Thursday, April 2, 2009
အေမွာင္က်လားေရၿမိဳ႕
အေမွာင္က်လားေရၿမိဳ႕
----------------------
တားျမစ္ထားေရ အသီးကို
မစားမိဖို႔
ဂါထာတပုဒ္ပိုင္
အခါခါရြတ္ဆိုနီယင္းက
ျဒပ္မဲ့ရြာေခ်ထဲက
နတ္သမီးေထာင္ေခ်ာက္မွာ
အမွတ္တမဲ့ ကၽြံယင္း
နံရုိးတေခ်ာင္းထပ္က်ိဳး
အစိုးမရခ စိတ္ခႏၶာနန္႔ ငါ --။
ျပကၡဒိန္ အေဟာင္းထဲမွာ
အပြဲပြဲေအာင္္ခသမွ်
အခုတေခါက္မွ
စာမီးပြဲဝင္မေျဖရဲေရ လူတေယာက္
ေႀသာ္…
ငါေၾကာက္တတ္မွန္း
ယင္းနိကမွ သိေရ --။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တဖက္တခ်က္စီမွာ
ငါ နန္႔ ငါ ရန္ျဖစ္လို႔
ဂနာမၿငိမ္တတ္ေတ စိတ္က
အခုမွ ...
အမက္ေမာဆံုး အၿပံဳးနန္႔
မပ်က္မသံုး ၿပဳံးနီေရ ပံုရိပ္ေခ်ကို
အိပ္ရီးပ်က္ခံ စိုက္ၾကည့္နီတတ္ပ်ာယ္ --။
ဒုတိယအႀကိမ္
အသစ္ျပန္မက္လာေရ
(၁၆) ႏွစ္အရြယ္ အိပ္မက္က
ေအတခါ ေလးနက္ေျပာင္ေျမာက္လြန္းလို႔
ရင္ဖတ္တည္ေဆာက္ပံုကို ညႊန္းဖြဲ႕ေက
(၂၁) ရာစု ရာဇဝင္မွာ
ငါရာ စာတင္က်န္ခဖို႔ ယံုၾကည္ယင့္ --။
ယင္းရင္ဖတ္ထဲမွာ
ပ်ိဳ႕ထုတ္မရေရ
ေဝဒနာတစက တစ္ဆို႔
ငါ့ၿမိဳ႕တခုလံုး မီးအေမွာင္က်လို႔
ညေခ်ပီးဖို႔ အလင္းနန္႔
အသက္ဆက္ဖို႔ လူတေယာက္ကို
အစမ္းသံုးတာျဖစ္ သံုးၾကည့္ပလင္ ညေခ် --။
(ညီစု)
(24/03/2009)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
so so good poem
ReplyDeletegreat job