလားရေအာင္ျဖစ္သည္။ တပါတ္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ညိတိုင္းခ်ဥ္ရည္ႀကိဳေသာက္ရသည္။ ပထမတရက္ႏွစ္ရက္ ေသာက္၍ ကေကာင္းၿခီသည္။ ထမင္းစားၿပီးတိုင္း ျမန္းလားပိုင္ လန္းလားပိုင္တြိသည္။ သို႔ေသာ္ ရက္ထပ္လာေသာအခါ ၀မ္းျပည့္၀မ္းေရာင္ျဖစ္လာသည္။ အကိုင္းထက္က တဲြလဲြက်နီေသာစင္းႃပြန္းသီးမ်ားမွာ ဤအတိုင္းမစားဘဲ ပိန္ေျခာက္ႄကြီက်လားသည္။ ပေဇာင္ နမ်ိဳးဖို႔ေကာင္းလိုက္ေတမသိ။ အသီးစားခ်င္ အပင္ကိုခြတ္၊ အရိပ္ခို အကိုင္းခ်ိဳး၊ စပ်စ္သီးခ်ဥ္ေသာ ခဲ၀ါဘ၀ကိုျမင္မိတိုင္း ရင္က်ိဳးမိ၍၄င္း၊ မ်က္စိထဲ၌ ၄င္းစင္းႃပြန္းပင္ႀကီးကို ျမင္ေယာင္နီသိမ့္၍၄င္း အတြက္ရေသာေၾကာင့္ ဤစာအေၾကာင္းကို ရြီးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေၾသာ္ ရခိုင္ျပည္ႀကီးလြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေတာအူခဲ၀ါေခ်တရြီ ေက်းဇူးကန္းလီစြတကားတည္း။

အကၽြႏ္ုပ္ရို႕ရခိုင္သားတိအျဖစ္မွာလည္း စင္းႃပြန္းသီးႏွင့္တူသည္။ ဘ၀ကငယ္ေသာ္လည္း ဘ၀င္က ဓျပဳတ္သီးေလာက္ႀကီးသည္။ ရခိုင္ဘ၀ အတိတ္က ဓျပဳတ္သီးပိုင္ေယွာင္ႀကီးခေသာ္ျငားလည္း အခုက စင္းႃပြန္းသီးေခ်ေလာက္ရာက်န္ပ်ာ။

(သာလွဦး)

အမွတ္တရကဗ်ာ
xxxxxxxxxxxxx

အတိတ္ႏွင့္ ပစၥဳပၸန္ (၂)
------------------------
အယင္ခါ ဓျပဳတ္သီး
အခု စင္းႃပြန္းသီး --။

xxxxxxxxxxxxxxxxxx

အတိတ္ႏွင့္ ပစၥဳပၸန္ (၁)
------------------
အယင္ခါ
ဆင္စီးလို႔
ရႊီထီးေဆာင္းခ --။

အခု လားစီးပ်ာ
ေတာက္က်ာေဆာင္းရ --။

(သာလွဦး)

ဘ၀င္မျမင့္ကဲ့ ကြ်န္ရာ


ဘ၀င္မျမင့္ကဲ့ ကြ်န္ရာ
---------------
ခ်မ္းသာလုိက္ပါဘိ
သိန္းသန္းကုေဋ
ဘဝင္ျမင့္ဖို႔မပ်င္ကဲ့
ရခိုင္မွန္ေက ကြ်န္ရာ..။

လွလိုက္ပါဘိ
ရုပ္ရည္ရူပကာ
အလွမာန္မဝင့္ကဲ့
သဇင္ေခ်…
ရခိုင္မွန္ေက ကြ်န္ရာ..။

တတ္လိုက္ပါဘိပညာ
ဘြဲ႕တသီတတန္းနန္႕
ပညာဂုဏ္မေမာက္ကဲ့
အေမာင္..
ရခိုင္မွန္ေက ကြ်န္ရာ..။

ဝလံုးေခါင္းထဲကလ
ပေရလို႔ဟိလာ
စစ္မွန္ေရဂုဏ္
ခံစားဝင့္ႄကြားနုိင္ဖို႔
ကြ်န္ဘဝကလြတ္ေအာင္
လက္တြဲခ်ိတ္ထား
ႄကိဳးစားပါ ညီေနာင္အေပါင္းရို႕..။

မ်ိဳးျမတ္လင္း (Myo Mrat Lunn)

Tuesday, August 18, 2009

ပဂ်င္းေခ်တေကာင္ရာ


ပဂ်င္းေခ်တေကာင္ရာ
--------------
နခမ္းစူစူ
ဝမ္းပူပူနန္႔
ထံုထိထံုထံု
ပဂ်င္းေခ်တေကာင္ရာ...။

ေဒေခ်ာင္းေဒရီ
ေဒကမ္းတေလွ်ာက္
ျပာေတာျပဴးေတာ
ကဘိုင္ေတာတိ
တေတာဝင္တေတာထြက္
ဆလီၿခံဳေအာက္မွာ ကဇတ္
ျဖားရီအတက္
ကူးလို႔လာလို႔ ျမဴးဖူးယင္႔...။

ငရို႕ခ်စ္ေတ ေဒကမ္းရိုးမွာ
ကံဆိုးမိုးေမွာင္ တရက္နိခါ
တငါသည္တရြီဝင္ပ်ာယ္လာ
ၿခံဳခ်ခ်င္ခ် ပိုက္တန္းခ်င္တန္း
မွ်ားခ်ခ်င္ခ်နန္႔
ဗလဗီြသတ္ပ်ာယ္
အဆီကိုယက္
အသားကိုဆို႔
အရိုးေတာင္မ်ဳိ
ျပားေတာပါဖ်က္လို႔
ခ်င္ဆီပ်င္ေက
ငရို႕တိမွာ ဒုကၡအတိ...။

ငါ႔မွာက
ျဖားတက္ျဖားက်
အီးေလာက္ေအာင္
အဆိပ္စူးလည္းမဟိ
ငမန္းတိပိုင္
ျမင္စြာနန္႔ေၾကာက္ေလာက္ေတ
အစြယ္လည္းမပိုင္
ပတုန္းနန္႔ ဘုန္းဘုန္းသတ္လို႔
သီေလာက္ေတ
မီေက်ာင္းလည္း မဟုတ္...။

ေယေကလည္း
ငါခ်စ္ေတ ေဒကမ္းက
ငါ႔မ်ဳိးတိရာ အီးခ်မ္းဖို႔ဆို
မ်ဳိးခ်စ္စိတ္နန္႔ သေႏၶတည္
နာက်ည္းမွဳတိစီးဝင္နီေရ
ငါ႔အသည္းအစြမ္းနန္႔
ယင္းအမ်ဳိးယုတ္တိ
တစင္လံုးၿပိဳ
တၿခံဳလံုးစင္
တစိုင္လံုးျပဳန္း
တဇင္းလံုးျမဳပ္နိဳင္ေရဆိုစြာ
ခ်ထားေရငါးစာ
မွ်ားပါမွန္းသိေကလည္း
ျပလိုက္ခ်င္ယင့္ --။

(ကိုမင္း)

Monday, August 17, 2009

ခ်စ္လို႔ေျပာစြာပါ


ခ်စ္လို႔ေျပာစြာပါ
-----------
ႏြမ္းမလားခင္
အလွမာန္ကို
ေခ်ာ့လိုက္ပါေ၀
ေမာင္ႀကီးခ်စ္ေတ
ပန္းပြင့္ေခ်...။

ယင္းပိုင္မဟုတ္ေက
သၤခါရက ချပားသတ္လို႔
ျဗားစားလားဖို႔ေဒ...။

နင့္နားမွာ ရစ္သီရစ္သတ္
ယင္ေကာင္တိ လာဟပ္စြာ
အဂယင့္မထင္ကဲ့...။

ယင္းခ်င့္တိစြာ
ငါ့ရို႕အမ်ိဳးကို
ျပတိုက္ပို႔ဖို႔ ပ်င္နီစြာ...။

အရြက္ေခ်လႈပ္စြာ
ၾကည့္ပနာရယ္ခ်င္ေရ
ပန္းပြင့္ေခ်ကို
စကားေခ်ခ်ိဳခ်ိဳနန္႔ မပြင့္တပြင့္ေျပာ
ဗ်င္းဘလိုက္သံၾကားေက
မ်ိဳးခ်စ္ေမာင္ရခိုင္
ရင္နာလို႔မဆံုးႏိုင္...။

အမ်ိဳးခ်စ္ေတလို႔
သက္သီျပဳခ်င္ေက
ရကၡိတအားမာန္
ထာ၀ရရွင္သန္ေအာင္
စိတ္အလိုကိုေလ်ာ့
သာယာမႈကို
သမာဓိနန္႔ ဇမၻတ္ကိုင္
ေတာင့္ခံႏိုင္မွ
အတန္က်ဖို႔ေယ...။

မဟုတ္ေကေတာ့ခါ
အမ်ိဳးသီလကိုၿခီႏႈန္႔သတ္
အမ်ိဳးစေပ်ာက္ ပိုးစေဖာက္ေက
ငါ့ရို႕အဖတေယာက္
တသက္လံုးရင္က်ိဳးလီဖို႔ယာ...။

ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၆၊၀၈၊၀၉

ဂုဏ္သတၱိ


ဂုဏ္သတၱိ
--------
အမီြမရလိုက္ေတ
ပဥၥလက္ခတ္ဆန္ဆန္ အနာဂါတ္ဘ၀
အလွတရားတခုကိုပင္
ဖြြြဲ႕ႏြဲ႕သီကုံးလို႔မရ --။

ရိွအဆက္ဆက္ကဟိခေရ
ယဥ္ေက်းမႈအသွ်ိန္အ၀ါတိလည္း
လက္ဆင္႔ကမ္းမႈတိေပ်ာက္ပနာ
တသီးတျခားျဖစ္စီခေရ --။

ေတြးေခၚၾကံဆမႈတိနန္႔ တည္ေဆာက္ခကတ္ေတ
ျမင့္ျမတ္ေသာအယူအဆတိလည္း
လမ္းျပမဟိေရပိုင္
ထြန္းလင္းေတာက္ေျပာင္ခြင္႔မဟိ --။

ရဟိပိုင္ဆိုင္ခေရ တီထြင္မႈတိကို
ရယူအၿခီခံဖို႔ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ
မဟိစြာက ၿခီတလွမ္းေနာက္က်စီေရ --။

ရီၿမီေဒသ က်ဥ္းက်ဥ္းေခ်ကိုကပင္
လိုက္ေလ်ာညီေထြ နားလည္နိဳင္ဖို႔
ခရီးလားမွတ္တမ္းေခ် မတင္နိဳင္ခ --။

ခံစားမႈတိ စီးဆင္းလာေရ
ႏွလံုးသားပံုရိပ္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပဖို႔
ဘာသာစကားအငွါး မသံုးခ်င္ဘဲ
လိုက္နာက်င္႔သံုးနီရေရ --။

လက္ေခ်ာင္းတိမညီမွ်မႈကို၀န္ခံယင္း
လက္သီးတလံုး၏ျပင္းအားကို
ေ၀ဖန္ဖို႔ အႏုပညာဆန္ဆန္
ရိွအဆက္ဆက္က
အစိုင္အလာကို ေလ့လာခ်င္မိေရ --။

ေျပာင္းလဲမႈတိေအာက္မွာ
ထိန္းသိမ္းမႈနန္႔ တီထြင္မႈကို
သဟဇာတက်က် မွတ္တမ္းတင္နိုင္ဖို႔
ဂုုဏ္သတၱိတခု လိုနီေရ --။

စတိုး (၉၊၈၊၂၀၀၉)

စည္းလံုးကတ္ဖို႔ယာဆိုေက


စည္းလံုးကတ္ဖို႔ယာဆိုေက
----------------
သဇင္ပန္းခိုင္ တၿမိဳင္ၿမိဳင္ေက
ရခိုင္မွာဘုရား တည္ထားပနာ
အယင္ခါက သာသနာေရာင္
ထြန္းလင္းေျပာင္လို႔ ရႊီေရာင္ထီးနန္း
စံျမန္းလတ္ေတ ရခိုင္ျပည္မွာ --။

အဂုခါဆို ဇာတီပုထိုး
နန္းၿမိဳ႕ရိုးတိ က်ိဳးပဲ့ၿပိဳပ်က္
ၿခံဳႏြယ္တက္လို႔ ေက်ာက္ထက္အကၡရာ
ငါရို႕စာနန္႔ ရိုးရာအမြီ
ေပ်ာက္ကြယ္နီေရ ဌာနီရခိုင္ျပည္မ႑ိဳင္ --။

ဘဝဆိုေရ တခ်က္ေခ်မွာ
ငါစြဲအတၱ မာန္မာနနန္႔
ေဒါသတိကို ရွိတန္းကတင္
မဆင္ျခင္ပဲ ဘဝင္လီဟတ္
ရွိဆက္ကတ္ေက စုတ္ျပတ္သတ္ပနာ
အဂုခါဆို အာဏာသွ်င္ေအာက္
ဒုကၡေရာက္လို႔ ခ်ိဳးေဖာက္ခံရ
လူ႔အခြင့္ေရး ပိုင္ညာေရးနန္႔
စီးပြားေရးဆို ပိုဆိုးလာကာ
လုပ္စရာယွား ဆန္စပါးနန္႔
အသားငါးတိ စားဖို႔မဟိ
ၾကံဳကာတြိလို႔ ဖိနွိပ္ခံနီ
ရခိုင္ၿမီစြာ ဇာခါလြတ္ေျမာက္လီဖို႔လဲ --။

ခ်စ္လီညီလီ စည္းလံုးလီလို႔
ဖိုးဖီးရို႕က မွာဟိစကား
လက္ကိုင္ထားပနာ အမ်ိဳးဘာသာ
သာသနာတြက္ ေဆာင္ရြက္ၾကိဳးပမ္း
နိုင္စြာထမ္းလို႔ ေလွ်က္လွမ္းကတ္ေက
ငါရို႕ျပည္မွာ သာယာဝၿဖိဳးလာဖို႔ေယ --။

Arakan Dolphin (ေက်ာက္ေတာ္)

လက္သီးဆုပ္နီကတ္တုန္းလား


လက္သီးဆုပ္နီကတ္တုန္းလား
------------------
ရင္ဖတ္ကြဲမတတ္
ငိုကြီ်းနီတုန္း
ရက္တိတအိအိ ျဖတ္လားပ်ာယ္...။

လြမ္းဆြတ္မွဳဒီဂရီ
တိုးနီကတ္တုန္း
လတိတဒိဒိ ေက်ာ္လားပ်ာယ္..။

မ်က္ရည္တိ၏
ေကာက္ေၾကာင္းကိုလိုက္ေငးနီတုန္း
ႏွစ္တိတရြိရြိ ကုန္လားပ်ာယ္...။

ဇာပင္ဆိုဆို
ငါရို႔ရင္ထဲမွာ
အနာတခုက ဂုထိသြီးတစက္စက္
မုန္းတီးမွဳတိ
ဆထပ္တိုးယင္း
အသက္လွ်ဴလိုက္တိုင္း တဆစ္ဆစ္နာၾကင္တုန္း
မၾကား၀ံ့ေရ
ေအာ္ငိုသံတိ
အိမ္မက္ဆိုးပိုင္ လာပနာေျခာက္လွန္႔တုန္း...။

ဖိစီးမွဳတိေအာက္က
အျပင္းထန္ဆံုး
ရံုးထြက္အားတခု ငါရို႕မြီးဖြားယင္း
ရကၡိတသြီးနန္႔
တည္ေဆာက္ခေေရ
ကမၻာ့ၿမီပံုထက္.. ၿခီတဖက္စာေခ်တြက္
ေဒါသတႀကီး
ဆုပ္ထားေရလက္သီးတိလည္း
သနတ္ကိုင္ဖို႔ ၿဖီကတ္ရဖို႔ပ်ာယ္...။

DO_OR_DIE (သီေကသီ ရွင္ေကရွင္)

အသီးပေဒသာ


အသီးပေဒသာ
----------
နႃႏၵာသီးပိုင္ အသီးထက္မွာအပင္ေပါက္
အမ်ိဳးတူခ်င္း အထက္စီးက
တခါလည္းမဆက္ဆံလီကဲ့ --။

ျဂင္႔ခါးသီးပိုင္ ခါးခါးသီးသီး
တခါလည္း မေၿပာလီက့ဲ --။

ေကာင္းခင္ေမွ်ာ္သီး(ေခ်ာေတာင့္သီး) ပိုင္
အာကာၿပိဳဖို႔အခ်ိန္ကို ထိုင္မေစာင့္နီကဲ့ --။

ဂယိုင္သီးမွာ အစိမ်ားေရပိုင္
ပဇိပဇတ္ မမ်ားလီကဲ့ --။

ပတကာသီးပိုင္
အထဲမွာ ေဟာင္းေလာင္းမျဖစ္စီကဲ့ --။

ပနဲသီးမွာ တမႊာနန္႔တမႊာပူးၿပီးေက
ခႊာရခက္ေတပိုင္
ရခိုင္အခ်င္းခ်င္း စည္းစည္းလံုးလံုး
သီြးခြဲလို႔မရေအာင္ နီထိုင္သင့္ပ်ာယ္ --။

(လျပည့္)

Friday, August 14, 2009

အံဖို႔ေကာင္းေရ


အံဖို႔ေကာင္းေရ
-------------
မတြိခ်င္ယာဆိုခါမွ
သတိရနီေရ
ငါ့စိတ္တိကို...။

လားဖို႔ယာဆိုခါမွ
ႏႈတ္လို႔မရေရ
ငါ့ၿခီေထာက္တိကို...။

ႏႈတ္ဆက္ပါေရဆိုခါမွ
ေထာင္လို႔မရေရ
ငါလက္ေခ်ာင္းတိကို...။

ငိုဖို႔က်ခါမွရာ
ထြက္မလာေရ
ငါ့မ်က္ရည္တိကို...။

အလကားလားေရခါ
ဝါးလံုးကိုထိုးပစ္စြာပိုင္
ပ်ံေရ ငါ့ၿခီေထာက္
ၿပီးဖို႔က်ခါမွ
မ,လို႔ေတာင္ မရစြာကို...။

ထမင္းဝ,နီေရခါ
လူမ်ားအိမ္မွာ စားလို႔ရာ
ၿခီခေရ လူတေယာက္
စားစရာမဟိေရခါ
ေတာင္းစားရဖို႔စြာကို
႐ွက္ေတအျဖစ္တိကို...။

မြီးဖြားလာေရခါ
ၿပံဳးစိစိနန္႔
သီဖို႔က်ေရခါမွရာ
မ်က္ရည္ပါးရည္တိ
စီးေရအျဖစ္တိကို...။

ကို္ယ့္လူမ်ဳိးအတြက္
အက်ဳိးေဆာင္ေရလူတိကို
လူ႔ေဘာင္အသိုင္းအဝိုင္းကဖယ္ထုတ္
အမ်ဳိးယုတ္ကိုက်ေက
ဘုရားပိုင္ကိုးကြယ္နီေရလူတိကို...။

“ကိုယ့္စကား” ကိုေျပာေက
ေအာက္ေတဆိုပနာ
“ေယာက္ဖစကား” ကိုက်ေက
ႄကြိနီေအာင္မႊတ္နီကတ္ေတလူတိကို...။

အမ်ဳိးသားေရကို ဗန္းျပပနာ
ကိုယ့္ဝမ္းဝေရးအတြက္ရာ
လုံးနီကတ္ေတလူတိကို...။

အမွန္တရားကုိေထာက္ျပလို႔
ငါ့႐ို႕အဖြဲ႔ကို ထိေရဆိုပနာ
အဝီးသို႔ဖယ္ထုတ္..
ဖားျပဳတ္ေကပိုင္
Sexy (ဆိတ္ဆီ) ႐ုပ္ေပါက္နီေရ
ပိန္မေခ်တိကို
ပူေဇာ္ပသနီေရလူတိိကုိ...။

ကိုယ့္အမ်ဳိးအတြက္
လုပ္ဖို႔စြာကိုမေျပာကဲ့
ကိုယ့္၀မ္းကိုေတာင္က
မေက်ာင္းႏိုင္ေရ
ငါ့ဘဝေခ်ကိုလည္း...။

(ေက်ာက္ျဖဴသားေခ်)
၄-၇-၂၀၀၉

ရခိုုင္ဆိုစြာ


ရခိုုင္ဆိုစြာ
--------
ရခိုုင္ဆိုစြာ..
တေယာက္တည္းထိုင္
လဒမိႈင္လို႔
ပ်င္းေရဆိုပနာ
အေဖာ္႐ွာေရ --။

ရခိုင္ဆိုစြာ..
တေယာက္က ႏွစ္ေယာက္
စုၿပီးအေဖာ္
ရၿပီးေသာ္ကား
ေပ်ာ္ေရဆုိပနာ
ပုလင္းကိုင္လို႔
ဇာတိနာကို ထုတ္ျပေရ --။

ရခိုင္ဆိုစြာ..
အယစ္ရည္ဖတ္
ကို္ယ့္ၿခီေထာက္ကို
ကိုယ့္မႏိုင္ခါ
“ငါ့ေ၀း…ရခိုင္”
ပုလင္းကိုင္းယင္း
အမ်ဳိးခ်စ္ေၾကာင္း
ဖင္ေဟာင္းေလာင္းနန္႔
ခေတာင္းမပါ
လူတိ႐ွိမွာ ႐ူးျခင္းေပၚေရ --။

ရခိုင္ဆိုစြာ..
ဝိုင္းကာေသာက္ကာ
ဇာတိနာကို
ပုလင္းေထာင္ယင္း
ေသာက္နီယင္းမွာ
မဆံုးပါသိမ့္
ရခိုင္အခ်င္းခ်င္း
ဓားဆြဲဒုတ္ဆြဲ
ေကာ္ပနာဆဲေက
ထိုးကတ္သတ္ကတ္
ခြတ္ကတ္ျပန္ေရ --။

ရခိုင္ဆိုစြာ..
“အမ်ဳိးသီလ ႏွစ္ဌာနကို
ေစာင့္ႏိုင္ခ” လို႔
ပိုင္ဆိုင္ခရ
ေဒနာမကို
ဆက္ၿပီးေကရာ
မထိမ္းပါေက
ေနာင္လာေနာက္သား
ရခိုင္မ်ားအတြက္
မွတ္တမ္းတင္ခါ
ရခိုင္ဆိုစြာ
ေဟာင္ဖြာ ေဟာင္ဖြာ --။

ေက်ာက္ၿဖဴသားေခ်
(၃၀-၆-၂၀၀၉)

ပုသင္


ပုသင္
-------
ငါေျပာမည္..ပုသင္..
ေသခ်ာနားေထာင္ပလင္...
မင္းအေတြးတိ..လမ္းေခ်ာ္စြာေလ
ငါဖမ္းပ်ာယ္ျပမည္ ေဒ...။

လာလားမည္..ပုသင္ေခ်
ဇာေတြးပ်ာယ္ ေငးနီေလ
မင္းေဂါင္းညိတ္ဖို႔..အက်င့္ပါနီစြာမွာ..
၀မ္းလည္း..ဖူးဖူးလာယာ...။

ဇာလဲေ၀...ပုသင္
ငါက ယံုၾကည္ခ်က္ကိုမပ်င္
မင္း၀မ္းေျမာက္ဖို႔အတြက္နန္႔ေတာ့ခါ
ငါ့စကားတိ အေရာင္မေျပာင္းႏိုင္ကာ...။

ယာ.. ဂြရာ..ပုသင္ေခ်
ရခိုင့္လူ႔ေဘာင္ ပ်က္ၿပိဳေရဆိုျပန္ေရ
မင္းေျပာေရ စံမွီလူ႔ေဘာင္ဆိုစြာကား
တံု႔ျပန္မွဳမဟိေရ သင္းခ်ဳိင္းကုန္းလား...။

ငါျပမည္..ပုသင္
ငါက မင္းပိုင္မထင္
အဆန္းအသစ္တိနန္႔..ေျပာင္းလဲဖို႔အားယူလို႔
ေယမွ..မသီဆံုးေရလူ႔ေဘာင္ျဖစ္ဖို႔...။

မွာထားမည္...ပုသင္ေခ်
ငါလည္း ရခိုင္သားပါေ၀
ရခိုင္ျပည္ထူေထာင္ရဖို႔စြာ
မင္းမိမလားစီခ်င္ပါ...။

ၾကာလားယာ.. ပုသင္
ငါရို႕ ဖိုးဖီးတိေခတ္...အယင္
ေဒၿမီမွာ ထီးနန္းစိုက္ပ်ာယ္
ျပည္တကာဦးညြတ္ခေရ...။

နာဖို႔ေဒ..ပုသင္ေခ်
မ်န္မာကို ထိုင္ရွိခိုးေရ
လာသိမ့္ေရ..အျမင္က်ယ္ေယာင္ေယာင္
မင္းရို႔တမ်ဳိးလံုး..မ်ဳိးဖ်က္ေကာင္...။

၀ါမနီကဲ့.. ပုသင္
ရရိုးေခ် ေျပာပလင္
မင္းေျပာေရစကားတိ ထြီးယွဳပ္ေတ
မ်န္မာစကားအတိုင္း ဆြီးယုတ္ေတ...။

ငါေညာင္းယာ.. ပုသင္ေခ်
ရခုိင္မိဘက မြီးလာစြာမနားေ၀
ေရာက္ေတနီရာမွာ..၀င္ေရာပ်ာယ္ေယာင္
မင္း...ပုသင္ပိုင္ အေရာင္ေျပာင္းေရ အေကာင္....။

DO_OR_DIE (သီေကသီ ရွင္ေကရွင္)

(ပုသင္) ကို (ပသင္) ၊ (မည္) ကို (ေမ) ၊ (ရွင္) ကို (Rhun) ဟု အသံထြက္ဖတ္ပါ။

Tuesday, August 11, 2009

ရင္ခုန္ျခင္းစာမ်က္ႏွာ


ရင္ခုန္ျခင္းစာမ်က္ႏွာ
----------------
ႏွာဖားထုိးေရပုိင္
ခ်ဳိင္ေႏွာင္ရင္တြင္း
နာၾကင္ကုိက္ခဲ တနိမွာ
လ်ပ္စီးလုိက္ေတနန္႔
ေကာင္းခင္ထက္ေမာ့ၾကည့္
မုိးေသာက္ၾကယ္အတိ
ပကတိအတုိင္းရာ --။

ခ်စ္သူနာမည္ခ်ိတ္ထားေရ
ရင္ဖတ္ဒဏ္ရာမလား
ဗုံးပိုင္ေပါက္ကြဲသံတိ
မုိးၿခိမ္းညံလား --။

အမုန္းဂယက္ေဆာင့္တြန္းခံ
လွဳိင္းလီထဲ
ငါ...
စီးမ်ဳိးနီခ
မလွပေရကံတရားလား
နဒီေသာင္ယံ
ကမ္းၿခီနား
ငါးစာျဖစ္ခ်င္စြာရာေယ --။

ငါ...မသိ
အသိေနာင္တနန္႔
ရွိဆက္မုိက္ရူးနီေရငါ့အျဖစ္
အျပစ္မဖုံးကတ္ပါကဲ့ --။

ဆယ္စုႏွစ္တခုေက်ာ္ပ်ာယ္
ငါ့...အခ်စ္
အမုန္းတြင္းနက္ထဲ
အဆိပ္သင့္ဒဏ္ရာက်ိန္စာနန္႔
အဟုတ္
ပလုပ္က်င္းေရထိ
ခါးသက္နီေရ...အခ်စ္
ေဒအျဖစ္ကုိရာ
သာျခင္းေခ်နန္႔လြမ္း
ဗလီေခ်တေကာင္ပုိင္ တဖက္ေစာင္း --။

လူတိေပ်ာ္နီကတ္ေတအခုိက္
ငယ္သံပါေအာင္ကြ်ီးေအာ္
အရူးပိုင္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွား
မ်က္ရည္ကိုသုတ္ဖယ္
ဖိစီးဒဏ္ရာတိနန္႔
ထြက္ေပါက္ေခ်တခုေတာင္
ရွာမတြိႏုိင္ေရအထဲ...
ဒုကၡကုိတြယ္ဖက္
ကမ္းပါးေအာက္ ေဇာက္ထုိးမက်ေအာင္
ဟန္ေဆာင္...
ရပ္ေစာက္ရပ္နီရယင့္ --။

ရင္တြင္းမွာ
နာၾကင္နီေကလည္း
သူ႕မ်က္ႏွာကုိေတြးျမင္
သူ႕စကားသံကုိၾကားေယာင္
အားအားအျဖစ္ ငါ့ရင္တြင္းဟိနီသိမ့္ယင့္ --။

ေတာင္းရင္းမွာစတြိခေရသူ
ဒဏ္္ရာကိုပီး
သြီးတစက္ရာဇ၀င္
အမုန္းျမွားနန္႔ပစ္ထည့္
က်စ္က်စ္ပါေအာင္လွည့္ဖ်ား
မာယာကြင္းဆက္
ငါ...ကုိယ္တုိင္တုိး၀င္
ေဂါင္းမဟိေရလူသားပုိင္
ရုန္းမထြက္ႏုိင္ေကလည္း --။

အခ်စ္
ခ်စ္မိသူရာမွားလား
မွားပတ္စီထားဖိ --။

ခရုသင္းမုတ္လုိ႔
ေအာင္ပြဲခံ
မာန္အဟုန္နန္႔ခ်ီတက္ဖုိ႔ --။

စစ္မွန္ေရအခ်စ္
စြန္႔လႊတ္ႏုိင္ျခင္းနန္႔ရာ
အဆုံးသတ္ရဖုိ႔လား
ငါ...မဆုံးျဖတ္ရသိမ့္
မင္းအတြက္ထာ၀ရ
ထီး...မျဖစ္ေကလည္း
စိတ္ကူးတိလမ္းျပပီးဖုိ႔
မီးရွုးတုိင္၀ါး...
ေဆာင္းႏွင္းထဲ ေစာင္ေခ်တေစာင္ပုိင္
ႏြီးထြီးလိမ့္မည္ --။

အတၱတိမ္တုိက္ၾကား
အိမ္မက္တိလွလာဖုိ႔
အျဖဴေရာင္လီညွင္း ပါးျပင္ကုိ
နမ္းလွ်ဴပါဖို႔လား --။

သက္ျပင္းတခုခ်
ရီလွဳိင္းက ေတာင္စုိင္မုိးပိုင္ျပင္းထန္
ပင္လယ္၀ကုိ ထြက္ၾကည့္မိခါမွ
မုန္းတုိင္းလုိ႔သိလုိက္ရေရ
မင္းရယ္သံက
ငါ့စမ္ေခ်ာင္းနားေဘး စီးမ်ဳိး
ပဲ့တင္ဟပ္သံ
ရင္ကုိ နာၾကင္ကုိတ္ခဲ
ခ်စ္ျခင္းတရားကုိ ပခုံးထက္ထမ္းပုိး
ခရီးဆက္နီ --။

ေလွာ္ခတ္ယင္း
လမ္းေပ်ာက္ရေရအျဖစ္
ၾကယ္စင္ထူထပ္ေတ ည
၀ုိးတ၀ါးေျခာက္သြိ လြမ္းနီယင့္..ခ်စ္သူ --။

ဘ၀..ျပဌာန္းခ်က္တိလြဲေခ်ာ္
ၾကယ္ေရာင္တိလင္းပါယင့္
အေရာင္ကြဲၾကဳိးႏွစ္ေခ်ာင္း၏နိယမ
သတ္မွတ္ခ်က္ေအာက္
မ်က္ေတာင္မွိက္ထားရေရ
ဘ၀..
လြတ္ကင္းမႈမဟိခစြာအမွန္
ေအာ္..ဘ၀
တစစီ၀ီးကြာ
ျပန္ဆုံလမ္းမဟိေရ ငါရုိ ့
ေဒျမဳိ ့ကုိတည္ေဆာက္
အမုန္းတံတုိင္းကုိ ထုိးမေဖာက္ႏုိင္ေရေနာက္
ျပန္လမ္းမဲ့
သီရြာျပန္ ငါ
သကၠရာဇ္တိေျပာင္း
အခါေႏွာင္းမုိးေခ်ရြာေကေတာင္
ေျခာက္သြိသစ္ကုိင္း
ပိေတာက္ပြင့္ႏိုင္ဖို႔သိမ့္လား --။

နက္ဖန္ဆုိစြာမေသခ်ာေကလည္း
ေမွ်ာ္လင့္မိေရ
ေနာက္ဘ၀ကုိရာ
တမ္းတအားကုိးမိေရအခါခါ --။

ခုိင္ျမတ္သ်ွင္(စနီေခ်ာင္း)
01.07.2009

Monday, August 10, 2009

၀ကန္


၀ကန္
----
စြတ္ေကထ
သြိေကထိုင္ --။

AMP ကို ႏႈတ္ဆက္ျခင္း


AMP ကို ႏႈတ္ဆက္ျခင္း
----------------
လမ္းခဲြစြာ ဝမ္းနည္းစရာလား
ရခိုင္ျပည္ ရခိုင္သမိုင္းနန္႔
ရခိုင္ရြာေခ်မွာ မြီးဖြားေရငါ
ရခိုင္စာပီကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔
ေလာကႀကီးကို စတင္ဝင္လာေရ --။

ကမ္းမျမင္ လမ္းမထင္ေရ
အစအနေပ်ာက္ လက္ဝါးႀကီးေအာက္က
ပ်က္စီးနီေရ အမ်ိဳးသားကို
ျမတ္ႏိုးလာေအာင္ ရြီးပီးနီေရ
ကဗ်ာရြီးသူ ထာဝရသိရိနန္႔
ရခိုင္သားတိုင္ လက္ခ်င္းဆက္
စည္းရံုးမႈနန္႔ ဆက္သြယ္လာဖို႔
ရခိုင္အမ်ိဳးသားေရး ရွင္သန္လာဖို႔
ျဖည့္စီးပီးနီေရ (AMP) နန္႔
အမ်ိဳးသားစိတ္ ငါမွာဟိေရလို႔
ဟန္ေဆာင္မႈနန္႔ ႏူတ္ဆက္နီေရလူက
ကဗ်ာရြီးသူ ထာဝရသီရိကို
အေႀကာင္းျပခ်က္မပီးဘဲ Ban လိုက္ကတ္ေတ --။

ျပန္မလာပ်ာယ္လို႔ ငါသိလိုက္ေတအခ်ိန္
(AMP) ကို ျမတ္ႏိုးေကလည္း
လမ္းခဲြေနာက္လွည့္ လားရဖို႔ပ်ာယ္ကား
ျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုေက ငါမင္းတြက္
ရခိုင္သားတိ ရခိုင္ဂုဏ္နန္႔
ရခိုင္အမ်ိဳးသားေရးကို အေကာင္ထည္ေဖာ္
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ ျပည့္ဝလာဖို႔
အမိ်ဳးသားစာပီနန္႔ မင္းရွင္သန္လာဖို႔
ကဗ်ာဆက္လက္ ရြီးခ်င္ခသိမ့္ေရ --။

ေယေကလည္း
ငါအျမင္နန္႔ ငါအေတြး
ငါခံစားခ်က္နန္႔ ငါကဗ်ာကို
မင္းနီရာထဲက အမ်ိဳးပ်က္လူအေတြးနန္႔
တိုက္ဖ်က္ပစ္လိုက္ကတ္ေတ --။

အသက္လွ်ဴမဝသိမ့္ေရ
လူတေယာက္ငါျဖစ္ေကလည္း
ငါလမ္းခဲြရဖို႔ပ်ာယ္ (AMP)
ေလာကဓမၼတာ သေဘာအရ
လမ္းခဲြစြာ ဝမ္းနည္းစရာမဟုတ္ပါနန္း
အတၱၱမာန္မာန မထားဘဲ
ငါကိုခြင့္လႊတ္လိုက္ပါဖိ --။

(ထာ၀ရသီရိ)

မွတ္တိုင္ ၁၇ မွ ၁၈...၁၉...၂၀...


မွတ္တိုင္ ၁၇ မွ ၁၈...၁၉...၂၀...
-------------------------
သူငယ္ခ်င္း ...
အခ်ိန္ႏွင့္ရင္းၿပီးေက
မင္းရင္ထဲ ႏွလံုးသားထဲက
ျဖစ္တည္လာေရ မွင္စက္နန္႔
ရြီးထားေရ မင္းဒိုင္ယာရီ
ဒါးျမတိုက္ခံလိုက္ရလို႔
စိတ္မညစ္ကဲ့ သူငယ္ခ်င္း --။

အေပါင္းသင္း.....
ရကၡိတစိတ္ဓါတ္အရင္းခံလို႔
ဥေဏွာက္အသြီးသားက
စီးဆင္းလာေရ မွင္စက္နန္႔
သက္သီျပ မင္းဒိုင္ယာရီ
အဓမၼ အလုခံရလို႔
စိတ္ဓါတ္မက်ကဲ့ အေပါင္းသင္း --။

ေရာင္းရင္း မင္းပိုင္ေယွာင္
ရွိက အခိုးခံလိုက္ရေရ
ဒါးျမတိုက္ခံလိုက္ရေရ
စတည္းခံလိုက္ရေရ
ဘဝတူမိတ္ေဆြ သြီးေသာက္
ဂႏၶဝင္ေျမာက္ (၁၆) ေယာက္၏
အြင္လိုင္းက ရခိုင့္ဒိုင္ယာရီသမိုင္း
ငတက္ျပား သစၥာတရားနန္႔
လူအခ်င္းအခ်င္း မူရင္းကို
အဓမၼသိမ္းပိုက္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေရ
သူ႔မွာတမ္းအရိုင္း ဘလိုင္းရာဇဝင္
ကမၺည္းထိုး မွတ္တမ္းတင္စြာ....

ေဒဂု (၁ရ) ေယာက္ေျမာက္
ေၾကျငာၿခိမ္းေျခာက္
ေနာက္မွာ ၁၈ - ၁၉ - ၂၀ ……
တန္းစီးလို႔ဟိနီလီေရ
မင္းနားလည္ႏိုင္ပါစီ ေရာင္းရင္း --။

(ေမာင္ပန္းသီး)

သံမႏိုင္ ေက်ာက္မႏိုင္


သံမႏိုင္ ေက်ာက္မႏိုင္
--------------
ဘ၀ကျမက္
ေလးဖက္တြား
ၿမီမွာလားေကလည္း
သံထက္မာ ေက်ာက္ထက္ခိုင္
သံမႏိုင္ ေက်ာက္မႏိုင္ --။

(သာလွဦး)

တပည့္မွဆရာသို႔ ဆံုးမစာ


တပည့္မွဆရာသို႔ ဆံုးမစာ
----------------
ဆရာဂ်ီ၀ိ မ်က္စိျပာျပာ
ကိုယ့္ရခိုင္စာ
ငယ္ရြယ္စိုင္ခါ သင္ယူပါ --။

(တပည့္ေက်ာ္)

လြမ္းရ ဓည၀တီ


လြမ္းရ ဓည၀တီ
---------------
ရႊီပင္လယ္ႀကီး၊ ဇာပိုင္ဆီးလည္း
ခရီးမ၀ီး၊ အနီးေခ်ပင္
ၿပီးလမ္းမထြက္၊ လီယာဥ္တက္၍
မိုးထက္အာကာ၊ ေကာင္းခင္ျပာ၀ယ္
ထိုမွာေမွ်ာ္ယင္း၊ ဤၾကည့္ယင္းျဖင့္
ျမင္ကြင္းစံုဆန္း၊ ေတာင္ညိဳတန္းႏွင့္
ကမ္းၿခီအလွ၊ ၾကည့္မ၀တည္း
ဓည၀တီ၊ ဆီးပန္းခ်ီပိုင္
ရီႊျပည္ရခိုင္ သာစြေလ --။

ဂစၦပနဒီ၊ ျမစ္ရီျပင္လႊာ
လပသာလွ်င္၊ ၿပီးလာဆံုဆိုက္
ထိုခိုက္ခဏ၊ ေလာကနႏၵာ
ေစတီသာကို၊ ေကာင္းစြာဦးခ်
ဖူးေမွ်ာ္ရ၍၊ ခ်မ္းျမမဆံုး
ပီတိဖံုး၏၊ သလံုးေတာ္ဓါတ္
ေစတီျမတ္ႏွင့္၊ အထြဋ္ထင္ရွား
ဘုရားစံုညီ၊ လက္ဦးခ်ီေသာ္
ဌာနီရခိုင္ သာစြေလ --။

ေႀသာ္ ရခိုင္ရခိုင္
ရခိုင္အလွ၊ ႐ႈမ၀တည္း၊
ႏွမခ်စ္ဖြယ္၊ အပုေခ်႐ို႔
ရႊီသဇင္ခိုင္၊ အလွၿပိဳင္ေသာ္
ႏိုင္မည္မွာက၊ ရခိုင္အလွပင္
ေမဃ၀တီ၊ မာန္ေအာင္ၿမီႏွင့္
ဒြါရာ၀တီ၊ သံတဲြၿမီႏွင့္
ရမၼာ၀တီ၊ ရမ္းၿဗဲၿမီထိ
တလီၿခီဆန္႔၊ အႏွမ့္လည္လား
ဘုရားစံုစြာ၊ ဖူးလိုပါလည္း
ကိုယ့္မွာအခြင့္၊ ခန္႔မသင့္၍
ရင္နင့္ခံစား၊ လြမ္းစိတ္မ်ားျဖင့္
တရားသိမွတ္၊ ဦးညြတ္ပူေဇာ္
စိတ္ျဖင့္သာလွ်င္၊ ဖူးေမွ်ာ္ပါ၏
မုနိရပ္ၿမီ၊ ဓည၀တီကို
အလီလီအခါခါ လြမ္းမိေရ --။

(ျမင္းမႈး ေမာင္ႏိုင္မိုး)

Sunday, August 9, 2009

ထုဆစ္လက္ရာ


ထုဆစ္လက္ရာ
----------
ခံစားမႈနန္႔ အားလုံးေအာင္ျမင္ဖုိ႔
နိရက္သစ္ကို ဦးတည္ၿပီးလားနီကတ္
မျမင္ႏုိင္ေရ ကံတရားကုိအျပစ္ဖုိ႔
ယုံၾကည္မႈတိ ယိမ္းထုိးလာေရေနာက္ --။

ငါ.... အေၾကာင္းမဲ့
လူသားတိကုိ မုန္းတီး
ရြံမိအံမိေရေနာက္
သူရုိ႕တိေျပာနီကတ္ေတ
အေမွာင္ေလာက
ငါ....ဆက္ေလွ်ာက္မုိက္နီေရ --။

မွန္ကန္ေရထင္လုိ႔ စၾကာ၀ဠာထဲက
သဲတပြင့္ ငါ... ခါးခါးေခ်မ်ဳိခ်
အရုပ္ႀကဳိးဆြဲပိုင္ ကကြက္ကလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔
အသြီးသားတိ ကုန္ခမ္းေျခာက္သြိလို႔
စက္ရုပ္ျဖစ္ေကေတာင္
အသုံးေတာ္ခံျဖစ္နီဖုိ႔အစား --။

ငါေလ....တမ္းတမိေရ တခါတခါ
ခ်စ္သူလက္ဆြဲၿပီး
အီးေယာင္၀မ္းထဲကုိ --။

မေကာင္းဆုိး၀ါးတေကာင္ပုိင္
ျပဳပ်င္ဖုိ႔ခက္ခဲေရစိတ္
ဇာသူဖန္တီးပီးခေရလဲမသိ
တမာပုိင္ခါးခါးေခ် အလြမ္းသျခင္းတိဖဲြ႕ဆိုလို႔
ငါ့လက္ရာ ၀င္းသႏၱာလည္းမႀကဳိက္
အျဖစ္သနင္းတိရာ
ႏြီဒဏ္သင့္ က်ဳိးကုိင္းပုိင္
ငါ....ေလ
သတိရမိယင္း လြမ္းငုိယင္းနန္႔ --။

ခုိင္ျမတ္သ်ွင္(စနီေခ်ာင္း)
၄.၈.၂၀၀၉

Saturday, August 8, 2009

အမွန္တရား အမွားတခု


အမွန္တရား အမွားတခု
---------------
ၿမိဳ႕စြန္ၿမိဳ႕စမွာ ညီကိုယ္ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေထာင္က်ပနာနီကတ္ေတ။ ညီကဆင္းရဲေရ။ အစ္ကိုကခ်မ္းသာေရ။ တနိမွာ အစ္ကိုကေျပာေရ အေဝညီ..မင္းဆင္းရဲေရ ငါ့ပါးကေဖသာယူပနာလုပ္စား...မင္းအဆင္ေျပခါ ငါ့ကိုျပန္ပီး။ ေယခါညီက ေကာင္းေကာင္းေရအစ္ကို ယင္းပိုင္ဆိုေက ညီညီစီပြားေရးလုပ္လိုက္မည္။ အဆင္ေျပခါ အစ္ကိုပီးထားေရေဖသာကိုျပန္ပီးမည္။

ေနာက္ (၂) ႏွစ္ (၃) ႏွစ္ၾကာခါ..အစ္ကိုကဆင္းရဲလားေရ။ ညီကအစ္ကိုပီးေရ ေဖသာတိနန္႔ရင္းႏွီးပ်ာယ္အလုပ္လုပ္လို႔ ခ်မ္းသာလားခေရ။

ေယခါအစ္ကိုက သားေခ်တေယာက္ကိုလက္မွာဆြဲပ်ာယ္ ညီအိမ္ကိုအလည္လာေရ။
(ညီ)...... “ဇာကိစၥဟိလို႔လာပါလဲ အစ္ကိုႀကီး”
(အစ္ကို)..... “အေဝ ငါေကာင္းဆင္းေရလားခပ်ာလ္အဂု ေယဇုနန္႔..မင္းငါ့ပါးကယူလားေရေဖသာတိကိုတခ်က္ျပန္ပီး”
(ညီ).... “အစ္ကိုပါးကငါ....တခါလည္းမယူကား ေဖသာ”
(အစ္ကို).... “အေဝညီ မင္ငါ့ပါးယူလားေဖသာတိနန္႔လုပ္စားလို႔ အဆင္ေျပနီေရမလားဂု..ငါမွာစားစရာမဟိပ်ာယ္အဂု တခ်က္ေခ်ျပန္ပီးေဝ”
(ညီ)....... “အစ္ကိုမွာ ဇာမွာလဲအေထာက္ထား၊ သစ္သီျပႏိုင္ေကရလိမ့္မည္။ မဟုတ္ေကမပီးႏိုင္”
(အစ္ကို).... “အေဝညီ..မင္းနန္႔ငါႏွစ္ေယာက္သိစြာ ငါဇာသူ႕ကိုသက္သီထားရဖို႔လဲေဝ...ေအးေဝေကာင္းယင့္ ငါမွာသက္သီျပစရာကားမဟိ ငါသစၥာဆိုယင့္။ ေဒပတ္ဝန္းအတြင္းမွာဟိေရနတ္မင္းရို႕ရာ အသိဆံုးပါ။ အမွန္ရာ ငါ့ညီရာ ငါ့ပါးကေဖ့သာခ်ီးလားခစြာမွန္ေက အကၽြန္ေတာ္ေဖသာျပန္ရပါစီ။ (သားေခ်ကိုေကာက္ပနာ) မမွန္ဘဲနန္႔ အကၽြန္ေတာ္မုသားစကားဆိုေက ငါအခ်စ္ဆံုးသားေခ်စြာ ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္ပါစီ”

သူသစၥာျပဳၿပီးလို႔အဆံုးမွာ သူ႔သားေခ်စြာ ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္လားခလီေရ။
(သူမွန္နီယင့္နန္႔ ငါ့သားေခ်ဇာေၾကာင့္ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္လားခရလဲ စိတ္မွာေတြးပ်ာယ္ ) “ေလာကႀကီးမတရား..ေလာကႀကီးမတရား”...ေအာ္ပနာ...လူတိကိုရြံရြံနန္႔ သားေခ်ေက်ာက္ရုပ္ကိုကိုင္ပ်ာယ္ ေတာထြက္လီေရ။ စိတ္ညစ္ညစ္နန္႔ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာထိုင္နီခါ
သစ္ပင္ေစာင့္နတ္ အနားကေပၚလာပ်ာယ္... “အသင္လူသားဇာျဖစ္လဲ..ေကာင္းစိတ္ပ်က္နီေရကား” လို႔မီးေရ။
ေယခါ ယင္းလူက .....“ေအး...ေဒပိုင္ေဒပိုင္...အမွန္တရား အမွားတခုျဖစ္လားေရ”..ဆိုပ်ာယ္ အျဖစ္ပ်က္စံုကိုေျပာျပေရ။

ေယခါ ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္က... လူဆိုးတိနီေရအရပ္မွာ... နတ္ေကာင္းမနီႏိုင္...နတ္ဆိုးရာနီေရ။ ယင္းပိုင္နီရာမ်ိဳးမွာ သစၥာဆိုေက “အမွန္တရား အမွားတခု” ျဖစ္ဖို႔စြာေသခ်ာေရ အေမာင္လူသား။

ကနိခါ...“အမွန္တရားဖံုးကြယ္မရ” ဆိုေရစကားးလံုးကိုသံုးနီကတ္ေကလည္း တခါတရံ “အမွန္သည္အမွား” .. “အမွားသည္အမွန္” ျဖစ္လားစြာတိကို သတိျပဳမိကတ္ပါလိမ့္မည္။

အသွ်င္ (Ashun)

ႏွဳတ္ဆက္ခေရ ခ်စ္ေသာေအအမ္ပီ


ႏွဳတ္ဆက္ခေရ ခ်စ္ေသာေအအမ္ပီ
----------------------
ေယာင္လို႔ေတာင္က
မေတြးေတာမိခ
မင္းကိုႏွဳတ္ဆက္စကားဆိုမည္လို႔
တႀကိမ္တခါမွ်
အိမ္မက္ေတာင္မမက္ခ
မင္းကိုေဒပိုင္ခြဲခြါဝံ့ဖို႔လို႔ --။

မင္းကို ခ်စ္လိုက္ရစြာ
အရာရာ ပံုေအာလို႔
အိပ္ခ်ိန္ အလုပ္ခ်ိန္
က်န္ေရအခ်ိန္အားလံုး
မင္းအတြက္ငါပီးဆပ္ခစြာ
အခုအခါမွာေတာ့
သေဘာထားတင္းမာ
အာဏာသွ်င္ဆန္ဆန္
မင္းအဖအျပဳအမူေၾကာင့္
အနစ္နာခံမွဳကိုအရင္းခံ
ၾကာျမင့္စြာတည္ေဆာက္ခေရ
ငါရို႕ႏွစ္ေယာက္အခ်စ္
ပ်က္သုဥ္းရဖုိ႔ဗ်ာယ္ --။

မင္းနာမည္ကခန္႔ညားလို႔
လူတိုင္းကမင္းအပါးမွာ
အခစားဝင္နီကတ္စြာ
မင္းအဖကိုၾကိဳက္လို႔မဟုတ္။

ကမၻာ့ေထာင့္ေပါင္းစံုက
ကိုယ့္အမ်ဳိးကိုဆံုဆည္းပီးနုိင္လို႔
မင္းဘက္မွာ အႏြံတာခံနီစြာ
မင္းအဖသေဘာထားကို
ခြင့္လႊတ္လို႔မဟုတ္ --။

မင္းအဖရြာသူၾကီးက
ယမ္းေထာင့္ေသနတ္ကိုကိုင္
ရြာစဥ္လွည့္ေကလည္း
ေဒလူတိေၾကာက္စြာမဟုတ္
အသည္းႏွလံုးတုိင္းကို
လွဳပ္ခါနိုင္စြမ္းဟိေရ
မင္းကို မစြန္႔ခြါနုိင္လို႔
လူတုိုင္းက သည္းခံနီကတ္စြာ --။

မင္းအကူအညီနန္႔
စုတ္ျပတ္သတ္နီေရ
ငါရို႕ဆြီမ်ဳိးဘဝတိ
အိပ္ေမာက်နီေရ
ရခိုင့္လူ႔ေဘာင္ကို
ငါ ႏွဳိးထစီဖို႔လို႔
ရည္မွန္းခ်က္ တသီတတန္းနန္႔
အခုေတာ့
ညွာတာမွဳကင္းမဲ့ေရမင္းအဖက
ငါရို႕ႏွစ္ဦးၾကား
ခိုင္မာေရသံေယာဇဥ္ကို
ဘလိတ္ဓားပါးပါးေခ်နန္႔
သြီးအီးစြာျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္ပ်ာယ္ --။

ငါသာလွ်င္ ငါသခင္
ငါလုပ္လွ်င္ အမွန္ထင္
သြီးနထင္ေရာက္နီေရ
မုတ္ဆိုးဖို အဖမ်ဳိးကိုမွ
ရတတ္ေတ မင္းအတြက္
ငါ ရင္နာမဆံုးခ်စ္သူ--။

မက္ခသမွ် အိပ္မက္
လီထဲမွာေပ်ာက္ကြယ္
ထားခသမွ်ရည္မွန္းခ်က္
စိတ္ကူးထဲမွာ ေပ်ာက္ဆံုး
မင္းအဖအနိုင္က်င့္မွဳတိ
ငါ သည္းမခံနုိင္ပ်ာယ္ ခ်စ္သူ --။

မင္းကိုရင္နင့္ေအာင္ခ်စ္ေကလည္း
မင္းအဖခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳေအာက္မွာ
ရုးန္းမထြက္နုိင္ေရမင္းအတြက္
ငါ.. ႏွဳတ္ဆက္စကားဆိုေရ
ခ်စ္ေသာ.. ခ်စ္ေသာ.. ေအအမ္ပီ --။

(မ်ိဳးျမတ္လင္း)

ဘာသာစကားတိ ေပ်ာက္ကြယ္လားနီရျခင္း


ဘာသာစကားတိ ေပ်ာက္ကြယ္လားနီရျခင္း
------------------------------
ကုလသမဂၢဌါနခြဲတခုျဖစ္ေတ ယိုင္ေက်းမွဳထိန္းသိမ္းေရ ေအဂ်င္စီ ယူနက္စကို (UNESCO) အဖြဲ႔က ကမၻာမွာ ေျပာဆိုသုံးစြဲနီကတ္ေတ ဘာသာစကားေပါင္း ေျခာက္ေထာင္ထဲက သုံးပုံတပုံစြာ မ်ိဳးတုံးဆိတ္သုဥ္း ေပ်ာက္ကြယ္လားဖို႔ အႏၱရာယ္နန္႔ ရင္ဆိုင္နီကတ္ရေရလို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလိုက္ပါေရ။ ေဒပိုင္ အၿခိမ္းေျခာက္ခံနီရေရ ဘာသာစကားႏွစ္ေထာင္ကို မေပ်ာက္ပ်က္လားေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေယွာက္ဖို႔ အစိုးရပိုင္းဆိုင္ရာ တာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္မွဳတိ ဟိဖို႔လိုအပ္ေတပိုင္ လူတိကလည္း သူရုိ႕ဘာသာစကားတည္တံ့က်န္နီစီဖို႔ “ကိုယ့္ရုိ႕စကားကို ကိုယ္ရုိ႕ေျပာကတ္ျခင္း” ကို တန္ဖိုးထားဂုဏ္ယူကတ္ဖို႔ ေအယူနက္စကိုအဖြဲ႔ခ်ဴပ္က တိုက္တြန္းလိုက္ပါေရ။

ဘာသာစကားတခုနိဂုံးခ်ဴပ္သီဆုံးလားတိုင္း တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေရ ဓေလ့ထုံးတမ္းစိုင္လာယိုင္ေက်းမွဳအမြီအႏွစ္တိ မ်ိဳးဆက္တိနန္႔ရင္းပနာ စုေဆာင္းထိန္းသိမ္းလာကတ္ေတ အသိပညာ၊ ကဗ်ာစာပီဂီတ၊ သမိုင္းရုိးရာ၊ ဂႏၶ၀င္အႏုပညာ လက္ရာေကာင္းတိအားလုံး ဆုံးယံႈးလားကတ္ရေရလို႔ ေဒအဖြဲ႔ႀကီးက ေထာက္ျပေျပာဆိုပါသိမ့္ေရ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ အလက္စကားျပည္နယ္၏မူရင္းဘာသာစကားကိုေျပာတတ္ေတ ေနာက္ဆုံးတေယာက္တည္းရာက်န္ေရ အသက္ ၈၉ ႏွစ္ ၀ါႀကီးမ အီးယာခ္ (Eyak) ကြယ္လြန္လားေရခါ ဘာသာစကားလည္း ကပ္ပါလားခရပါေရ။

ဘာသာေဗဒပညာသွ်င္အမ်ားစုက အခုလက္ဟိ ကမၻာ့ရြာထဲက ဘာသာစကားေျခာက္ေထာင္မွာ အနည္းဆုံးတ၀က္ေလာက္က သကၠရာဇ္ ၂၀၅၀ မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သီဆုံးလားႏိုင္ေရလို႔ ခန္႔မွန္းထားကတ္ပါေရ။ ဘာသာစကားတိ မ်ိဳးတုံးေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းေရ အယင္ခါထက္ႏွစ္ဆျမင့္ပါလတ္ပနာ ေအပုံစံအတိုင္းရွိဆက္ၿပီးေကလားနီေက အနာဂါတ္ကမၻာမွာ တဒါဇင္ႏွစ္ဒါဇင္ေလာက္ဘာသာစကားတိကရာ လႊမ္းမိုးခ်ဴပ္ကိုင္ထားနီလီဖို႔လို႔ သုံးသပ္ကတ္ပါေရ။ ေအခ်င့္ထက္ဆိုးေရ ပ်က္စီးဆုံးယွုံးမွဳႏွဳန္းျမင့္တက္လာျခင္းတိ ျဖစ္လာႏိုင္ပနာ ၉၀ ရာခုိင္ႏွဳန္းေလာက္ ဘာသာစကားတိ သကၠရာဇ္ ၂၁၀၀ မွာ မ်ိဳးျပဳန္းလားျခင္းတိ ျဖစ္လာႏိုင္ေရလို႔ အၾကံျပဳေထာက္ျပေရ ဘာသာေဗဒပညာသွ်င္တိလည္း ဟိပါသိမ့္ေရ။ ေဒပိုင္ ၾကဳံတြိလာႏိုင္ေရ ဘာသာစကားတိေပ်ာက္ကြယ္လားနီျခင္း အၿခီအနီဆိုးကို တမ်ိဳးတဖုံျဖစ္လားေအာင္ေျပာင္းလဲလာစီဖို႔ လိမ္မာၿပီးေက ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ႀကီးေရ သူရုိ႕ဘာသာစကားေပ်ာက္ပ်က္လားဖို႔စြာကို စိုးရိမ္ေရ လူမ်ိဳးတိက အခုအခ်ိန္ကပင္စပနာ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေျပာဆိုသုံးစြဲျခင္းတိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေယွာက္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္လုပ္ျခင္းတိကို ေဆာင္ရြက္လားၿပီးေက အေကာင္းဆုံးအေျဖရွာလားႏိုင္ေရ ကိုယ္ရုိ႕ဘာသာစကားအႏၲရာယ္က်ေရာက္နီျခင္းက ကာကြယ္လားသင့္ေရလို႔ ပညာသွ်င္တိက တိုက္တြန္းထားပါေရ။

ခိုင္မာသန္စြမ္းေရ ဘာသာစကားတခုကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုရဖို႔ဆိုေက စကားေျပာေရလူသစ္တိ စိုင္ဆက္မျပတ္ဟိနီျခင္းပင္ျဖစ္ပါေရ။ လက္ဟိလူႀကီးတိ ဇာေလာက္ပင္ ယင္းဘာသာစကားကို သုံးနီကတ္ပတ္စီ ေဒဘာသာစကားကို လက္ဆင့္ကမ္းပီးလားဖို႔ မ်ိဳးဆက္သစ္တိမဟိေက ေဒဘာသာစကား၏ကံၾကမၼာစြာ ေမွးမွိန္အေရာင္ႏြမ္းလားဖို႔စြာ က်ိန္းသီနီပါေရ။ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္နန္႔ခ်ီၿပီးေက ဘာသာစကားတခုတည္တံ့လာေကလည္း ေဒနိကာလမွာ အေခ်သူငယ္တိက ေဒဘာသာစကားသင္ယူျခင္းကို ရပ္ပစ္လိုက္စြာနန္႔ ေအဘာသာစကား နိဂုံးခ်ဴပ္လားဖို႔စြာပါပ်ာယ္။

လူမ်ိဳးတမ်ိဳးျဖစ္ျခင္း၏ဂုဏ္အဂၤါလကၡဏာရပ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာျခင္းနန္႔ ယိုင္ေက်းမွဳထြန္းကားလာျခင္းတိကို ဘာသာစကားကရာ ပုံေဖာ္ပီးႏိုင္ပါေရ။ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးအဆင့္ဟိျခင္းကို ဘာသာစကားနန္႔ရာ တိုင္းတာႏိုင္ပါေရ။ ဘာသာစကားေပ်ာက္ကြယ္လားစြာနန္႔ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးျဖစ္ျခင္း၏အႏွစ္သာရ တည္တံ့ရွင္သန္ျခင္းတိလည္း နိဂုံးခ်ဴပ္လားႏိုင္ပါေရ။

ဘာသာစကားတခု လူမ်ိဳးတမ်ိဳး၏ပင္မသုံး ယုံးသုံးအနီအထားက ေပ်ာက္ကြယ္လားၿပီးခါမွ ယင္းလူမ်ိဳး၏ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ထိန္းသိမ္းမွဳနန္႔ ျပန္ၿပီးေက ႏိုင္ငံသုံးဘာသာစကားအျဖစ္ အသက္၀င္လာစြာတိလည္း ဟိပါသိမ့္ေရ။ ျပန္ရွင္ပါလတ္ေတ ဘာသာစကားတခုက အခုအစၥေရးႏိုင္ငံသား ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတိ ေျပာဆိုသုံးစြဲနီကတ္ေတ ေခတ္သစ္ ဟီဘရူး (Hebrew) ဘာသာစကားပင္ျဖစ္ပါေရ။ ေဒဘာသာစကားက ရာစုနန္႔ခ်ီပနာ လူမ်ိဳးသုံးႏိုင္ငံသုံးဘာသာစကားအဆင့္က ေပ်ာက္ကြယ္လားၿပီးေက ဘာသာေရးနန္႔ ပညာရပ္ဆိုင္ရာဘာသာစကားအျဖစ္ က်န္ဟိနီခပါေရ။ ယေကလည္း လားေရနီရာ ေရာက္ေတအရပ္နန္႔ နီေရတိုင္းျပည္ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းတိက သူရုိ႕ဘာသာစကားကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေယွာက္လားၿပီးေက ၁၉ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းမွာ ေဒ ဟီဘရူးဘာသာကို အယ္လီဇာ ဘမ္ ေယဟူဒါ (Eliezer Ben-Yehuda) ၏ ဦးေဆာင္မွဳနန္႔ ပါလက္စတိုင္းေဒသမွာ ျပန္ပနာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတိေျပာဆိုေရစကားအျဖစ္ မိတ္ဆက္အသက္သြင္းလာႏိုင္ၿပီးေက အစၥေရးႏိုင္ငံထူေထာင္လာေရခါ ေက်ာင္းတိမွာသင္ၾကားပို႔ခ်ပနာ အဓိကပင္မ ဘုံယုံးသုံးဘာသာစကားတခုအျဖစ္ ျပဌါန္းႏိုင္ခစြာ ေအနိထက္ထိပင္ျဖစ္ပါေရ။

ရခိုင္ရုိ႕ဘာသာစကားကလည္းေသာ့ ေဒနိကာလမွာ မ်ိဳးတုံးေပ်ာက္ကြယ္လားဖို႔ စိုးရိမ္ရေရအဆင့္ကို ေရာက္ပါလတ္ပါေရ။ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္နန္႔ခ်ီပနာတည္တံ့လာေရ ေဒရခိုင္ရုိ႕ဘာသာစကား၊ စာပီနိဂုံးခ်ဴပ္လားစြာနန္႔ ရခိုင္လူမ်ိဳးလည္း ကမၻာ့ၿမီျပင္ထက္က ေပ်ာက္ကြယ္လားဖို႔စြာ က်ိန္းသီနီပါေရ။ ကိုယ္ရုိ႕ဘာသာစကားစာပီ မေပ်ာက္ပ်က္လားေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေယွာက္ရဖို႔စြာက ရခိုင္သားတိုင္း၏ မြီးရာပါတာ၀န္၀တၱရားတခု ျဖစ္ပါလတ္ပါေရ။ ရခိုင္စကားကိုေျပာ ရခိုင္စာကိုရြီးလို႔ ရခိုင္ျဖစ္ျခင္းကိုဂုဏ္ယူကတ္ခါမွ အဖိုးအဖီးရုိ႕လက္ဆင့္ကမ္းပီးခေရ အမြီအႏွစ္ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးတန္ဖိုးထားရာေရာက္ပါဖို႔။ ေနာက္လာေနာက္သား မ်ိဳးဆက္သစ္တိကိုလည္း ရခိုင္ရုိ႕ကိုယ္ပိုင္ယိုင္ေက်းမွဳ အစိုင္အလာေကာင္းတိကို မွ်၀ီပီးလားႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္ရုိးရာစာပီကို ျမွင့္တင္လားပနာ သမိုင္းပီးတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္လားကတ္ပါမည္။

ခိုင္ေအာင္ေအာင္
(၀၄၊ ၀၇၊ ၂၀၀၉)

Tuesday, August 4, 2009

အမွန္တရားအတြက္


အမွန္တရားအတြက္
------------
ေမ်ာက္တိပိုင္ လူတိက
ျဖဳတ္ဦးေနွာက္နန္႔စိုင္းစားၿပီး
ႏြားပိုင္ ခိုင္းနီစြာကို
ေဒါင္းတိပိုင္ မာန္တက္ပနာ
တဆုပ္ေခ်စားနီရစြာနန္႔
မင္းရို႕ ခြီးတိပိုင္ ေၾကနပ္မနီက့ဲ --။

ငါရို႕တိ က်ီးကန္းပိုင္
အားအားတိုင္း အာနီစြာမဟုတ္
ခဲ၀ါပိုင္ ေကာက္က်စ္ၿပီး
က်ားပိုင္ ကိုက္နီလို႔
အမွန္တရားအတြက္
ယုန္တိပိုင္ ဆံုးျဖတ္စီခ်င္လို႔ရာ --။

ပုရြက္ဆိတ္ေခ်တိက
ဆင္တိကို အာခံစြာပိုင္ျဖစ္နီေကလည္း
အမွန္တရားတြက္ဆိုေက
ပိုးဖလံတိပိုင္ မီးဆိုေကလည္း တိုးဖို႔သိမ့္ --။

မင္းရို႕တိ ျခေသ့ၤပိုင္ေျခာက္ေကလည္း
စာေခ်တိပိုင္ ေၾကာက္လားဖို႔မထင္ကဲ့
ႄကြက္တိပိုင္ လူမ်ားစြာကိုမတရားယူပနာ
သွ်ိဳင့္တိပိုင္ ဝွက္စားၿပီး
ဝက္တိ္ပိုင္ အဆီဖုံးနီေရစြာ
မေျပာေကလည္း လူတိုင္းသိေရ --။

ျခင္တိပိုင္ သူမ်ားသြီးကိုစုပ္ၿပီး
ေၾကာင္တိပိုင္ ဇိမ္က်က်အိပ္ပနာ
ႃမီြတိပိုင္ ႃခီြနီကတ္လို႔
ပုရြက္ဆိတ္တိပိုင္ တနီကုန္လုပ္
လင္းဆြဲပိုင္ အိပ္နီရေရ ေဒလူတိက
အမွန္တရားအတြက္
မိုးဦးက်ဖားပူတိပိုင္ ေအာ္နီစြာကို
မင္းရို႕တိက
ၾကက္တိကိုသတ္စြာပိုင္
သတ္ဖို႔ဆုိေကလည္း မတတ္နိုင္ေဝး --။

(အမွန္တရားအတြက္)

Arakan Dolphin (ေက်ာက္ေတာ္)

Monday, August 3, 2009

တြင္းမွားႄကြက္ေခ်


္တြင္းမွားႄကြက္ေခ်
----------------------------
တြင္းမွား၀င္မိေရ ႄကြက္တေကာင္နန္႔တူေရမင္းကို..
ငါစကားတခြန္းေလာက္.. ေျပာခ်င္မိေရ..
မင္း Sign Inလုပ္ခါ..Burmese Meeting Point ထင္လို႔မ်ား..
မျမင္မကန္းနန္႔.. မွား၀င္မိစြာလာလို႔..
ႄကြက္ထဲမွာလည္း.. ႄကြက္စုတ္ဆိုစြာမွ..
မ်က္စိမွဳန္ေရ..ႄကြက္မ်ဳိးလို႔ ငါၾကားဖူးေရေ၀..
မင္းအနီနန္႔..ေနာက္တခါ..တြင္းမွားမ၀င္ဖို႔..
ငါရို႔၏မ်က္စိတိကို.. အဆိပ္သင့္နီေရ ျမန္မာစာသားတိနန္႔...အဆိပ္မခတ္ဖို႔...
မင္းအနီနန္႔.. ေနာက္တခါ..အိမ္မွားမ၀င္ဖို႔...
ငါရို႔၏ႏွလံုးအိမ္ကို.. သြီးဆိုးသြီးပုတ္တိနန္႔..မညစ္ပတ္စီဖို႔...
မင္းအနီနန္႔..ပုပ္ေဟာင္နီေရ..ျမန္မာတိ၏...ေပါ့ပ်က္ပ်က္စကားလံုးတိကို...
ငါရို႔၏မိသားစုအသိုက္အျမံဳ.. ႏြီးထြီးေရကမၻာထဲကို..ေဆာင္ယူမလာဖို႔..
မင္းအနီနန္႔...ေလာက္က်နီေရ..ျမန္မာငပိရည္တခြက္ကို မကိုင္ေဆာင္လာဖို႔...
ငါရို႔၏မ်ဳိးဆက္သစ္တိ..ရွင္သန္ေရနီရာကို...ငပိနံ႔နန္႔မပုတ္ေဟာင္စီဖို႔..
မင္းအနီနန္႔..မ်ဳိးမစစ္ေတ...လကၡဏာတိကိုထုတ္ပ်ာယ္မျပဖို႔..
ငါရို႔၏ရြီေရာင္မ်ဳိးဆက္ေခ်တိကို...ကၽြန္ဇာတ္တခါထပ္မသြင္းဖို႔..
မင္းအနီနန္႔...မင္းေယာက္ဖကို..ေနာက္တခါၾကက္ဥမတိုက္ဖို႔..
ငါရို႔ဘိုးဘီးတိ၏...အစိုင္အလာျမင့္မားေရ..စာပီကိုမေစာ္ကားဖို႔..
မင္းအနီနန္႔..ေနာက္တခါ....ရကၡိတရို႕အလင္းအိမ္ထဲ...
မျမင္မစမ္းနန္႔..တြင္းမွား၀င္မလာဖို႔..
ငါေတာင္းပန္ခ်င္ေရေ၀..ႄကြက္ေခ်....။

(ေယာက္ဖကို ၾကက္ဥတိုက္ေတလူတိအတြက္)

(Do or Die) (သီေကသီ ရွင္ေကရွင္)

မမိနိုင္သူရို႕၏ႀကိမ္းဝါးသံ


မမိနိုင္သူရို႕၏ႀကိမ္းဝါးသံ
----------------
ကိုယ္ၿမီကိုယ္စိုး ၊ ဂုဏ္ေရာင္မိုးထိ
တန္းခိုးသွ်ိန္ဝါ ၊ ထြန္းေတာက္သာခါ
ငါရို႕ျပည္မွာကား --၊၊

ဘားဘူဟိယင့္ ဆန္ဟိယင့္
ဒိုင္းကီ်ဟိယင့္ ရီဟိယင့္
စကားရိွလာ ၊ တြင္လီပါသည္
ငါရို႕ၿမီမွာ ၊ ေခ်ာင္းေျမာင္းတာရိုး
ၿမီလႊာဆီနွစ္ ၊ ေလးျဖာျမစ္ကမ္း
ျဖစ္္ထြန္းသီးနံွ ၊ ပိုလွ်ံစပါး
စားမကုန္ထိ ၊ လွဴပါဘိလည္း
ျပည့္လွ်က္ရို္င္က်ီ ၊ မေလွ်ာ့လီခ
အီးခ်မ္းေပ်ာ္စံ ၊ ကီ်းငွက္သံျမဴး
သာယာက်ဳးယင့္ ၊ အသွ်င့္ျပည္ရြာ
ခ်မ္းျမသာစြ ၊ ဓညတြင္လီ
လျခမ္းၿမီတည္း ၊ ဘုမိၼနက္သံျမီ၊၊

ေပ်ာက္ဆံုးနိုင္ငံ ၊ သူ႕ထံလက္ေအာက္
ေရာင္ဝါေပ်ာက္လို႔ ၊ ကြ်န္ျဖစ္ေရာက္ခါ
ငါရို႕ျပည္မွာကား ---၊၊

အာဏာဓားမိုး ၊ ခ်င္တိုင္းဆိုးလွ်က္
အုပ္စိုးျပည္ရြာ ၊ ဖိနိွပ္ကာလွ်င္
ဝမ္းစာျပည္ထြက္ ၊ ျပည့္သီြးသက္ကို
အဓမၼယူငွင္ ၊ ရပ္ျခားတင္ပို႔
ကုန္စင္ကီ်ေမွာက္ ၊ ဒုကၡေရာက္လူ
ဖျပည္သူမွာ ၊ ဝမ္းစာမဖံု
မလံုဝမ္းရီး ၊ အငတ္ဖီးဆိုက္
ကပ္ႀကီးျဖစ္က ၊ လမ္းမထြက္ပ်ာယ္
အသက္မငဲ့ ၊ စိတ္ေပါက္ကဲြေက
“ဆန္ခဲြမစား ရခိုင္သား” လို႔
ၾကားလီမိုးယံ ၊ ေႄကြးေၾကာ္သံလႊင့္
ဆႏၵျပလူ ၊ ဖျပည္သူကို
ေစာျဖဴရခိုင္ ၊ မခိုင္မ်ဳိးဖ်က္
အာဏာမက္လွ်က္ ၊ ေလာက္ထြက္အသား
ေဖာက္ျပားသစၥာ ၊ ညွာတာမငဲ့
ေျပာင္း၀ထဲမွာ ၊ သူရဲေကာင္းသီြး
ၿမီမွာစီးက် ၊ မ်ားလွဝဇိန္
ၿမီခသီဆံုး ၊ (၁၃) ၾသဂုတ္
မိ်ဳးျပဳတ္သတ္ပဲြ ၊ လူစိတ္မဲ့လွ်က္
နယ္ခဲ်႕ရို႕ထံုး ၊ သူရို႕သံုးခ
ထိုနိရက္ကို
ဇာတြင္မိနိုုင္ပါမည္နည္း --၊၊

(သွ်င္စိုး)
လာဖို႔ (၁၃) ၾသဂုတ္အတြက္...။

မိုင္တိုင္အမွတ္ ( ၂၃ )


မိုင္တိုင္အမွတ္ ( ၂၃ )
----------------
တႏွစ္ၿပီးတနွစ္
ကုန္ဆံုးခပ်ာယ္
ရင့္က်က္မႈသို႔
ဦးတည္လွ်က္ --။

တစတစနန္႔
ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔နီးလာပ်ာယ္
တခုကိုလည္း
မမႈမိပါေလ --။

တုန္လႈပ္မိေကေတာင္
ဘ၀မွာ
သံုးပံုတပံုကို
ေက်ာ္လြန္ခပါပ်ာယ္ --။

လဲက်ေက
ျပန္ထလိုက္
၀မ္းနည္းေက
ငိုကီြ်းလိုက္နန္႔
စိန္ေခၚမႈတိကလည္း
ဆီးႀကိဳနီလို႔
မွားလားေက
ကဲ့ရဲ့မႈတိက
ေစာင့္နီလို႔ --။

လူငယ္အားမာန္တိက
ကူညီပါလိမ့္မည္
ေအာင္ျမင္မႈက
လက္တကမ္းမွာ --။

ခရီးရွည္တိ ထြက္ရေရအခါ ကားလမ္းတဖက္တခ်က္မွာဟိေရ ... ေရာက္နီေရ ခရီးအကြာအ၀ီးကို ျပနီေရ မိုင္တိုင္တိကို တိြရတတ္ပါေရ....... လူတိရွင္သန္နီရသမွ်ကာလပတ္လံုးကိုရာ ခရီးရွည္တခုနန္႔ တင္စားဖို႔ဆိုေက အခု အကၽြန္ေရာက္ဖို႔ နီရာက မုိင္တိုင္အမွတ္ (၂၃).....။

ႏွင္းပန္း (Nhun Pan)

ေမာ္ဒန္ေတာ္လွန္ေရး


ေမာ္ဒန္ေတာ္လွန္ေရး
-------------
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ ဇိမ္ခန္းထဲက
ထြက္က်လာေရ
ရခိုင္ျပည္ေတာ္လွန္ေရး
ဘီယာပုလင္းထဲေရာက္ပနာ
ေပ်ာက္လားခရေရ --။

ကရင္ၿမီေတာစခန္းမွာ
ရခိုင္ျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ ၀ါးဒုတ္ခ်ိဳးစားလာေရ
ရခိုင္မ်ိဳးခ်စ္တေယာက္
ညဇာက ျခင္ကိုက္လို႔
သီက်လားခေရ --။

“ဒိုနာတိလည္း
အယင္ပိုင္မဟုတ္ပ်ာယ္
ျပည္ထဲကိုရာ လားခ်င္နီကတ္ေတ
ေတာ္လွန္ေရးကို လုပ္စားရစြာ
ကေကာင္းမလြယ္လိုက္ပ်ာယ္
ေဒလမွာ အျမတ္မက်န္ပါေထာ”
ထာ၀ရဥကၠဌ ခိုင္ဆယ္ခိုင္ ေျပာေရ
ရင္ဖြင့္စကား
ၾကားရစြာ
ထြက္လာေရ ခ်ီးတိပါ
ဖင္ထဲကို ျပန္၀င္လားခေရ --။၊

မၾကား၀ံ့ မျမင္သာ
မ်က္စိပါလို႔ရာ ဖတ္လိုက္ရေရ
ဖဲသာတမတ္ လူသုံးေယာက္နန္႔
ရခိုင္စစ္တပ္က
နက္ဖန္ခါ ရခိုင္ျပည္ကို
၀င္သိမ္းပါဖို႔လတ္ --။

ခိုင္မုန္တိုင္း (ငရဲျပည္)

ဒိုနာ (Donor) = အလွဴသွ်င္

ရခိုင္ဗီဒီယို အခ်စ္ဇာတ္လမ္း


ရခိုင္ဗီဒီယို အခ်စ္ဇာတ္လမ္း
------------------
ေမာင္သာဘန္း ေမာင္သာဘန္း
ပုလင္းတလုံးနန္႔ ေမာင္သာဘန္း
ေမာင္သာဘန္းက ေက်ာင္းဆရာ
ပုလင္းကိုင္လို႔ ေက်ာင္းကိုလာ
ေက်ာင္းဆရာမ မသာလွ
ေမာင္သာဘန္းကို ခ်စ္မ၀
အမိအဖက သေဘာမတူ
မသာလွကို ဆူ --။၊

ျမန္မာစစ္ခြီး ေမာင္ဗခ်ီး
ေဒၾကားထဲမွာ ဒုကၡပီး --။

ဖက္ခြက္စား ေမာင္ေလွ်ာက္သား
မသာလွကို ဆြဲလားယမ္းလား --။

ေမာင္သာဘန္းလည္း မနီႏိုင္
သူငယ္ခ်င္းတိကို တိုင္
သူငယ္ခ်င္းတိ လူကိုစု
ခိုးၿပီးကတ္ဖို႔ အၾကံျပဳ --။

စနီနိညဥ့္ လျပည့္ည
ခိုးရာလိုက္ေတ မသာလွ --။၊

သူၾကိဳက္ကိုယ္ခ်စ္ လင္မယားျဖစ္
ေဒခ်င့္စြာ မိတၱာစစ္ --။

ေမာင္သာဘန္းနန္႔ မသာလွ
ဘ၀တခုကို ေဒမွာစ
အမ်ိဳးသီလ ႏွစ္ဌါန
ေအခ်င့္စြာ ရခိုင္ရုိ ့အလွ --။

ေမာင္သာဘန္း (ရခိုင္ျပည္)

ရခိုင္သမျဖဴမေခ် ရခိုင္စာကိုရြီးကတ္မည္


ရခိုင္သမျဖဴမေခ် ရခိုင္စာကိုရြီးကတ္မည္
-------------------------
(မေခ်)
ရခိုင္သမျဖစ္ၿပီးေက
ရခိုင္ပိုင္ မရြီးေက
ကိုယ့္အမိအဖကို ေစာ္ကား
ကိုယ့္စြာကိုယ္လည္း သိကၡာခ်စြာနန္႔
တူနီဖို႔ေယ --။

ရခိုင္ေတးျခင္းတိနားေထာင္
ရခိုင္ကဗ်ာတိကိုဖတ္
ရခိုင္၀တၳဳတိကိုခံစား
ရခိုင္သမႏွလုံးသားနန္႔
ရခိုင္သားကို ခ်စ္တတ္ခါမွရာ
အမ်ိဳးသီလႏွစ္ဌါနကို
ျပည့္၀မ႑ိဳင္ ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ဖို႔ေယ --။


ကိုယ့္စကားကို ကိုယ္မေလးစား
ကိုယ့္စာပီကို ကိုယ္မသိ
ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္မျမင္
ကိုယ့္သိကၡာကို ကိုယ္အသိအမွတ္မျပဳ
ကိုယ့္အတြင္းစိတ္ကို ကိုယ္မေလ့လာေက
လူျဖစ္ျခင္းအရသာ
ဇာလွ်ာနန္႔လားပနာ
ျမည္းၾကည့္ဖို႔လဲ --။

(ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ေစာင့္ ဘီလူး)

Sunday, August 2, 2009

အိုအမိသွ်င္


အိုအမိသွ်င္
---------
သတင္းတိမ္ဖ်ား ဘံုးဆင့္ျမင့္ေအာက္
အမိစံရိပ္ ဓညေခတ္ႏွင့္
ေခတ္ေလးဆက္က ေရႊထီးေဆာင္းခ်ိန္
လူမျဖစ္ေတ ငါ ရခိုင္သူ
အမိအပါး ကဗ်ာရတု
သာျခင္းေတးဖြဲ႕ စာေလာက္ေဆာင္ကို
သီကံုးဖြဲ႕လို ဆက္သေရသူ
ငါမျဖစ္ခ --။

တိမ္ညိဳဖံုးလို႔ လေရာင္ကြယ္ေပ်ာက္
ရာဟုမ်ိဳေက အမိငိုသံ
ၿမိဳ႕ရွိၿမိဳ႕ေနာက္ ရင္စည္တီးပ်ာယ္
လိုင္စင္းခံခ်ိန္ ဓါးရင္းကိုကိုင္
အမိရွိက ရပ္ေစာက္မတ္မတ္
ငါမဟိခ --။

ဂုဏ္သိမ္ညိဳးႏြမ္း မ်က္ႏွာမြဲမ
အမိပါးမွာ အမွဴးအေကၽြး
ၿခီဆုပ္လက္ႏွယ္ ဦးေခါင္းကေခၽြး
ၿခီမက်ေအာင္ ငါမေဆာင္ခ --။

သမိုင္းဆိုေရ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ႄကြင္း
စာမ်က္နွာထက္ ကၽြန္မအျဖစ္
အမိဘ၀ ဆံျဖဴဖားလား
ရုပ္အိုႄကြင္းက မာန္ကုန္ယြင္းလို႔
လွဲၿပိဳက်ခ်ိန္ အမိအပါး
ငါမဟိခ --။

ေဖးကူအမွီ ေက်ာက္တိုင္အျဖစ္
အစိုင္စစ္ကို တည့္ကူမတ္သူ
အမြီဆက္ဖို႔ ငါရခိုင္ဟု
ေတာ္လွန္ရဲသူ ငါမျဖစ္ခ --။

သမုဒၵရာ ၀မ္းတထြာေအာက္
လက္ပစ္ကူးလို႔ ကၽြန္စာတတ္ၿပီး
ႀကီးလာျပင္းလာ ဤရခိုင္သူ
အမိရုပ္ႄကြင္း အုတ္ဂူေဟာင္းေတာင္
မေရာက္ဖူးသူ အိမ္ၿပိဳေအာက္က
အနင္းဖတ္ခံ သမီးမြဲမွာ
ပညာယုတ္လတ္ နန္းသစ္ျမန္းကို
အမိအတြက္ အိမ္မက္နန္႔ပင္
မေဆာက္နုိင္ခ --။

ေဒသမီးေခ် ဘုေမႀကီးေလ
အမိ၀တ္ဖို႔ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ကို
ရက္လို႔ထားမယ္ အမိစားဖို႔
ဖြယ္ရာမ်ိဳးစံု ခ်က္လို႔ထားမည္
အမိအတြက္ နန္းရင္ျပင္မွာ
ပန္းစံုပန္းလွ ပန္းဥယာဥ္ကို
ကိုယ္တိုင္စိုက္လို႔ထားပါမည္ --။

အိုအမိသွ်င္ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွာ
လူျဖစ္လာေရ ေဒအမိုက္မ
ရခိုင္သူက ေက်ာက္ပံုၾကားမွာ
ျမစ္ဖ်ားေခ်မွာ အမိကိုတ
အမိျပန္လာ လြမ္းစာဖြဲ႕လို႔
ငိုျခင္းစီပ်ာယ္ ငိုျခင္းရြီးေက
အမိ၀ိညာဥ္္ နန္းရာေဒါင့္က
လိပ္ျပာျပန္ကပ္ ကုန္းရုန္းထပ်ာယ္
အမိအသက္ သီြးေၾကာတုိင္းမွာ
ျပန္းျပန္းႀကီးတုန္ နလံုးခုန္ေက
အမိျပန္ထနုိင္ပါစီ --။

ေစာစစ္ (ေဒ၀ီ)
၂၉.၇.၂၀၀၉

တိုးတက္သာယာ ၿပည္ရကၡာ


တိုးတက္သာယာ ၿပည္ရကၡာ
------------------
ရခိုင္ၿပည္သာယာ
စားစရာမဟိ
တပူမွာ ႏွစ္ပူထပ္ေတ
မီးရီလည္းမဟိ --။

ရခိုင္ၿပည္သာယာ
ဝတ္စရာမဟိ
ခ်မ္းလိုက္ေတ ခခိုက္တုန္ေကလည္း
ခ်ံဳဖို႔ ပဆိုးမဟိ --။

ရခိုင္ၿပည္သာယာ
ႏႈိင္းယွဥ္စရာမဟိ
ေျပာေရခါ ရခိုင္စကား
႐ြီးလိုက္ေက ပထြီးဘားကအငွါး --။

ရခိုင္ၿပည္သာယာ
လယ္ယာၿမီေပါ
ထြန္စရာ ၿမီမဟိေက
တိုင္းတပါးကိုလား --။

ရခိုင္ၿပည္သာယာ
လမ္းတိကေကာင္း
ဝမ္းပူမ ကားႏွင့္လားေက
လမ္းမွာထြက္က်ဖုိ႔ --။

ရခိုင္ၿပည္သာယာ
ၾကည့္ကတ္ပါဖိ
ႏွစ္ႏွစ္ရာေက်ာ္ ကၽြန္ဘဝမွာ
ခြီးထက္ညွက္ေတ --။

ပန္းဇင္းေဂါင္းေပ်ာင္(အေနာက္႐ိုးမ)
(၂၀-၇-၂၀၀၉)

ဥပပတၱိ (သို႔) စကၤာပူ ပါတိတ္


ဥပပတၱိ (သို႔) စကၤာပူ ပါတိတ္
--------------------
ကမၻာေက်ာ္ Face book က
ငါ့စာမ်က္ႏွာကို လာဆုတ္စြာ
တခါလည္း မၾကားဖူးကာ
စာတမ်က္ႏွာ အက်ိဳး
မင္း တန္ဖိုးျဖတ္ႏိုင္လို႔လား --။

ငါ့အမ်ိဳးနာမည္
ေခါင္းစဥ္မွာတတ္ထားလို႔
ေဒနီရာမွာ လာစုစြာ
မင္းအျပဳအမူကို
ႀကိဳက္လို႔ လာစြာမဟုတ္ --။

အမ်ိဳးကိုခ်စ္ေတလူတိနန္႔
အဖရခိုင္ျပည္
က်န္းမာခ်မ္းသာဖို႔ရာ
ငါဆုေတာင္းေရ --။

က်ီးအာသီးနန္႔တူေရ
ဖန္တီးသွ်င္ ဘုရားသခင္လိုလို
ဘဝင္ျမင့္နီလို႔
က်န္းမာပါစီ ငါတခါလည္း
ဆုေတာင္းအမွ်မဝီပ်ာယ္ --။

ကိုယ့္စြာကိုယ္
ဖန္တီးသွ်င္ ေက်းဇူးသွ်င္
ေက်းပင္ႀကီးေပါက္ပိုင္တြိေက
ေက်းဇူးသွ်င္အသိနန္႔
ေက်းစြပ္သွ်င္မျဖစ္ေအာင္နီကတ္ --။

အိမ္တေဆာင္ေဆာက္တတ္တိုင္း
ေတာ္ေရလို႔ မထင္ကဲ့
အခစားလက္သမား
အဆင့္ေလာက္ရာဟိေရ
အာဂႏၶဳလာမွ အိမ္သာယာေရ
လာလူကို ႀကိဳးခ်ိဳင္လို႔သတ္ေက
မင္းအိမ္ ဇရပ္နန္႔တူနီယာ --။

ဖုန္းႀကီးကို စာခ်
မီးေက်ာင္းကို ရီးကင္းျပ
ဗလ ဗလ ဗလ
ခဏ ခဏ ခဏ လာမေျပာကဲ့
ဘာသာျပန္ (plagiarism) အေခ်ဝတၳဳတပုဒ္နန္႔
ဆရာႀကီးလာမလုပ္ကဲ့ပလင္ --။

မိတၱာ ဂရုဏာ
မုဒိတာ ဥေပကၡာ
ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါး
ပြါးမ်ားမနာယူလွ်င္
စကၤာပူ ပါတိတ္တအုပ္
အၿမဲဝဋ္လို႔ ဥပပတၱိဘဝနန္႔
ဟန္လုပ္နီရလိမ့္မည္ --။

(ေမာင္လွေက်ာ္)

Thursday, July 30, 2009

ေသာင္ရင္းျမစ္ (သို႔မဟုတ္) ရကၡရိုးမ ငိုသံ


ေသာင္ရင္းျမစ္ (သို႔မဟုတ္) ရကၡရိုးမ ငိုသံ
------------------------

ေသာင္းရင္းျမစ္ တဖက္ကမ္း
အင္းဖက္နန္႔ တဲစခန္းေခ်မွာ
တခါက ရယ္သံေခ်တိညံလို႔
ထမင္းလက္ဆံုစားခဖူးေရ --။

(AK) ကို ေမာင္းတင္ပနာ
မ်က္လံုးကိုဖြင့္ နားကိုစြင့္လို႔
စခန္းနံေဘးမွာ ကင္းေစာင့္နီေရ
ရဲေဘာ္ ေမာင္ေခ်ကို
ကမၻာေလာက္ ေလးစားမိခယင့္ --။

ရခိုင္သမကို မျမင္ဖူးစြာၾကာလို႔
တခ်က္ေခ်ေလာက္ ေငးၾကည့္မိခေက
ခြင့္လြတ္နိုင္ပါဖို႔လား “မမ” လတ္ --။

ယဥ္ေက်းေရ ေမာင္ေခ်စကား ၾကားရစြာ
အမ်ိဳးေစာင့္ေရ ရခိုင္သားဂုဏ္ကို
တဆင့္တိုးလို႔ ျမင့္လားစီပါေရ --။

ရခိုင္ျပည္လြတ္လပ္ေရးရဖို႔
အေရးႀကီးနီေရ အခ်ိန္မွာ
မေတာ္တဆ အေၾကာင္းမလွလို႔
တခ်က္ သီက်လားခေက
မ်က္ရည္ေခ်ာင္း မစီးစီခ်င္လို႔
ရခိုင္သမကို ရည္းစားမထားခ်င္ပါလတ္ --။

ေအာ္...မ်ိဳးခ်စ္ရဲေဘာ္ ေမာင္ေခ်
မင္းေျပာေရ စကားတိက
အတိတ္နမိတ္နန္႔ ေျပာခစြာလားေယ
အခုဆိုေက မင္းအရိပ္နန္႔ မင္းအသံ
ပဲ့တင္သံတိ ညံလို႔
တရုန္းရုန္းစီးနီေရ ေသာင္းရင္းျမစ္လည္း
မင္းကိုလြမ္းလို႔ ငိုနီပ်ာယ္
ထို...အ၀ီးႀကီးမွာ က်န္ခေရ
ရကၡရိုးမႀကီးလည္း...ငိုနီပ်ာယ္..ေမာင္ေခ် --။

က်ဆံုးလားခေရ ရဲေဘာ္ေခ်ကို ဂုဏ္ျပဳယင္းနန္႔...။

(မမေခ်)

Thursday, June 18, 2009

လူ


လူ
----

ႏြားကို
သနားစြာလည္းလူ
စားစြာလည္းလူ --။

လူ
သူမ်ားကို တရားျပပ်ာယ္
ကိုယ္တိုင္က်
ဘုရားတသူ --။

လူ
အညမညတရားကို လက္ကိုင္ထားပ်ာယ္
ပဋိပကၡႏွင့္ မိတ္ဖဲြ႕သူ --။

လူ
တရားသူႀကီးလုပ္ပ်ာယ္
လာဘ္စားသူ --။

လူ
ဘုရားတကာရာထူးႏွင့္
မယားတဏွာရူးသူ --။

လူ
ေအဆူ
အမွန္လူရာမနား --။

(သာလွဦး)

Wednesday, June 17, 2009

ျခံစည္းရိုးၾကားက ရင္ကဲြနာ


ျခံစည္းရိုးၾကားက ရင္ကဲြနာ (ျဖစ္ရပ္မွန္ ၀တၳဳတို)

ဆူဆူသည္ ခမီးမေခ်တေယာက္ျဖစ္သည္။ အသက္ (၁၇) ႏွစ္အရြယ္ တရြာလံုးတြင္ အလွဆံုးကြမ္းေတာင္ကိုင္ျဖစ္သည္။ အသက္ကလည္းငယ္ အသားကလည္းေဖြး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ သူမကို တရြာလံုးလူပ်ိဳမ်ားက ၀ိုင္းပိုးကတ္သည္။ သူမရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာမွာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ေျမာက္ပိုင္း တုိက္နယ္ကၽြန္းရြာျဖစ္ေသာ ႀကိမ္ေခ်ာင္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ဟိသည္။ ယင္းရြာတြင္ ရခိုင္၊ ခမီး၊ ဒိုင္းနက္၊ သက္လူမ်ိဳးအားလံုး ေရာႃပြမ္းနီထုိင္ၿပီး အိမ္ေခါင္ေပၚ (၁၂၀) ေက်ာ္ဟိသည္။ ရြာသားအားလံုး အဓိက လယ္လုပ္ကိုင္စားေသာက္သည္။ ဆူဆူမိဖမ်ားလည္း ေတာင္ယာလုပ္သည္။ ဆူဆူတြင္ သူ႔အထက္က ေအးမတေယာက္၊ ေမာင္တေယာက္ဟိသည္။ သူမ ေလးတန္းအထိ စာသင္ခၿပီး မူလတန္းၿပီးသည္ႏွင့္ စာဆက္မသင္ႏိုင္ဘဲ ေက်ာင္းထြက္လွ်က္ အိမ္မႈလုပ္ငန္းမ်ားကို ကူညီလုပ္ကိုင္နီသူျဖစ္သည္။

ဆူဆူရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာသည္ အင္တန္ေလာက္ေခ်ာင္က်လို႔ ဖက္ခြက္စစ္သားတိ တခါတရီေရာက္လာစြာကလြဲလို႔ ရက္ၾကာၾကာ တည္းခိုနီထိုင္ေလ့မဟိပါ။ ယင္းပိုင္ ဖက္ခြက္တိ အေရာက္အေပါက္နည္းလို႔ တရြာလံုးမွာ အလွဆံုးဆူဆူစြာ အပ်ိဳေဖာ္၀င္စမွာ ျမန္မာစက္ကြင္းထဲက လြတ္ကင္းနီခပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရမၼက္သားဖက္ခြက္စက္ကြင္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကာၾကာ မေယွာင္ႏိုင္လိုက္ပါ။

---------------
တနိ

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ေနာက္ဆံုးပါတ္ထဲက တနိျဖစ္သည္။ ယင္းနိမွာ ဘီအီးလို႔ေခၚေသာ စစ္ၿမီျပင္အင္ဂ်င္နီယာတပ္ရင္းက တပ္စုတစု ျခံစည္းရိုးစီမံကိန္းအတြက္ ဆူဆူရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာသို႔ ေရာက္ပါလတ္သည္။ ျမန္မာစစ္သားမ်ား၏ "အိမ္ႀကီးႀကီး၊ ရီတြင္းနီးနီး၊ ဖင္ႀကီးႀကီး" ဆိုေသာေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း အခ်က္သံုးခ်က္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဆူဆူရို႕အိမ္ေဘးနားက အိမ္ႀကီးတေဆာင္ကို သိမ္း၍စခန္းခ်သည္။ စခန္းခ်လို႔ ေကာင္းေကာင္းမၾကာလိုက္ ျမန္မာနည္းျမန္မာ့ဟန္အတိုင္း "အေမတို႔
အေဖတို႔ ေနေကာင္းၾကပါသလား" ဆိုၿပီးသနာ စစ္သားအုပ္စုတစု ဆူဆူရို႕အိမ္သို႔ ေပါက္ခ်လာလတ္သည္။ ဆူဆူကိုျမင္သည္ႏွင့္ စစ္သားတိစြာ အေၾကာင္းမဟိအေၾကာင္းရွာၿပီး ဆူဆူအမိႏွင့္အဖကို ရေရနည္းျဖင့္ ၀င္ေရာသည္။ ဆူဆူအမိအဖမ်ားကလည္း ေတာသူေတာင္သားတိျဖစ္လို႔ ေစတနာေကာင္းစြာကတဖက္၊ ဖက္ခြက္တိကိုေၾကာက္သည္ကတဖက္ အိမ္မွာဟိေရ ေျပာင္းဖူးအစ နပ်ိဳးသီးအဆံုး ဟိဟိသမွ်ကို ဖက္ခြက္တိကို ဧည့္ခံခြမ့္ေကၽြးရသည္။ ဖက္ခြက္တိကလည္း ျပန္ဖို႔မိပ်ာ ဆူဆူအိမ္မွာ ႏွာမႊမ္ၿပီးသနာ တပ်င္းတီးကတ္ပါသည္။ ေကၽြးသမွ်ကို ျမန္မာ့ပရိယာယ္ျဖင့္ "အားနာစရာႀကီး မလုပ္ပါနဲ႔၊ မလုပ္ပါနဲ႔" ဆိုပ်ာ မ်ိဳဆို႔ကတ္သည္မွာ အငတ္တိုင္းျပည္ကလာေသာလူမ်ား အတိုင္းျဖစ္သည္။ ဆူဆူတေယာက္ ထမင္းခ်က္ခန္းႏွင့္ အိမ္ရိွဒန္ခံ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ အစာခြမ့္ေကၽြးနီရခါ တဏွာစိတ္ျဖင့္ သူ႔မေနာက္ဖက္ကို ရႈစားေတာ္မူနီေသာ ျမန္မာစစ္သားတေယာက္ႏွင့္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိပါသည္။ ယင္းျမန္မာစစ္သား၏တဏွာအၾကည့္ကို အတြိအၾကံဳမဟိေသာ ဆူဆူအဖို႔ ဇာခံႏိုင္ဖို႔လဲ။ စစ္သားတိျပန္လားေသာခါ လက္ယားေရပိုင္ ခံစားရသည္။

----------------------
ေနာက္နိမိုးလင္းေသာအခါ ရြာထဲက မင္းကၽြန္ပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ ဆူဆူဘက္သို႔ုေပါက္ခ်လာၿပီး စာတေစာင္လာပီးသည္။ "နင္ရို႕အိမ္ကို ညကလာလည္ခေရ "တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္" ဘားကစာ။ ညကလာခေရ စစ္သားတိထဲက ဆရာေခ်ေက်ာ္သက္ကို နင္မွတ္မိေရမလား" ဆိုၿပီးလွ်င္ စာပီးၿပီး ထြက္လားခကတ္သည္။ စာကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ "သိပ္ခ်စ္မိသြားၿပီ ညီမေလးရယ္" ဆိုသည့္စကားႏွင့္ ဆူဆူကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္မိရင္ခုန္မိေၾကာင္း၊ ဆူဆူပိုင္လွေရ မမေခ်မ်ိဳး ရခိုင္မွာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္နီေရ (၅) ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ မတြိဖူး၊ မျမင္ဖူးေၾကာင္း၊ စာမ်က္နာ (၂) မ်က္နာေက်ာ္ ငါးသေလာက္ခၽြဲ ခၽြဲထားသည္။ စာကိုဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဆူဆူစိတ္တိ ငါးသေလာက္ၿမႇံဳးမိလားခရပါသည္။

------------------
ေနာက္တနိ ဆူဆူရို႕အိမ္ကို ေက်ာ္သက္က ေသနတ္ေခ်လြယ္ၿပီးသနာ ေရာက္လာသည္။ ဆူဆူကို ညကပီးခေရစာကိုရေရလားဟုမီးၿပီး အေျဖေတာင္းသည္။ ဆူဆူကလည္း ျမင္ျမင္ခ်င္း ရင္ခုန္ရသူျဖစ္လို႔ ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္သည္။ ယင္းနိကပင္ ေက်ာ္သက္စြာ လုပ္ငန္းခြင္ကျပန္လာတိုင္း သူ႔အခ်စ္ကိုသက္သီျပဖို႔ ဆူဆူဘားသို႔ တန္းေရာက္ပါလတ္သည္။

------------------------------
ေကာင္းေကာင္းမၾကာလိုက္ နယ္စပ္ျခံစည္းရိုးစီမံကိန္းအတြက္ ေရာက္လာေသာစစ္သားမ်ား ရြာထဲကနီ ျခံစည္းရိုးကာရံနီေသာယာယီစခန္းသို႔ ေျပာင္းရႊိလားခကတ္သည္။ ယင္းအထဲမွာ တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္လည္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္သည္ အားလပ္ရက္တိုင္း ဆူဆူရို႕ရြာသို႔လာေရာက္ၿပီး ဆူဆူႏွင့္ခ်ိန္းတိြသည္။ ယင္းပိုင္ ခ်ိန္းတိြနီသည္ကို ဆူဆူ၏ေမာင္က တနိျမင္လားေရခါ ဆူဆူကို ဆူဆဲသည္။ ယင္းပိုင္ ဆူဆဲစြာကို တရြာလံုးသားသိလားေရခါ ဆူဆူလည္းရွက္ၿပီး ေက်ာ္သက္ဘားသို႔ ခိုးရြာလိုက္ၿပီးသည္။ ဆူဆူ၏အပ်ိဳစင္ညသည္ ျမန္မာစစ္သားတေယာက္ႏွင့္ နယ္စပ္တနီရာက ယာယီတဲေခ်တလံုး ၾကယ္ေရာင္မေတာက္ေတ ညဥ့္အေမွာင္ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကုန္ဆံုးလားခရပါသည္။

-----------------
ေနာက္နိ မိုးလင္းသည္ႏွင့္ သူမေဘးနားတြင္ ခ်စ္သူေက်ာ္သက္မဟိသည္ကို ဆူဆူ သတိထားမိသည္။ ထထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဆူဆူအဖသယ္ႏွင့္ အမိသယ္အသံကို တဲအျပင္ဖက္က ၾကားရသည္။

"သမီးေခ် ထြက္လာလတ္။ အိမ္ျပန္ကတ္မည္"

ဆူဆူလည္း အသံၾကားသည္ႏွင့္ တဲအျပင္သို႔ထြက္လာလတ္သည္။

"ဘာဘာ အခု အကၽြန္ ကိုေက်ာ္သက္မယားျဖစ္နီပါယာ။ အပ်ိဳလည္းျပန္မျဖစ္ပါယာ။ သမီးရို႕ကို မခြဲပါကဲ့"

ဆူဆူသည္ သူ႔အဖၿခီရင္းကို ဦးတိုက္ေတာင္းပန္သည္။

ဆူဆူအဖက ဆူဆူကို ရင္ကဲြၿပီး "ဘုေခ်ရို႕ကို ဘာဘာမခြဲပါေ၀။ ေယေကလည္း အဘုေခ် သူ႔ကို လက္ထပ္လို႔မရ။ တပ္က ခြင့္မျပဳလတ္။၊ “ကိုယ့္သမီးကို ကိုယ္ျပန္ေခၚပါ” ဆိုလို႔ ဘာဘာရို႕ ျပန္လာေခၚစြာ။ ေက်ာ္သက္မွာ မယားႏွင့္ အေခ်ႏွစ္ေယာက္ဟိလို႔ တပ္ကခြင့္မျပဳနုိင္လတ္"

--------------
သူမအဖ စကားအဆံုးမွာ ဆူဆူႏွလံုးသား ေတာင္ၿပိဳေယွာင္ ၿပိဴက်လားရပါသည္။ ဆူဆူက ကိုေက်ာ္သက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးတေအာင့္ေခ်တိြခ်င္ေၾကာင္းေျပာေသာ္လည္း တပ္အရာဟိက ေက်ာ္သက္ကိုဖမ္းလို႔ ႀကိမ္ေခ်ာင္းသို႔ပို႔လိုက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုသည္။ ဆူဆူရို႕ သားမိသားဖသံုးေယာက္ အရွက္တကဲြအက်ိဳးနည္း ရြာသို႔ျပန္လာကတ္ရသည္။ သို႔ေသာ္ တျခားတဲတလံုးက ေခ်ာင္းၾကည့္နီေသာ ေက်ာ္သက္ကိုကား သူရို႕မတိြျမင္ႏိုင္ခပါ။

ဘုန္းစည္သူ
(6/15/2009)

(ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခေရ ေမလအတြင္းက ရန္ေအာင္ျမင္ကၽြန္းရြာတြင္ အဂယင့္ျဖစ္ပ်က္ခေသာအျဖစ္အပ်က္ကို " ဘုန္းစည္သူ" က နရဥၥရာ၀ပ္ဆိုက္၌ ရီြးဖြဲ႕ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာပိုင္ေယွာင္ရြီးထားသည္ကို ရခိုင္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုထားသည္။)

ျခံစည္းရိုးၾကားက ရင္ကဲြနာ (Version 2)


ျခံစည္းရိုးၾကားက ရင္ကဲြနာ (ျဖစ္ရပ္မွန္ ၀တၳဳတို)(Version 2) (စကားေျပာပံုစံ)

ဆူဆူဆိုစြာက ခမီးမေခ်တေယာက္ျဖစ္ပါေရ။ အသက္ (၁၇) ႏွစ္အရြယ္ တရြာလံုးမွာ အလွဆံုးကြမ္းေတာင္ကိုင္မေခ်ပါ။ အသက္ကလည္းငယ္ အသားကလည္းေဖြး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ သူမကို တရြာလံုးလူပ်ိဳေခ်တိ ၀ိုင္းပိုးကတ္ပါေရ။ သူမရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာစြာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ေျမာက္ပိုင္း တုိက္နယ္ကၽြန္းရြာျဖစ္ေတ ႀကိမ္ေခ်ာင္းနန္႔ မလွမ္းမကမ္းမွာဟိပါေရ။ ယင္းရြာမွာ ရခိုင္၊ ခမီး၊ ဒိုင္းနက္၊ သက္လူမ်ိဳးတိ ေရာႃပြမ္းနီထုိင္ကတ္ၿပီးေက အိမ္ေခါင္ေပၚ (၁၂၀) ေက်ာ္ဟိပါေရ။ ရြာသားတိအားလံုး အဓိက လယ္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ကတ္ပါေရ။ ဆူဆူမိဖတိကလည္း ေတာင္ယာလုပ္ပါေရ။ ဆူဆူမွာ သူ႔အထက္က ေအးမတေယာက္၊ ေမာင္တေယာက္ဟိပါေရ။ သူမ စာေလးတန္းအထိ စာသင္ခၿပီးေက မူလတန္းၿပီးစြာနန္႔ စာဆက္မသင္ႏိုင္ဘဲ ေက်ာင္းထြက္လို႔ အိမ္မႈလုပ္ငန္းတိကို ကူညီလုပ္ကိုင္နီသူျဖစ္ပါေရ။

ဆူဆူရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာေရ အင္တန္ေလာက္ေခ်ာင္က်လို႔ ဖက္ခြက္စစ္သားတိ တခါတရီေရာက္လာစြာကလြဲလို႔ ရက္ၾကာၾကာ တည္းခိုနီထိုင္ေလ့မဟိပါ။ ယင္းပိုင္ ဖက္ခြက္တိ အေရာက္အေပါက္နည္းလို႔ တရြာလံုးမွာအလွဆံုးဆူဆူစြာ အပ်ိဳေဖာ္၀င္စမွာ ျမန္မာစက္ကြင္းထဲက လြတ္နီခပါေရ။ ေယေကလည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ ရမၼက္သားဖက္ခြက္စက္ကြင္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကာၾကာ မေယွာင္ႏိုင္လိုက္ပါ။

---------------
တနိ

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ေနာက္ဆံုးပါတ္ထဲက တနိျဖစ္ပါေရ။ ယင္းနိမွာ ဘီအီးလို႔ေခၚေရ စစ္ၿမီျပင္အင္ဂ်င္နီယာတပ္ရင္းက တပ္စုတစု ျခံစည္းရိုးစီမံကိန္းအတြက္ ဆူဆူရို႕ရန္ေအာင္ျမင္ရြာကို ေရာက္လာပါေရ။ ျမန္မာစစ္သားမ်ား၏ "အိမ္ႀကီးႀကီး၊ ရီတြင္းနီးနီး၊ ဖင္ႀကီးႀကီး" ဆိုေရ ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း အခ်က္သံုးခ်က္နန္႔ျပည့္စံုေရ ဆူဆူရို႕အိမ္ေဘးနားက အိမ္ႀကီးတေဆာင္ကို သိမ္းလို႔စခန္းခ်ကတ္ပါေရ။ စခန္းခ်လို႔ ေကာင္းေကာင္းမၾကာလိုက္ ျမန္မာနည္းျမန္မာ့ဟန္အတိုင္း "အေမတို႔
အေဖတို႔ ေနေကာင္းၾကပါသလား" ဆိုၿပီးသနာ စစ္သားအုပ္စုတစု ဆူဆူရို႕အိမ္သို႔ ေပါက္ခ်လာလတ္ပါေရ။ ဆူဆူကိုျမင္စြာနန္႔ စစ္သားတိစြာ အေၾကာင္းမဟိအေၾကာင္းရွာၿပီးေက ဆူဆူအမိနန္႔အဖကို ရေရနည္းနန္႔ ၀င္ေရာကတ္ပါေရ။ ဆူဆူအမိအဖတိကလည္း ေတာသူေတာင္သားတိျဖစ္လို႔ ေစတနာေကာင္းစြာကတဖက္၊ ဖက္ခြက္တိကိုေၾကာက္သည္ကတဖက္ အိမ္မွာဟိေရ ေျပာင္းဖူးအစ နပ်ိဳးသီးအဆံုး ဟိဟိသမွ်ကို ဖက္ခြက္တိကို ဧည့္ခံခြမ့္ေကၽြးရပါေရ။ စစ္သားတိကလည္း ျပန္ဖို႔မိပ်ာ ဆူဆူအိမ္မွာ ႏွာမႊမ္ၿပီးသနာ တပ်င္းတီးကတ္ပါေရ။ ေကၽြးသမွ်ကို ျမန္မာ့ပရိယာယ္နန္႔ "အားနာစရာႀကီး မလုပ္ပါနဲ႔၊ မလုပ္ပါနဲ႔" ဆိုပ်ာ ဆို႔ကတ္စြာ အငတ္တိုင္းျပည္ကလာေရလူတိ အတိုင္းပါ။ ဆူဆူတေယာက္ ထမင္းခ်က္ခန္းနန္႔ အိမ္ရိွဒန္ခံ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ အစာခြမ့္ေကၽြးနီရခါ တဏွာစိတ္ျဖင့္ သူ႔မေနာက္ဖက္ကို ရႈစားေတာ္မူနီေသာ ျမန္မာစစ္သားတေယာက္နန္႔ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိပါေရ။ ယင္းျမန္မာစစ္သား၏တဏွာအၾကည့္ကို အတြိအၾကံဳမဟိေရ ဆူဆူအဖို႔ ဇာပိုင္ခံႏိုင္ဖို႔လဲ။ စစ္သားတိျပန္လားေရခါ လက္ယားပိုင္တြိေရ။

----------------------
ေနာက္နိမိုးလင္းခါ ရြာထဲက မင္းကၽြန္ပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ ဆူဆူဘက္သို႔ုေပါက္ခ်လာၿပီးေက စာတေစာင္လာပီးပါေရ။ "နင္ရို႕အိမ္ကို ညကလာလည္ခေရ "တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္" ဘားကစာ။ ညကလာခေရ စစ္သားတိထဲက ဆရာေခ်ေက်ာ္သက္ကို နင္မွတ္မိေရမလား" ဆိုၿပီးေက စာပီးၿပီးသနာ ထြက္လားခကတ္ေတ။ စာကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္ခါ "သိပ္ခ်စ္မိသြားၿပီ ညီမေလးရယ္" ဆိုေရစကားနန္႔ ဆူဆူကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္မိရင္ခုန္မိေၾကာင္း၊ ဆူဆူပိုင္လွေရ မမေခ်မ်ိဳး ရခိုင္မွာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္နီေရ (၅) ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ မတြိဖူး မျမင္ဖူးေၾကာင္း၊ စာမ်က္နာ (၂) မ်က္နာေက်ာ္ ငါးသေလာက္ခၽြဲ ခၽြဲထားပါေရ။ စာကိုဖတ္ၿပီးစြာနန္႔ ဆူဆူစိတ္တိ ငါးသေလာက္ၿမႇံဳးမိလားခရပါေရ။

------------------
ေနာက္တနိ ဆူဆူရို႕အိမ္ကို ေက်ာ္သက္က ေသနတ္ေခ်လြယ္ၿပီးသနာ ေရာက္လာပါေရ။ ဆူဆူကို ညကပီးခေရစာကိုရလားလို႔မီးၿပီး အေျဖေတာင္းပါေရ။ ဆူဆူကလည္း ျမင္ျမင္ခ်င္း ရင္ခုန္ရသူျဖစ္လို႔ ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္ေတ။ ယင္းနိကပင္ ေက်ာ္သက္စြာ လုပ္ငန္းခြင္ကျပန္လာတိုင္း သူ႔အခ်စ္ကိုသက္သီျပဖို႔ ဆူဆူဘားသို႔ တန္းေရာက္ပါလတ္ေတ။

------------------------------
ေကာင္းေကာင္းမၾကာလိုက္ နယ္စပ္ျခံစည္းရိုးစီမံကိန္းအတြက္ ေရာက္လာကတ္ေတစစ္သားတိစြာ ရြာထဲကနီ ျခံစည္းရိုးကာေရ ယာယီစခန္းသို႔ ေျပာင္းရႊိလားခကတ္ပါေရ။ ယင္းအထဲမွာ တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္လည္းပါေရ။ ေယေကလည္း တပ္ၾကပ္ေက်ာ္သက္စြာ အားလပ္ရက္တိုင္း ဆူဆူရို႕ရြာသို႔လာေရာက္ၿပီး ဆူဆူနန္႔ ခ်ိန္းတိြပါေရ။ ယင္းပိုင္ ခ်ိန္းတိြနီစြာကို ဆူဆူ႔ေမာင္က တနိျမင္လားေရခါ ဆူဆူကို ဆူဆဲပါေရ။ ယင္းပိုင္ ဆူဆဲစြာကို တရြာလံုးကသိလားေရခါ ဆူဆူလည္းရွက္ၿပီး ေက်ာ္သက္ဘားသို႔ ခိုးရြာလိုက္ၿပီးပါေရ။ ဆူဆူ၏အပ်ိဳစင္ညစြာ ျမန္မာစစ္သားတေယာက္နန္႔ နယ္စပ္တနီရာက ယာယီတဲေခ်တလံုး ၾကယ္ေရာင္မေတာက္ေတ ညဥ့္အေမွာင္ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကုန္ဆံုးလားခပါေရ။

-----------------
ေနာက္နိ မိုးလင္းစြာနန္႔ သူမေဘးနားမွာ ခ်စ္သူေက်ာ္သက္မဟိစြာကို သတိထားမိပါေရ။ ထထိုင္လိုက္စြာနန္႔ ဆူဆူအဖသယ္နန္႔ အမိသယ္အသံကို တဲအျပင္ဖက္က ၾကားရပါေရ။

"သမီးေခ် ထြက္လာလတ္။ အိမ္ျပန္ကတ္မည္"

ဆူဆူလည္း အသံကိုၾကားစြာနန္႔ တဲအျပင္သို႔ထြက္လာလတ္ေတ။

"ဘာဘာ အခု အကၽြန္ ကိုေက်ာ္သက္မယားျဖစ္နီပါယာ။ အပ်ိဳလည္းျပန္မျဖစ္ပါယာ။ သမီးရို႕ကို မခြဲပါကဲ့"

ဆူဆူေရ သူ႔အဖၿခီကို ဦးတိုက္ေတာင္းပန္ပါေရ။

ဆူဆူအဖက ဆူဆူကို ရင္ကဲြၿပီးေက "ဘုေခ်ရို႕ကို ဘာဘာမခြဲပါေ၀။ ေယေကလည္း ဘုေခ် သူ႔ကို လက္ထပ္လို႔မရ။ တပ္က ခြင့္မျပဳလတ္။၊ “ကိုယ့္သမီးကို ကိုယ္ျပန္ေခၚပါ” ဆိုလို႔ ဘာဘာရို႕ ျပန္လာေခၚစြာပါ။ ေက်ာ္သက္မွာ မယားနန္႔ အေခ်ႏွစ္ေယာက္ဟိလို႔ တပ္ကခြင့္မျပဳနုိင္လတ္"

--------------
သူမအဖ စကားအဆံုးမွာ ဆူဆူႏွလံုးသား ေတာင္ၿပိဳေယွာင္ ၿပိဴက်လားပါေရ။ ဆူဆူက ကိုေက်ာ္သက္နန္႔ ေနာက္ဆံုးတေအာင့္ေခ်တိြခ်င္ေၾကာင္းေျပာေသာ္လည္း တပ္အရာဟိက ေက်ာ္သက္ကိုဖမ္းလို႔ ႀကိမ္ေခ်ာင္းသို႔ပိို႔ိလိုက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါေရ။ ဆူဆူရို႕ သားမိသားဖသံုးေယာက္ အရွက္တကဲြအက်ိဳးနည္း ရြာျပန္လာလတ္ကတ္ရပါေရ။ သို႔ေသာ္ တျခားတဲတလံုးက ေခ်ာင္းၾကည့္နီေရေက်ာ္သက္ကိုကား သူရို႕မတိြျမင္ႏိုင္ခပါ။

ဘုန္းစည္သူ
(6/15/2009)

(ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခေရ ေမလအတြင္းက ရန္ေအာင္ျမင္ကၽြန္းရြာတြင္ အဂယင့္ျဖစ္ပ်က္ခေသာအျဖစ္အပ်က္ကို " ဘုန္းစည္သူ" က နရဥၥရာ၀ပ္ဆိုက္၌ ရီြးဖြဲ႕ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာပိုင္ေယွာင္ရြီးထားသည္ကို ရခိုင္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုထားပါသည္။)

Friday, June 12, 2009

မွန္ (နန္႔) မွားျခင္း


မွန္ (နန္႔) မွားျခင္း
----------------
မိုးေသာက္ ေစာေစာစီးစီး
ရီမိုးခ်ိဳးအၿပီးမွာ
စိတ္သန္႔လူသန္႔
ခန္႔ခန္႔ ျငားျငား
ဟန္ပန္သေသာနန္႔
လူမ်ားဆင္ထားေရ
“ မွန္ ” တခ်ပ္ကို
ယံုၾကည္မွဳ ပံုအပ္လို႔
ေကာက္ၾကည့္လိုက္ေတခါ --။

ငါ့ရုပ္သြင္ျပင္ ငါျမင္
မွတ္လို႔ပင္မရ
ေတာက္ခ်ီးက်ပနာ
စိတ္ညစ္လားခရေရ --။

ဟား ဟား ဟား … ေဟာ
ေလာဂ်ိတ္ ပံုသ႑ာန္
“ မွန္ ” ….
မညီညာေရ ျပင္ညီတခု
အဖုအထစ္တိနန္႔
ကထစ္ကရစ္ျဖစ္နီလို႔
ငါ၏ပကတိရုုပ္သြင္
သိျမင္ရစြာက….
“ မွား ” နီေရ အရိပ္ထင္းလို႔
မင္း “ မွန္ ” စြာ
ဧကန္ “ မွား ” နီ စြာရာ မနားေယ --။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ (ေလာဂ်ိတ္ကို Logic ဟု ဖတ္ပါ)

(ေမာင္ေက်ာ္လွ)

Wednesday, June 10, 2009

မိုးထက္မဂၤလာ


မိုးထက္မဂၤလာ
---------------
အိုလူရို႕
ထကတ္ဖိ
မိုးလင္းပ်ာ --။

ေရွာက္ပနီငွက္ေခ်
နီဆာလႈံလို႔
အကိုင္းဖ်ားမွာ
နားနီပ်ာ --။

စာေခ်တရြီ
ညီညီညြတ္ညြတ္
တသုတ္ၿပီး တသုတ္
တအုပ္ၿပီး တအုပ္
လွည့္ပ်ံလားခပ်ာ --။

အလယ္တရိုး
၀က္မတိုးရေအာင္
ၿခံထိုးလို႔ ကာကြယ္ရဖို႔ --။

က်ီးက်လို႔ မပ်က္ရေအာင္
မီးထလို႔ ေဖာ္ကတ္ရဖို႔ --။

ရြာဦးေက်ာင္းက
ခတက္ေခါက္ပ်ာ
မေခ်လားလို႔ ဆြမ္းပို႔ခီ --။

ေမာင္ေခ် ပ်ိဳးႀကဲ
အကိုႀကီး လယ္ထြန္
အကိုလတ္ ငါးရွာလားကတ္လီ --။

မႀကီးဆန္ဖြတ္
အမိဆန္ျပာ
အဘာ ေတာသို႔လားပတ္စီ --။

တက္ညီလက္ညီ
ရီႀကိဳင္ျမျမ
ဂစၧပနဒီ
ႏွင္း၀ီ၀ီမွာ --။

(သာလွဦး)

Monday, June 8, 2009

ခြီးခ်ီးနတ္


ခြီးခ်ီးနတ္ရာဇဝင္
-----------
လြန္ခေရ ႏွစ္ေပါင္းခုႏွစ္ဆယ္ေလာက္က ရခိုင္ျပည္ကလူတိ ဗမာျပည္ကိုခရီးလားေရခါ ရိုးေတာင္ကို ၿခီက်င္လားကတ္ပါေရလတ္။ ယင္းခါက ကားလမ္းမဟိပါသိမ့္။ ခရီးလားဖို႔ လူသံုးေယာက္ေလးေယာက္စုၿပီးေက စီလားကတ္ပါေရ။ ရိုးေတာင္မွာလည္း က်ားက
ကေကာင္းေပါေရဆိုပါကားယင္းခါ။ ေယခါ ခရီးလားလူတိစြာ က်ားရန္ကိုေၾကာက္ရစြာတေၾကာင္း၊ အေရာင္းအဝယ္ေကာင္းဖို႔တေၾကာင္း ခရီးမလားခင္ ရြာဦးကနတ္၊ လမ္းမွာတြြိေရ တြိသမွ်နတ္တိအားလံုးကို ပသကတ္ပါေရလတ္။ နတ္အေႏွာင့္အယွက္ပီးေက မေအာင္ျမင္လို႔ယူဆထားကတ္ပါေရ။

တရက္ခါ ခရီးလားေရလူတစုမွာ ခြီးတေကာင္ပါလာပါေရဆိုကား။ ရိုးေတာင္ထက္မွာ အေမာေျပအနားယူၿပီးေက ပါလာေရအစားအေသာက္ေခ်တိကိုစား၊ ရီေခ်ေသာက္ကတ္ေတခါ ခြီးကလူအနားမွာပင္ ခ်ီးစိုက္ပါေရလတ္။ ေယခါ ခီြးသွ်င္က ထမင္းဆုပ္ကိုစားနီးယင္းကနီ ခြီးကို ဟိုင္းခြီးဆိုၿပီးေက ေယာင္လို႔လက္ထဲကထမင္းဆုပ္နန္႔ ပစ္မိပါေရ။ ထမင္းဆုပ္က ခြီးကိုမက်ဘဲနန္႔ ခြီးခ်ီးထက္မွာ လားတင္နီပါေရလတ္။ ေယၿပီးေက ေအသူရို႕တိလားခကတ္ၿပီးေက ေနာက္တဖြဲ႕ခရီးလားလို႔လာကတ္ပါေရလတ္။ ေအအဖြဲ႕ေတာ့ခါ တခါလည္းသင့္ ေအလမ္းမွာလားဖူးေရလူတိမပါ။ ရွိကလူတိလားခေရလမ္းကိုၾကည့္ၿပီးေက ေနာက္ကနီေမွ်ာင္လိုက္လာေရ။

ေယခါ လားယင္းလာယင္းနန္႔ ခြီးခ်ီးထက္မွာ ထမင္းဆုပ္တခုကိုလားတြိပါေရလတ္။ ေယခါ တေယာက္ကေျပာေရ “အေဝရို႕ ေအမွာ အသွ်င္မကို ပသရဖို႔သိမ့္ေတ” လို႔ေျပာပါဆိုကား။ တေယာက္ကေျပာေက ေနာက္လူတိကလည္း ပါလာေရမုန္႔ပဲသေရစာတိနန္႔ ခြီးခ်ီးမွာတင္ၿပီးေက “ဖီးကင္းပါစီ၊ ေအာင္ျမင္ပါစီ၊ လားေရလမ္းမွာ ခလုတ္မတိုက္၊ စူးမထိေအာင္ေစာင့္ေယွာက္ပါ” ဆိုပနာဆုေတာင္းကတ္ရာမဟုတ္လားေယ။

သူရို႕ခရီးလားခါနီးမွာ အယင္လားဖူးေရလူက မွာလိုက္စြာကို “လမ္းမွာနတ္တင္ထားစြာတိြေက နတ္ရာတင္လီ။ မဟုတ္ေက က်ားကိုက္လိမ့္မယ္" ဆိုခါ ရွိကလူတိလုပ္လားခစြာကိုၾကည့္ၿပီးေက ေနာက္ကလာေရလူတိက လုပ္ကတ္စြာပါေယ။
ယင္းပိုင္နန္႔ အရာတဖြဲ႔လာျပန္ခါလည္း ခြီးခ်ီးနားကိုေရာက္ျပန္ေက “အေဝးပါေစာ္ကိုတင္ဖိေတ” လို႔ဆိုေက တျဖည္းျဖည္းနန္႔ လားသမွ်လူတိနတ္တင္ယင္း ရိုးေတာင္မွာ “ခြီးခ်ီးနတ္” ဆိုပနာ နာမည္ႀကီးပါလတ္ေတ။ တရက္ခါ ၾကက္ေရာင္းဖို႔လားေရလူတေယာက္ လမ္းမွာနီမေကာင္းျဖစ္လို႔ ခြီးခ်ီးနတ္မွာ ၾကက္တေကာင္လိုင္လီွးၿပီး ပ,သေက ေကာင္းလားခလို႔ ယင္းနိကစပနာ နတ္ကအဆင့္ျမင့္ၿပီးေက ယင္းလမ္းကျဖတ္စြာနန္႔ မုန္ေခ်ပဲေခ်နန္႔မရဘဲ ၾကတ္တစ္ေကာင္ လိုင္လွီးပီးရပါသိမ့္ေရလတ္။ ေအပိုင္နန္႔ အရာေနာက္ဆံုးမွာ “ခြီးခ်ီးနတ္” ဆိုေက အားလံုးသီေအာင္ေၾကာက္ကတ္ပါဆိုဝါး။

အခုလည္း ရွိကလူကိုအေၾကာင္းျပဳလို႔ တင္မွန္းမသိ တင္ပ,လာကတ္စြာ (AMP) လည္းသင့္ “ခြီးခ်ီးနတ္” ျဖစ္လားယာထင္ပါေရကား။

(ငစည္ေမာင္)

Saturday, May 30, 2009

ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ပါ ျပန္လတ္ဖို႔


ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ပါ ျပန္လတ္ဖို႔
----------------------------
ခရီးေဆာင္အိတ္တလံုးကို
ခိုင္မာေရ လက္ေခ်ာင္းအစံုနန္႔ ဆြဲမ
ခြဲရဖို႔ အသိေခ်က ျမႇားတစင္းပိုင္
ငါ့ရင္စိုင္ကို ျဖတ္၀င္လားစြာ နင့္ခနန္႔ --။

ဇာသူမဆို
မီြးရပ္မီြးၿမီကို ခြဲရေရအခါ
ေဒပိုင္ရာ ၾကံဳလာတတ္စြာမ်ိဳး
အဆိုးဆံုးက
အဖရခိုင္ျပည္နန္႔ ၀ီးနီရေရဘ၀အျဖစ္
လြမ္းရစ္လြမ္းေျဖ လြမ္းမေျပႏိုင္စရာမလား --။

တခ်က္ မွင္သက္မိခါၿပီးမွ
ေကာင္းခင္ျပင္တခုလံုးကို
မ်က္ရည္စက္လက္နန္႔ ၿပံဳးျပ
ငါျပန္လာမည္ စိတ္ခ်လို႔
ငါ့စိတ္က ေျပာမိေရစကား
သူၾကားေရပိုင္ ငါနားလည္
အံႀကိတ္ပ်ာယ္ ထြက္လာမိပါေရ --။

ေအာ္...
လြမ္းလိုက္ပါ့မည္ တနင့္နင့္
လွမ္းလိုက္ပါမည္ တဆင့္ဆင့္
ႄကီြလြင့္ၿပီးျဖစ္ေတ သမိုင္းအပင္အို
ကိုင္းရြက္ညိဳ ႄကီြခ်င္ႄကီြပါလီ
သီြးေရာင္နီ အလင္းစက္ေခ်ေအာက္
အဆင္းတလွ ျပန္ပ်ာယ္ေပါက္ေက
ငါ... ျပန္လာလတ္မည္
ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ပါ ျပန္လတ္ဖို႔ --။

(အဖရခိုင္ျပည္နန္႔၀ီးကြာနီရေရ သူငယ္ခ်င္းရဲေဘာ္အေပါင္းအား ဦးထိပ္ထားလွ်က္)

(ပန္းႏုဇံ)

ဆႏၵတခုနန္႔ ပ်ံသန္းျခင္း


ဆႏၵတခုနန္႔ ပ်ံသန္းျခင္း
------------------------
မဦးမစိုက္
ျဗဳန္းစားႀကီး ဆိုက္လာေရ အလင္းေအာက္
နေမာ္နမဲ့ ျဖတ္ပ်ာယ္ေလွ်ာက္ျခင္းမဟုတ္ --။

ငါ့ကိုယ္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးနီေရ အိမ္မက္တခုကို
႐ုတ္ခ်င္း ေကာက္ရလိုက္ေတပိုင္မ်ိဳး
ရခိုင္သားဘ၀ဆိုေရ အႏွစ္သာရကို
၀မ္းသာအားရနန္႔ ဧည့္ခံ
ေက်နပ္စြာ လက္ခံလိုက္ခ်ိန္မွာ
ဘ၀၏အေမွာင္ေကာင္းခင္က
ပေရာမီးသယပ္စ္ (Prometheus) လက္ေဆာင္ပီးခေရ
နီမင္းလင္းေရာင္ျခည္ပိုင္ပ်ာယ္ ငါ့ရွိမွာ
ျဖင္းခနန္႔….လင္းလို႔ --။

မီြးလာေရအခ်ိန္ကပင္
ဘ၀၏နိဒါန္းတံခါး၀မွာ ရီြးထိုး
“နီထြက္ဘုရင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး” လို႔
႐ိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရေရ အသိတခုကို
နိတိုင္းစားသံုးယင္း စားသံုးယင္းနန္႔
အဆိပ္လည္း ျပင္းျပင္းလာတတ္ေတ
အတိတ္လည္း ယွင္းယွင္းလာလတ္ေတ
ေယပိုင္နန္႔ ရာ
ငါ… ကၽြန္ျဖစ္နီခေရ --။

အိမ္မက္တခုထဲက ျဗဳန္းဆိုႏိုးၿပီးမွ
မပ်ိဳးလိုက္ရေရ ျပဇာတ္တခုအတြက္
ျပန္ထြက္ကျပဖို႔ကား မေရရာ
ေသခ်ာေရ ေက်ာက္ထြင္းအႏုပညာတိက
အဖရခိုင္ အသဲျပင္တခုပိုင္ေျပာျပ
အခုတိုင္ ရင္ကြဲပက္လက္နန္႔ --။

ငါေတြးၾကည့္မိေရ…
ငွက္ေခ်တေကာင္ကို အေတာင္ျဖတ္ပ်ာယ္
ေလွာင္အိမ္ထဲက လႊတ္ပီးလိုက္စြာပိုင္
ငါခ်စ္ေတ အဖရခိုင္ျပည္ကို
ႀကိဳးရွရွည္နန္႔ တြဲေလ်ာင္းခ်ိဳင္
မိုင္တိုင္ (၂၂၅) အထိ
သူ႐ို႕တိ ေက်ာင္းထားႏိုင္ေရဆိုတည္းက
ငါ့ကိုယ္ငါ သတ္သီဖို႔ေကာင္းယင့္ --။

ေယပိုင္နန္႔ရာ
ငါလူျဖစ္နီေရ နိရက္တိုင္း
ႏွလံုးသီြးကို ေဖာက္ထုတ္အစားခံ
တခါျပန္ တခါျပန္နန္႔
ဇာခါအမွန္ မလြတ္လပ္ႏိုင္သရိ
ဆယ္ခါျပန္ အက်ဥ္းခ်ခံလိုက္မည္
(အဖရခိုင္ျပည္အတြက္) ငါ့ကိုယ္ငါ…
ဒုတိယ ပေရာမီးသယပ္စ္ (Prometheus) ျဖစ္ခ်င္ေရ --။

(ပန္းႏုဇံ)

ရခိုင္လို႔ ခံယူမိေရနိက


ရခိုင္လို႔ ခံယူမိေရနိက
---------------------
ဘ၀မွာ
ငါ့စိတ္ငါ လိမ္မရစြာက ဒုကၡ
ဟုတ္သမွ် အားလံုးကို အစုလိုက္
မီးတိုက္ သၤၿဂိဳဟ္လိုက္ခ်င္ေရ...
ရင္ဖတ္ၾကီး ဟက္တက္ကြဲနန္႔
အသက္လည္း ဆက္မရွင္လိုပါ --။

အားနည္းခ်က္တခုအတြက္စိုင္းစား
ရိုင္းလားေရ သမိုင္းေၾကာင္းတခုအတြက္
အခုထိ နီေတာင္မထြက္ႏိုင္သိမ့္
ေယနန္႔ရာ.... တလမွာ
သံုးဆယ့္တရက္လကြယ္ခ --။

အေခ်ခါပိုင္
၀ါးနန္႕ေက်ာက္နန္႔ထုကတ္လို႔
၀တၳဳျဖစ္လားေက ေကာင္းယင့္
ပုပ္သိုးေဟာင္းႏြမ္းၿပီးသား အမာ႐ြတ္ကို
မိတ္ကပ္ထူထူႏွိမ္းဖို႔လည္း
ငါကား သတိၱမဟိကာ --။

ေယနန္႔ရာ
အိပ္ေမာက်ေရနိရက္တိကို ဆုတ္ၿဖဲယူ
ဘ၀တူ ေမာင္ႏွမတိၾကားထဲ
ငါလည္း ေတးျခင္းဆိုလိုက္ေတ...
(ရခိုင္ျပည္ xxx ငါ႐ို႕ျပည္ xxx ငါရို႕ျပည္ကို ငါရို႕အုပ္ခ်ဳပ္မည္ xxxx)

(ပန္းႏုဇံ)

ေသခ်ာမႈတခု ရြီး


ေသခ်ာမႈတခု ရြီး
----------------
ရင္ထဲအသိစိတ္ဟိယင့္နန္႔ရာ
ေဘာင္ခတ္စည္းတားခံဘ၀မွာေပ်ာ္ပိုက္
ရက္ျပတ္.. ငိုက္နီကတ္ဖို႔လား --။

ဘ၀၏အနီေရာင္ တန္းခါးတခ်ပ္ကို
မဖြင့္၀ံ့ ဖြင့္၀ံ့နန္႔ရာ တြန္႔ဆုတ္
ေဂ်ာင္မွာကုတ္ျဖစ္ခေရ နိရက္တိပင္
ငါရို႕ကို ရယ္ခ်င္ရယ္နီမည္ ..ေထာ --။

ရခိုင္ျပကၡဒိန္တခ်ပ္ကို ၾကည့္လိုက္
အမ်ိဳးသားနိ မဟိ
ေတာ္လွန္ေရးနိလည္း မလာ
လြတ္လပ္ေရနိသစ္လည္း မပါ
ဗလာဗလာ ကြင္လပ္ထက္မွာ
ျပသဒါးရက္တိရာအျပည့္ --။

ယင္းနန္႔ရာ
ရာဇ၀င္ထဲကရခိုင္ျပည္
ေညာင္ပင္သဆီေခ်ပိုင္တြဲလဲလဲ
တစစနန္႔ လြဲလြဲပါလတ္ေတ မိုင္တိုင္ေအာက္
လူမ်ိဳးလည္း ေပ်ာက္ေပ်ာက္လာလတ္ပ်ာယ္
အပူဆိုးနန္႔ ေျခာက္ေျခာက္လာလတ္ပ်ာယ္ --။

ပန္းေမ်ာက္ကဇတ္ေတပိုင္
ဆန္႔က်င္ဖက္မ်က္ႏွာျပင္ႏွစ္ဘက္
က်ခ်င္ေရဖက္က် လန္ခ်င္ေရဖက္လန္
ပန္းနန္႔ ေမ်ာက္
အမွန္နန္႔ အမွား
အျဖဴနန္႔ အမဲ
ကၽြန္ဘ၀နန္႔ လြတ္လပ္ေရး
ဇာကိုအမွန္ ရီြးဖို႔လဲ --။

တခုေတာ့ဟိေရ
တနိ... လြတ္ကိုလြတ္ေျမာက္ဖို႔လိုေရ --။

(ပန္းႏုဇံ)

ရရိုးခ်ခ်င္းေခ်ပါ


ရရိုးခ်ခ်င္းေခ်ပါ
----------------
ပုပ္ထဲကစပါးတိ ရာဆိုေက
အနင္းခံသမွ် လွလွပါလတ္ဖို႔ …။

အိမ္ျပတင္းဖြင့္လွ်က္နန္႔ပင္
အလင္းတစမွ်င္ မ၀င္ႏိုင္ေရ အိပ္ခန္းထဲ
လဲေလ်ာင္းအိပ္စက္မိေရ အဖျပည္ခမွ်ာ
ၿခီေလးေခ်ာင္း ႐ုန္း႐ြိမရေရ စားပြဲခံုတလံုးပိုင္
အနည္ေခ်ထိုင္နီခစြာ ၾကာပ်ာယ္
ဖုန္တေသာနန္႔ …။

ဗါဒီေခ်အေပါက္တလံုးနန္႔
ရီခတ္မိေရ ဘ၀တိဆိုေရပိုင္
လၻက္ရည္ဆိုင္စကား၀ိုင္းမွာ
၀င္ဆန္႔လားေရ နာမည္တခုအတြက္
ဂုဏ္ယူဖို႔အင္အား ထြက္လာကတ္စြာအမွား --။

ေထာ…
မွန္ဘီလူးခံုးထက္မွာ ေျဖာင့္စင္းေရဓါးကို
အျပင္မွာ တံဇဥ္တလက္ရာလို႔
ဇာသူယံုၾကည္ႏိုင္ဖို႔လဲလို႔
ေတြးလိုက္ၾကည့္လိုက္မိတိုင္းမွာ
အပ်င္းတခ်က္ ဆန္႔တတ္ေတစိတ္နန္႔
ညေခ်… အိပ္အိပ္လားစြာမနည္းပ်ာယ္ --။

ေယပိုင္နန္႔
ေက်ာက္ခဲေရာ မီးသြီးေရာ ျဒပ္အေရာအေႏွာထဲ
ေပ်ာက္ပ်က္လားေရယိုင္ေက်းမႈတခုကို
အခု…တိြႏိုးျမင္ႏိုးလိုက္ရွာမိသူမွာ
ပိြဳင့္ကမ္းမွာ ခ႐ုေကာက္ခံစားမႈနန္႔မတူမွန္း
(အကၽြန္႐ို႕လူငယ္တိုင္း)
သိဖို႔ေတာ့ ေကာင္းယင့္ထင္ပါေရ --။

(ပန္းႏုဇံ)