Saturday, May 30, 2009

သြီးပ်က္


သြီးပ်က္
--------
ေကာက္စရီတခရီြနန္႔ ပိတ္ဖုံး
တိတ္တိတ္ပုန္း ကန္ရီျပင္ေခ်မွာလည္း
မိုးေငြ႔မိုးလွ်ံျဖစ္ဖို႔ ရီအျပည့္နန္႔ရာ
တိမ္ေရကာလို႔ ေျပာပစ္ဖို႔
ျမင္ကမျမင္ႏိုင္မလား --။

အဇၥ်တၱေကာင္းခင္ျပင္တခုထဲ
ပ်ံ၀ဲလိုက္မိေရ စကၠဴစြန္ေခ်မွာေတာင္
ေၾကာက္တတ္ေတအသဲမဟိ
မိုးထိေရာက္ခ်င္ေရာက္လီဖိေယ --။

ေထာ...!
ကတ္ထူစကၠဴပံုးခြံေခ်တပံုးနန္႔
တန္းဗ်ထက္မွာ ရီခံလို႔မျဖစ္ေတအခါ
ရီကိုရာ ခဲေအာင္လုပ္မိကတ္ေတ ဘ၀မွာ
အိမ္မက္ဆိုးရာ ထူထူလာလတ္ေတ --။

လူသားဘ၀ဆိုေရ အခန္းတခုမွာ
အတၱၾကပ္ခိုးတိ တြဲလီတြဲေလာင္းနန္႔
မြန္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္နီေကေတာင္က
ဘ၀ကို မေလွာင္တတ္စြာထားဖိ
သိသိနန္႔ ေရာင့္ရဲမိသူ ႏွလံုးသားထဲ
သူ႔တကိုယ္စာတည္းကိုဖက္တြယ္
ျပကၡဒိန္လည္း ရက္ရွည္လားခပ်ာယ္ --။

ယင္းပိုင္နန္႔ရာ...
ေက်ာက္သင္ပုန္းေဘာင္ေခ်အဆံုး
စီးစိုင္တခုလံုးကို တင္ရီြးယင္း
ျမင့္မားျခင္းဟူသည္ကို လိုက္ရွာ
သီြးပ်က္ေတ ဘ၀ကမၻာအဆံုးေယ
ျပာပံုေဘးမွာ ပိတံုးေခ်ကုတ္လို႔ --။

(ပန္းႏုဇံ)

No comments:

Post a Comment